Vals aard

Duizend vragen dwarrelen door haar hoofd. Ze is daarnet als stoere zelfbewuste vrouw de auto ingestapt, maar voelt zich nu kleiner dan een insect. Liefst zou zij wegvliegen of zweven. Haar handen trillen licht, wanneer ze op de deurbel drukt. De schelle toon doet haar huiveren. [i]Tilburg, 23 september 2002
Zwetend volgt haar lichaam het ritme van de muziek in de overvolle discotheek. De bewonderende blikken om zich heen ontgaan haar. Zij danst. Uren aan één stuk. Tegen sluitingstijd voelt ze een hand om haar middel. Dansend draait zij zich om en staat stil. De mooiste ogen die ze ooit heeft gezien kijken haar onderzoekend aan. [/i]

Wachtende seconden schakelen zich als uren ineen. Hij weet dat ze komt. Om negen uur hebben ze afgesproken. Verdwaasd kijkt zij op haar horloge. Het is vijf voor negen. Gestommel op de trap. Automatisch strijken haar handen door het gladgekamde haar. Bekende contouren worden zichtbaar door het rookglas.

[i] Diezelfde avond gaat ze met hem mee naar zijn huis. Passie en hartstocht vervullen haar met een verliefdheid die ze nooit eerder voelde. De dag erna gaat ze terug naar hem, en de dag daarna, en de dag daarna. Dagen worden weken. Weken rijgen zich aaneen tot maanden. Maanden volgetapt met zuiver geluk.[/i]

Met een ruk wordt de deur geopend. Ze kijkt naar hem alsof het de eerste keer is. Onbevangen. Onbezoedeld. Even maar. Dan gaan alle alarmbellen rinkelen in haar hoofd. Zijn haar is verward. Hij heeft zwarte kringen onder zijn ogen en ze ruikt zijn lichaamsgeur. Elke avond drukt zij haar neus in die geur, zijn trui. Angstvallig ontwijkt hij haar zoekende blik.
“Mag ik binnenkomen?.” Haar stem klinkt iel.

[i] De eerste zwarte druppel in hun schijnbaar vloeibare geluk. Oud en Nieuw. Klokslag twaalf uur vond zij hem zoenend met zijn beste vriend Andy. De weg naar huis legde zij rennend af. Bijna tegelijkertijd kwamen ze thuis aan. Alhoewel hij haar verzekerde dat er niets aan de hand was, vertelde haar intuïtie iets anders.[/i]

Terwijl hij de deur verder opent, probeert zij hem te zoenen. Door zijn afgewende gelaat landt de kus op zijn wang, vlakbij zijn oog. “Kijk me aan.” De reactie op haar fluisterende woorden is alsof zij ze geschreeuwd heeft. Ze voelt zich ineens een stukje groeien. “Praat met me.” Plots kijkt hij haar rechtstreeks aan. Pijn. Opluchting. “Oké dan. Je wilt het toch zo graag weten? Ik en Andy, Andy en ik…Ik ga met hem door en stop met jou. Sorry.”

[i]Verleden en heden strijden om haar aandacht. Het enige wat haar bezighoudt is de toekomst. Leegte. Wantrouwen. Verdriet.[/i]
“Vertel jouw Andy maar, dat hij in mijn bed niet meer welkom is, net als jij! Veel geluk.” Met een ruk recht zij haar rug, gooit haar haren achterover. Neus fier in de wind.
“Wacht, wàcht….Waar heb je het over?”

Ze kan een gemene grijns niet onderdrukken wanneer ze weer in haar auto stapt. Als een stoere zelfbewuste vrouw. Gespeeld, maar overtuigend. De komende tijd zal niet makkelijk worden, maar het feit dat haar ‘vriendjes’ veel te bespreken hebben zal het draaglijk maken.