Vaders

Het is de derde zondag in juni. Van Twaalfhoven ligt voor de verandering gezellig tussen ons in. Dat gebeurt niet meer zo veel. De cadeautjes, die we gisteren samen gezellig hebben gekocht, liggen op bed en met een serieus gezicht bekijkt hij zijn vader. Wordt de zaak goedgekeurd? Natuurlijk wel, vaderdag komt uit het hart, er is immers tijd en aandacht aan het presentje besteed en de cadeaus zijn dit jaar uitertst bruikbaar en ontspannend. Vroeger werden er zelfgemaakte cadeaus op bed uitgewisseld. Twee jaar geleden bijvoorbeeld, kreeg papa nog een peervormig hompje klei, beschilderd met de woorden “je bent een toffe peer”. Helaas, zelfgemaakte vaderdagkado’s worden niet meer uitgevoerd, in groep acht. Jammer, maar toegegeven: winkelen met het nageslacht heeft ook iets. Steevast word ik met mijn neus op op de feiten gedrukt dat potentiële koopwaar toch wel “errug duur” is. Financieel bewust heet dat, ik kan er nog wat van leren.

Vaderdag. Een dag met dubbel gevoel. Mijn vaders zijn op. Ze zijn verhuisd naar het geestenrijk. Vierentwintig jaar geleden overleed mijn vader, nog op redelijk jonge leeftijd, al vond ik toen van niet. Als volwassene weet ik niet eens meer wat ik hem voor het laatst heb gegeven, voor Vaderdag. Het zal ongetwijfeld iets zijn geweest om mee te vissen. Vader had namelijk drie huwelijken, waaronder eentje met hengel en ander visspul.

Na het overlijden van mijn vader heeft mijn schoonvader liefdevol enkele vaderse taken overgenomen. Helaas mocht ook dat niet lang duren. Acht jaar geleden is hij overleden, waarmee mijn voorraad vaders is geslonken tot nihil.

Sinds een jaar of vier heeft mijn schoonmoeder een ontzettend leuke vriend gevonden. Hij kan erg leuk vertellen, toont belangstelling voor mij en mijn gezin en ik kan met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen, dat hij aardig in de buurt komt als aanleunvader. Met drie “echte” dochters in zijn leven maak ik echter weinig kans.

Terwijl ik een slok van een kop veel te hete koffie neem, denk ik aan de vaders uit mijn leven, hoe kort ik ze heb gekend. Wie weet zitten ze gezellig aan een kop koffie met elkaar, hierboven in het Vaderhuis. Misschien is er vandaag wel een themadag. Ik zou er wat voor over hebben om ze daar eens op te zoeken. Zomaar voor de lol, voor één keertje, heel eventjes maar. Gewoon een kort bezoekje, om ze een cadeautje te brengen en ze te vertellen dat het goed met me gaat maar dat ik ze nog altijd mis.

Onmogelijk natuurlijk. Het zou nogal een lastige reis worden. Reizen per OV-kaart richting Vaderhuis is niet mogelijk en bovendien zou het slechts een enkele reis zijn. Een retourtje kennen ze daarboven namelijk niet.