Uw wil geschiede

Niemand heeft me ooit verteld, dat verdriet hetzelfde gevoel geeft als angst. Ik ben niet bang, maar de gewaarwording is dezelfde als bij bang zijn. Het zelfde nerveuze gevoel in de maag, dezelfde rusteloosheid, de voortdurende behoefte om te geeuwen. Andere ogenblikken lijkt het een beetje op dronkenschap. Er is zoiets als een onzichtbare deken tussen de wereld en mij. Ik vind het moeilijk om wat iemand zegt, tot mij door te laten dringen. Moeilijk om te willen dat het tot me doordringt. Niemand heeft me ooit verteld van de luiheid van het verdriet, ik heb de hekel aan de geringste inspanning. Niet alleen het schrijven van een brief, het lezen ervan is mij teveel. Scheren zelfs. Wat maakt het uit of mijn wangen ruw of glad zijn? Men zegt dat een ongelukkige man afleiding nodig heeft, iets dat hem uit zichzelf vandaan haalt. Ja, maar alleen zoals een doodvermoeid man in een koude nacht een extra deken nodig heeft. Hij ligt daar liever te rillen dan dat hij zou opstaan om er één te halen. Het is duidelijk waarom een eenzaam mens slordig wordt.

Ondertussen, waar is God? Dat is een van de verontrustende symptomen. Als je gelukkig bent, zo gelukkig dat je geen behoefte hebt aan Hem, zo gelukkig dat je geneigd bent Zijn aanspraken als een onprettige inmenging te beschouwen, wanneer je je tot Hem wendt met lofprijzing en dankbaarheid, word je met open armen ontvangen.

Maar ga eens tot Hem als je Hem wanhopig nodig hebt, als alle andere hulp tevergeefs is, wat vind je dan? Een deur die voor je neus word dichtgeslagen en binnen het schuivende geluid van een grendel, daarna stilte. Je kan dan evengoed weggaan. Hoe langer je wacht, hoe dreigender de stilte wordt. Er is geen licht in de vensters, het huis kan wel onbewoond zijn. Heeft er ooit wel eens iemand gewoond? Waarom is Hij in de tijden van voorspoed zo duidelijk als Gebieder aanwezig en zo totaal afwezig als Helper in tijden van nood?

Natuurlijk is het erg gemakkelijk te zeggen dat Hij afwezig schijnt te zijn als we Hem het hardst nodig hebben, maar waarom lijkt Hij dan zo aanwezig als wij niet naar Hem vragen?