Unaniem goede column

Goedendag, mijn naam is Ivo en ik ben een gedenkwaardig man.

Mijn achternaam lijkt op Nihil, edoch, dat ben ik verre van.

Ik ben wereldwijd een unaniem belachelijk groot succes.

En bovendien een kei in vreemde talen, ik vloei er wel een stuk of zes.

Mijn haardracht is wat plat misschien, maar de rest van mij van hoog niveau;

alwaar ik mij tentoonspreid, steel ik als vanzelf de show.

Geregeld interview ik sterren in hun villa of gewelf,

al ondervraag ik eigenlijk het liefst alleen mezelf.

All around the globe prijkt, boven menig wereldsterrenbed,

een met liefde voor eeh… door mijzelf vervaardigd zelfportret.

Tout le monde toont zich unaniem verguld met deze geste,

want ook de kunst van schilderen beheers ik natuurlijk als de beste.

Er is één ding dat ik niet begrijp, en dat is Koningsdag.

Willem mag dan onze vorst zijn, maar ík ben toch uw koning van de lach?!

Zet mij immers op de planken in een theater in een wildvreemd land,

en ik heb stante pede alle elitaire lachers op mijn hand.

Ooit prijkt op mijn grafsteen een tekst van slechts zes woorden,

speciaal voor de miljoenen die mij van top tot teen bekoorden.

Gebeiteld in de duurste marmersoort, qua kleur een ongekende,

valt dan te lezen: “Ivo, zelfs dood een levende legende.”

Genoeg nu over mij, al kan ik er niet uitgesproken over raken.

Ik schrijf u met een zelfs nog hoger doel, en kom nu snel ter zake.

Bij dezen wil ik aanspraak maken op de titel winnaar van de maand,

hoewel winnaar van de eeuw me eigenlijk het best betaamt.

Via deze weg wil ik u vragen, in alle vormen van bescheidenheid,

uw voorbereidingen te treffen voor de te verrichten plechtigheid.

Wat mij betreft hanteren we een bliksemprocedure,

die al met al niet meer dan een minuutje hoeft te duren:

u geeft mij de oorkonde, ik pak hem aan en ik ontrol ‘m,

als verdienste voor mijn unaniem geweldig goede column.