Tulpenklok

Mijn klok met rode tulpen kijkt me uitnodigend aan. Hij weet dat ik hem regelmatig aanschouw. Geduldig lijkt hij argeloos en wat verveeld mijn tijd weg te tikken. Met elke tik brengt hij de lente dichterbij. Het is alsof de tulpenklok dat weet. Plagend, ingehouden en tergend langzaam loopt hij routineus zijn rondjes. Voldaan en zelfverzekerd. Met een big smile, zo lijkt het wel. Maar niets is minder waar. Als ik mijn oor aandachtig ten luister leg hoor ik de klok met regelmaat kleine zuchtjes slaken. Vooral als hij met zijn secondewijzer dicht in de buurt van de tweecijferige getallen komt. Heel vreemd wat er dan gebeurt. Zodra de secondewijzer de 9 passeert breekt hem het angstzweet uit. En vlak voor het getal 10 dan stokt de wijzer. Heel eventjes. Blokkeert als een geschrokken paard dat pal voor een moeilijke barrière staat.

Ik heb lang moeten nadenken waar deze merkwaardige blokkade vandaan komt. Totdat ik bij een klokkenmaker informeerde. Die wist mij te vertellen dat tulpenklokken speciale klokken zijn. Het zijn klokken met een ongeduldig karakter en zeer onzeker. Een fatale combinatie voor goede tijdwaarneming. Door hun onzekerheid en ongeduld hebben zij hun klokjestraining niet succesvol afgerond. Een klokdiploma hebben zij nooit verkregen.

Tot 10 tellen heeft iedere klok wel ooit geleerd. De tulpenklokken zijn nooit verder gekomen. De getallen 10, 11 en 12 zijn voor de tulpensecondewijzer daardoor vreemden en worden als zodanig niet herkent. Toch moet ook de tulpensecondewijzer eraan geloven. Voortgedreven door zijn mechaniek komt na het passeren van de 9 als vanzelf de 1 van 10 naderbij. Die 1 dat kan de wijzer nog bevatten. Hij denkt: “1, ik ga weer terug naar af.” Maar zodra de 0 van 10 aan hem verschijnt, raakt hij onmiddellijk het Noorden kwijt. Hij heeft geen keus, de klok tikt verder. Een nieuwe 1 doemt al snel weer op. Het is de eerste 1 van 11. Al gauw gevolgd door een tweede. De wijzer raakt zijn paadje kwijt.

Gauw schakelt hij over op de automatische piloot. Maar het lijkt wel of de duvel met hem speelt. Nog geen seconde later treft hem weer een 1. Dit keer is hij gauw gerustgesteld, want vrijwel onmiddellijk volgt een vertrouwde 2. De secondewijzer is weer even bij de les. Hij houdt de pas er stevig in. Totdat, ja verdorie, weer een 1 aan zijn horizon verschijnt. Dat is toch niet te volgen. In korte tijd krijgt hij maar liefst 5 enen voor zijn plaat. De logica lijkt ver te zoeken. Totdat … warempel … opnieuw een 2 verschijnt. Geduld behouden is een goede zaak. Nu naderen geheel staccato de 3, de 4, de 5, de 6, de 7, de 8 de 9. Ze naderen met krasse schreden. De tulpensecondewijzer gaat op herhaling. De lente komt steeds dichterbij.

[b][u][url=http://www.youtube.com/watch?v=Ie7IVas1CrA]Mien seconde wijzer[/url][/u][/b]

[img align=left]http://lh3.ggpht.com/___d76b2lZ-M/TUfO6hpJ44I/AAAAAAAABog/-jq_6EhPV_U/tulpenklok.jpg[/img]