Uitstelgedrag? Dat kennen wij niet, hoor…

Wat is school toch leuk als je laatste tentamen achter de rug is! Het is me in ieder geval duidelijk geworden wat onze leraren bedoelen als ze weer eens lopen te mekkeren over “ons uitstelgedrag wat ons niet zal redden…” Alles lijkt aantrekkelijker te zijn dan thuis zitten en nìet te studeren op die franse zinnetjes, die economische theorieën en Engelse tekst terwijl dat eigenlijk wel zou moeten. Vlak voor de tentamens worden kamers opgeruimd, bergen papier, waar een heel regenwoud voor nodig is geweest, uitgezocht en weg gegooid en kasten uitgemest. In het weekend voor de tentamens beginnen behoor je officieel je hoofd vol te moeten studeren met de stof die je moet kennen, maar daarvoor in de plaats worden kamers leeg geruimd onder het mom van “Ik kan niet in rotzooi leren!” En zo werden er excuses bedacht om nog maar niet die met een laag stof bedekte boeken open te doen. Het is tot me doorgedrongen wat uitstelgedrag betekent, toen er een hele theorie werd gegeven voor het vreemde gedrag van meneer de uitsteller himself. Ten eerste dacht hij beter onder druk te kunnen werken en begon een half uur van tevoren aan een (geleend, want hij had het zelf niet) boek economie, daarnaast is een zombie overdag nog levendiger en begint meneer dus maar na 03.00uur, want begint hij voor het eten dan zit hij net in z’n stof als hij moet eten… Tja, toen bedacht ik opeens dat ìk toch nog redelijk mee val… Hoewel we het in een gewone schoolweek meestal niet héél erg lijken te vinden dat we al uit zijn, bleek de aantrekkingskracht van zowel de aula, het handvaardigheidlokaal als die normaal gesproken zo vreselijke, maar nu erg gezellige mediatheek errûg groot te zijn. Inderdaad: ALLES was beter dan dat deprimerende moederziel alleen thuis zitten met de gedachte van “nu toch maar eens keer te moeten gaan beginnen…” Dat uitstelgedrag van ons, hoe ernstig het ook is, lijkt nog vrij positieve gevolgen met zich mee te brengen. Ons maatschappelijk inzien wordt er zwaar mee versterkt, nu
de sociale contacten opeens toch een stuk belangrijker lijken te zijn. Ook de kijkcijfers van ongeloofwaardige soapseries als As The World Turns (ja, die serie waarin iedereen elkanders ex, familie of vijand is…) maken
door ons een stijging mee die ze nooit gekend hebben. Sorry, maar de reden ervan is niet te vinden in de goede verhaallijnen, maar meer in ‘t excuus om de boeken nog even op de ondertussen overvolle, onleefbare ‘studeer’-kamer te laten liggen.

😆 puberscholiertje