Hardop noem ik de bedrijven waar ik langs fiets: de Gamma, Carpet Right, de vuilnisstort, of nee dat heet milieustraat, dat hippe reclamebureau, het kinderdagverblijf en de daklozenopvang met de Voedselbank. Ik hoop dat ik ze kan onthouden want ik wil ze gebruiken in mijn volgende column. Dan open ik met dit rijtje bedrijven om de lezer mee te nemen op mijn laatste fietstocht langs het kanaal. Iedere dag geniet ik, fietsend naar mijn werk, een portie kanaal van twintig minuten. Terwijl ik met het kanaal aan mijn rechterhand naar het werk fiets, lopen de daklozen en zwervers in tegenovergestelde richting naar hun opvang. Zo stipt als ik om 9 uur op mijn werk verschijn, melden zij zich aan de ingang van het witte stenen gebouw. Ik neem aan voor een kop koffie, maar veel verbeeldingsvermogen heb ik daar niet bij. Een verantwoorde, warme maaltijd zal om 9 uur toch niet geserveerd worden?
Daar loopt Adrie, zijn hoofd geknikt alsof hij de stoeptegels telt. Geen idee of hij zo echt heet maar voor mij is het Adrie. Zijn felrode shirt ziet er fris en schoon uit. Je zou er bijna iets van gaan denken, was het niet dat ik weet dat hij dit hemd de hele week al draagt. Gisteren zag ik hem ineens op een damesfiets voorbij racen. Die zal hij toch niet gestolen hebben? Foute eerste gedachte bestrafte ik mezelf, zwervers zijn niet automatisch criminelen. De fiets zal hij wel geleend hebben. Vandaag sjokt hij weer op zijn dooie gemakje, een geruststellend beeld, alles blijft bij het oude.
Bij droog weer zijn er ook altijd, veelal grijsharige, roeiers te vinden die het kanaal in een perfecte lijn doormidden splitsen. Alsof ze een waterpas op de zijkant van hun roeiboot hebben gemonteerd. Ik vind het een prachtig gezicht. Later als ik oud ben ga ik dat ook doen, roeien, neem ik me iedere dag voor.
Dan word ik uiteraard weer ingehaald, de leraar die voorover gebogen fietst of zijn leven ervan afhangt, de typische lerarentas vastgeklemd op de bagagedrager van zijn fiets met daarboven, oh ik moet gewoon niet kijken, zijn te strakke beige broek die de grove naden van zijn ouderwetse onderbroek accentueert.
Snel kijk ik de andere kant op. Ja hoor, de strenge man met de honden. Die vent bezorgt me echt de kriebels, twee Hollandse herders strak aan de riem, geklemd tussen de berm en zijn fiets, tong uit de bek. Waarschijnlijk goed afgerichte politiehonden die niets tekort komen, help ik mezelf denken.
Aan het einde van het kanaal staan steevast een of twee auto’s geparkeerd met vissers. Iconen van moderne kluizenaars, vrijwillig geketend aan een sober krukje, urenlang turend in dat sombere kanaal. Later zal mijn romantische beeld van de stille visser weer een kras oplopen als ik de lege flesjes en papiertjes van Marsrepen op het platgetrapte gras van de zitplek zie slingeren. Maar dat zal niet meer gebeuren, er is geen later.
Daar is het eindpunt, het verkeerslicht. Als een vuurtoren waarschuwend voor de rand van de stad. Nog drie straten en dan ben ik op het werk. Vanavond neem ik afscheid van mijn collega’s maar nu van het kanaal. Morgen begin ik aan een nieuw leven.
Bedankt voor het meefietsen.
5 reacties
RobertH · 31 augustus 2009 op 18:18
[quote]Bedankt voor het meefietsen[/quote]
Graag gedaan. 🙂
LouisP · 31 augustus 2009 op 22:38
S.
erg leuk om te lezen.
L.
Anne · 3 september 2009 op 21:37
Wat ga je doen dan?
LouisP · 17 augustus 2010 op 21:38
Sylvia 1,
ik schaam me dat ik enkel met een ‘leuk om te lezen’heb gereageerd.
Wat zitten hier mooie zinnen in…
Eerste alea is al schitterend en de laatste zin van de 2de echt bijzonder
Waterpas aan boot..top!
Van die politiehoden die niets te kort komen….geweldige denkwijze…en grappig
En dat meefietsen….erg goed bedacht. Een minpuntje…die zaken tussen haakjes had ik anders opgelost…
gr.
Louis
LouisP · 5 mei 2011 op 09:00
Hardop noem ik de bedrijven waar ik langs fiets: de Gamma, Carpet Right, de vuilnisstort, of nee dat heet milieustraat, dat hippe reclamebureau, het kinderdagverblijf en de daklozenopvang met de Voedselbank. Ik hoop dat ik ze kan onthouden want ik wil ze gebruiken in mijn volgende column. Dan open ik met dit rijtje bedrijven om de lezer mee te nemen op mijn laatste fietstocht langs het kanaal. Iedere dag geniet ik, fietsend naar mijn werk, een portie kanaal van twintig minuten.
Om even iets aan te halen…hoe mooi een openingsalinea kan zijn, om te lezen..te beginnen met lezen..