Het nieuwe loslaten, vasthouden. Te beginnen bij laadpalen. Hoe langer je ze vasthoudt, hoe losser je wordt. Die opluchting bij een volle accu, jemig. En dan je bakkie gewoon latrn staan. Vasthouden die plek, loslaten dat schuldgevoel. Polestar en Tesla verenigen zich in een onmogelijk halleluja. Naast de parkeerschijf volgt binnenkort de accuschijf. Zuur, zeer zuur. Maar hé, vasthouden die kaart, sjoemelen met tijd en datum. Het kan, het moet, vasthouden dat loslaten want je moet nog immers 600 kilometer … en o wee als je te laat komt.
En dan de glimlach lieve mensen, ook die graag vasthouden, desnoods middels plastische chirurgie. We willen graag de glimlach vasthouden, niet loslaten dus, ook de elastiekjes niet. Vast aantrekken die dingen. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Ooit afgevraagd waarom zombiefilms zo hip zijn? Juist ja, u voelt hem al. De elastiekjes zijn losgeschoten. Om te huilen.
En dan tot slot het ultieme vasthouden. Elkaar en wat er links, rechts of in het midden aan de ander vastzit. Uitstulpingen verbonden met erogene zones, ook wel uitlaatkleppen genoemd. Borsten, billen, pielewielies. En niet te vergeten de spatlappen van de schaamtestreek. Vasthouden zeg ik. Nooit meer loslaten. En vooral vasthouden dat het goed is en mag. Loslaten is voor watjes. Toch?
0 reacties