Bezat ik maar een fractie van jouw nuchterheid, dan zou ik een stuk gemakkelijker in het leven staan. Maar ik ben het tegendeel van wat ik graag zou willen zijn en de wereld om mij heen probeer te doen geloven. Ik ben in het geheel niet nuchter, zeker niet als het om zaken van het hart gaat. Geduldig en beredeneerd kan ik zijn als het om werk en zaken gaat. Maar zodra mijn hart wordt beroerd, raak ik gemakkelijk in alle staten. Jij hebt mij in mijn hart en ziel geraakt en maandenlang verkeerde ik daardoor in de hemel, waar alleen mijn kind nog op bezoek kon komen.
Het lijkt voorbij, die euforische staat, en de verbanning uit de hemel valt me zwaar. Ik had zo graag onze wittebroodsweken nog wat langer laten voortduren. Drijven op roze wolken bevalt me zoveel beter dan scheren over het maaiveld van spruiten, prei en boerenkool. Maar blijkbaar is de realiteit aangebroken en moeten we nu bewijzen dat onze aantrekkingskracht en liefde gebaseerd is op meer dan lust, voorkeur en hoopvolle vermoedens.
Liefde is een werkwoord, naar verluidt in zekere therapeutische kringen. Nou ben ik de luiste niet en geen inspanning gaat mij te ver om mijn relatie met jou te behouden. Toch is de schrik mij vanavond om het hart geslagen. Misschien wel omdat onze relatie totnogtoe zo vlekkeloos leek te verlopen. Was ik vanaf het begin botsingen van karakter gewend, dan schrok ik na een half jaar niet meer zo van uitgesproken twijfel. Hoor ik na een half jaar zonneschijn opeens over de eerste twijfel of de relatie wel stand zal houden, dan trekt de lucht dicht en voel ik het al bijna harder regenen dan ik hebben kan.
Ik maak me te druk? Vast en zeker. Mijn emoties schieten alle kanten op en laten zich nauwelijks in goede banen leiden. Hoe zou ik ook kunnen weten wat in jouw geval de juiste richting is? Ik baseer me op mislukkingen uit het verleden, maar die bieden geen enkele garantie voor de toekomst. Evenzo kan jij niet weten wat je aan mij hebt als het er op aan komt.
We zullen samen moeten ontdekken of we ook de hemel op aarde kunnen realiseren. Met onze voeten tussen de spruiten, prei en boerenkool. Wittebrood mag van mij best grofvolkoren zijn, dan hebben we wat om op te kauwen en iets om te verteren. Ik hoor liever iedere week twijfels warm opgeboerd, dan ze eens in de paar weken onverwacht als kille natte sneeuw uit de hemel te zien dwarrelen. Laten we van schrijnende zandkorrels parels maken… en zo samen onze imperfectie weglachen.
Bezat ik maar een fractie van jouw nuchterheid, dan zou ik een stuk gemakkelijker slapen. Maar ik ben jouw tegendeel, hoe graag ik ook in vertrouwen tegen jouw warme lijf zou inslapen, ondanks wat is gezegd… De wereld kan mij gestolen worden, dronken als mijn hart is.
7 reacties
KingArthur · 17 augustus 2006 op 17:23
Ik vind de tekst zeker niet onaardig. Maar de titel is veel te hoog ingezet. Sorry dat ik het zo formuleer maar hierbij krijg ik de neiging te denken: wat zeur je nou, enkel omdat je een rose bril bent verloren?
***EDIT***
Sorry, welkom op CX.
klapdoos · 17 augustus 2006 op 18:15
Begrijp ik nou goed dat je een half jaar getrouwd bent? En de roze wolk is ineens een beetje een grauwsluier aan het worden? Nee hoor, in een huwelijk is het toch geven en nemen? Daar gaan jááááááren overheen wil je elkander goed leren kennen, maar dat houd juist een huwelijk spannend. Mijn moeder zei altijd dat haar huwelijk elke dag een nieuwe uitdaging was, net zoals het leven zelf….En die roze wolk???Laat maar is toch al zo’n weke kleur…
Groetjes van leny 😀 😀 😮
KawaSutra · 17 augustus 2006 op 18:24
De beste manier om van je negatieve gevoelens af te komen is er over te schrijven. En dat heb je prima gedaan. Een column zoals ik ze vaker zou willen lezen.
Martijn · 17 augustus 2006 op 19:30
Alsjeblieft een ander onderwerp…..Alsjeblieft, doorgaan.
Je schrijft goed, zo goed dat het onderwerp zich er – met alle respect – niet meer voor leent.
WritersBlocq · 17 augustus 2006 op 21:52
Welkom met je foutloze binnenkomer 🙂
Zonder de cliché-zinnen kom je nóg beter tot je recht, jij gaat het nog ver schoppen in schrijversland, of heb je dat al gedaan? En hee, als het dan een half jaartje niet lukt, soit 😉
melady · 18 augustus 2006 op 00:47
Prachtig, je bent van harte binnen gekomen bij mij.[quote]dan trekt de lucht dicht en voel ik het al bijna harder regenen dan ik hebben kan.[/quote]
Mooi.
Wie je ook bent, je zou Troy kunnen zijn in een nieuw jasje.
Welkom.
Dees · 19 augustus 2006 op 10:34
Mooie ‘naam’ heb je en wat een prachtig stukje is dit. De verschuiving van de relatie, de rouw erom, het trachten af te schudden en de nieuwe moed. Hopelijk stuur je meer in.