VEC please!

Buiten is het koud, nat en schemerig. Ik kijk naar de lege open haard, omdat de luchtkoker is dichtgemetseld. Ter compensatie jaag ik de verwarming op 21 graden.
In mijn nieuwe fleecehuispak steek ik kaarsen aan en schenk wijn in. Met mijn voeten op de salontafel, peukje tussen de vingers, absorbeer ik de rust in huis. De december-VEC kan nog wel even wachten. Tenslotte heb ik nog negen dagen om die te schrijven. Voor de zekerheid pak ik toch maar een Viva. Een oude editie, aangezien ik anderhalf jaar geleden mijn abonnement heb opgezegd. De nieuwste trend van badpakken en tankini’s zijn alweer uit de mode. Superfood daarentegen is vandaag de dag nog steeds hot. Net zoals het geheim van het vrouwelijk orgasme en het brein van het mannelijk geslacht. Maar daar kan ik geen column mee vullen. Te complexe materie voor mij.

Inmiddels wordt het al aangenaam warm in de kamer. De wijn helpt daarbij een handje mee. Volgens mijn partner krijg ik altijd van die lieflijke, sexy blosjes na een glas alcohol. Na drie of vier glazen gaat mijn neus glimmen en wordt mijn oogopslag wat lodderig. Dat is het moment waarop ik mijzelf steeds aantrekkelijker ga vinden. Leuker en scherper ook. Die mening wordt overigens niet altijd gedeeld door mijn omgeving.
Mijn voorliefde voor alcohol en nicotine heb ik geërfd van mijn vader. Hij had een kwade dronk. Niet fysiek, maar verbaal kon mijn vader ons alle hoeken van de kamer laten zien. Ik ben op zijn verjaardag geboren en ongewild heb ik meer van hem geërfd dan mij lief is.

Het is alweer bijna december. De altijd zo gezellige, warme, sfeervolle maand. Wat te denken van Sinterklaas? Nooit eerder is zijn Zwarte Makker zo geknecht als dit jaar. Dat weerhield hem echter niet van om alsnog aan te meren in Groningen. Zonder oorringen, maar met een volle zak en onder politiebegeleiding. Ook wij ontkomen deze maand niet aan dit gezellig samenzijn. Ondanks mijn bewuste radiostilte richting mijn familie vanaf oktober. Onder mijn drie broers is er altijd wel één die met het gevreesde mailtje op de proppen komt. Wanneer, waar en wie regelt de lootjes? Dit resulteert ieder jaar in een middag/avond vol zooi, prullaria, drukte, ruzie, elkaar negerende schoonzussen, gillende kinderen en een depressieve moeder. Zij kan plotseling in woede ontsteken als ze vindt dat ze te weinig aandacht krijgt. Van mijn moeder heb ik niet zoveel geërfd. Een mening die ook niet altijd wordt gedeeld door mijn omgeving.

Ik steek nog een sigaretje op, leg de Viva naast me en blader wat door reclamefolders. Het is Kerstrommel wat de klok slaat en dat herinnert mij aan het opnieuw opleuken van onze boom. Want ja, Kerst. Gezelligheid met een hoofdletter ‘G’. Ja, is wél leuk! Verplicht samen eten en drinken. Heerlijk hoor, maar daar heb ik geen Kerst voor nodig. Elk jaar komt de welbekende vraag naar voren: ‘Wat doen we met moeder?’ Saillant detail hierbij is de radiostilte van mijn broers na het Sintfeest. Dat andersom gevreesde mailtje komt dan weer van mijn hand. En laat ik eerlijk zijn, ik wil mijn moeder best entertainen met de kerstdagen. Mijn moeder kan namelijk, naast haar depressie en woedeaanvallen, ook heel lief zijn. Daar is mijn omgeving het niet altijd mee eens. Maar mijn werkgever verwacht mij in deze dagen op de afdeling, waarna het me aan energie ontbreekt om ook nog eens gastvrouw te spelen. Dan wil ik eigenlijk slechts aanschuiven aan een dis. Om gezellig mee te doen, want het is dus wél leuk!

Ook de reclamefolders inspireren mij niet. Het moet een goed verhaal worden, mijn VEC. Vrolijk, spitsvondig en met een tikkeltje nostalgie. Ik pak er nog maar een wijntje bij en ga eens bewust zitten voor een pakkend onderwerp.
Een terugblik is zo uitgekauwd. Daar hebben we het overdadige aanbod in de algemene media voor. Kijk eens wat ze op tv zo vlak voor de jaarwisseling de revue laten passeren. Alle ellende nogmaals beleven, wie zit daar nu op te wachten? Ik niet. Nee, ik lees het jaaroverzicht wel in de Nieuwe Revue. Nu dat nog kan.
Over de jaarwisseling gesproken, ik ben een oudjaarskindje. Geen leuke dag om jarig te zijn. Iedereen heeft het druk-druk-druk. De visite komt een handje schudden, een oliebol eten en een glaasje drinken met de jas nog aan. Ik verdenk de dames zelfs van staand plassen. De hele dag zit ik verplicht thuis voor eventueel vluchtig bezoek. Het liefst zou ik mijn verjaardag overslaan. De champagne komt zonder dat feit ook op. En het vuurwerk wordt toch wel afgestoken. Deze mening wordt overigens wel door mijn gehele omgeving gedeeld.

Ach, natuurlijk heb ik helemaal niets te klagen. Ik heb een geweldige partner en genoeg dierbare mensen om mij heen. Godzijdank heb ik mijn oude moeder nog. Gelukkig is er een CX. Ik waardeer mijn collega-schrijvers zeer. Hopelijk worden er komend jaar veel mooie, ontroerende en humoristische verhalen geschreven. Daar zal ik op proosten 31 december om 24.00u. Bij deze wens ik alle lezers en schrijvers dan ook een geweldig 2014 toe! In alle gezondheid en creativiteit!
Zo, dat is gezegd. Nu kan ik over tot de orde van de dag. De VEC. Maar eerst nog een wijntje. Mijn vierde.

PROOST!