Wethouder Jansen op lijn één,’ zegt mijn secretaresse Machteld terwijl ik net volop aan het nietsdoen ben achter mijn bureau. Tot overmaat van ramp wandelt mijn compagnon, de vrijeradicaal Ab, ook nog binnen en gaat aan de andere kant van mijn bureau zitten.
Ik neem op.

‘Jansen hier.’
‘Dag Jansen hier.’
‘Grapkeutel, ik heb een opdracht voor je. Het onderzoeken van de antecedenten van Aannemer van der Slachtmug.’
‘Fijn, Jansenhier. Goed om te weten. Dag Jansenhier,’ en ik verbreek de verbinding.

Ik kijk naar Ab. ‘Dat was Jansen.’
‘Ja, dat had ik al begrepen toen Machteld zei dat Jansen op lijn één zat. En dat werd nog eens bevestigd door het feit dat je tijdens het gesprek drie keer ‘Jansen’ hebt gezegd. Zulke dingen voel ik haarfijn aan. Daar ben ik goed in.’
‘Hij wil dat ik onderzoek doe naar Aannemer van der Slachtmug.’
Ab knikt,’ En dat vind ik prettig om te weten, omdat?’
‘Jezus Ab, effe wat minder bijdehand, ik vertel je het gewoon.’
‘En dat brengt ons op een interessante vraag, Paco.’
‘Welke vraag?’
‘Of je dat onderzoek gaat doen.’
‘Dat onderzoek naar van der Slachtmug?’
‘Nee, dat onderzoek naar de recente troepenbewegingen in Irak. Jezus, Paco, wat zit je toch slap te zeiken.’
‘Waarom zou ik dat onderzoek niet doen?’

Ab steekt een sigaartje op. ’Ik was gister bij de bakker. Vijftien klanten voor me. Maar dat is het waard. Geen enkele andere bakkersassistente weet mijn charme meer op juiste waarde te schatten dan de assistente van deze bakker. Soms is het moeilijk om zo’n groot charmeur te zijn als ik.’
‘Ja, Ab, maar gelukkig lijd je in stilte.’
‘Hoe dan ook, voor mij stond van der Slachtmug. Toen hij aan de beurt was bestelde hij twee ventielen en een binnenband. Vegetarisch graag want ik ben sinds kort vegetarisch gereformeerd, zei hij. En wij zingen altijd palmen voor het eten.
Zo, zei de bakkersassistente toen. Palmen zingen. Wat zijn dat eigenlijk, palmen?
Dat zijn vegetarische liedjes die wij voor de Pere Vretus zingen, antwoordde van der Slachtmug.

Kortom, van der Slachtmug werd een kwartier later afgevoerd met een ambulance. Snap je waar ik heen wil?’
Dat snap ik en dus bel ik Jansen.
‘Jansen? Paco hier. Ik h…’
‘Fijn om te weten Pacohier. Dag Pacohier,’ en hij verbreekt de verbinding.
Ab blaast wat rook uit. ’Je moet toegeven dat hij geestig is, die Jansen.’
Daarna tikt hij wat as op mijn bureau en loopt de deur uit.
Hij heeft maar één schoen aan.
Ik hoor Ab aan Machteld vragen waarom zij nog twee schoenen draagt terwijl de mode er slechts één voorschrijft.

De dag is begonnen…

Categorieën: Diversen

7 reacties

arta · 30 oktober 2012 op 09:00

Kees! Wat leuk om jou, als erelid van CX, hier weer te lezen!

Geinig verhaal, dit!
🙂

pally · 30 oktober 2012 op 14:32

Ha, heerlijk ouderwets Paco hier! 😆

groet van pally

Kees Schilder · 30 oktober 2012 op 15:18

Dank u, dank u!

Pierken · 30 oktober 2012 op 18:36

Mag ik Kees zeggen? Ik vind jouw columns erg goed, Kees. Daar, ik heb het gezegd. Ook deze hangt weer op het randje van de losse pols. Hoog ‘weird’-gehalte. Ik zou bijna schrijven ‘Van harte welkom op CX. Ben zeer benieuwd naar je tweede column’, maar ik ben me nog aan het inlezen op jouw oeuvre hier. Dus de hoeveelste houd je nog te goed. Terecht erelid dat je daar zit! En als laatste door de omvang van jouw inzendingen. Tof te zien dat de ‘oudere’ (sorry, Pally) garde je zo erkent en omarmt!

Nachtzuster · 31 oktober 2012 op 01:13

Vreselijk leuke column waar de droge humor van af spat. Die mode van het dragen van één schoen! 😆 Ik ken je niet, maar heb op de meeting alleen maar lovende dingen over je gehoord. En terecht als ik dit lees.

Kees Schilder · 31 oktober 2012 op 10:24

Ik bloos!

Ferrara · 31 oktober 2012 op 12:49

Mijn eerste reactie hangt ergens in de cloud waarschijnlijk.
Ik zei dat ik wel meer van dergelijke dossierstukken wilde lezen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder