Verbazing

Volgens Plato is verwondering het begin van wijsbegeerte.

Als dat zo is, ligt er een grote toekomst voor me in het verschiet. Verwondering is [i]my middle name[/i]. Zo verwondert het mij dat de gebruiksvriendelijke verpakking helemaal niet makkelijk open gaat.
Dat Jaap nog altijd dat ’tikkie terug’ moet geven.
Dat Stettler en Waldorf van de Muppet Show nog steeds in leven zijn.
Dat alles tot in den treuren op tv herhaald wordt, maar dat ik Buck Rogers nooit in the [i]re-run[/i] ben tegengekomen.
Dat ik de laatste tijd niets meer van Jamaï hoor en waar is trouwens ‘effe lekker knuffele’ Ruud gebleven? Verbazing, verwondering is het synoniem. Daar verbaas ik mij ook over! Dat ik geen ander woord voor synoniem weet te vinden.
Je hebt wel eens van die straat interviews waar voorbijgangers gevraagd wordt wat hen nog verbaasd. Stompzinnige antwoorden zijn het gevolg. ‘Dat het zo’n mooi weer is of dat Elvis niet echt dood is’.
Een gothic puber [i]high on[/i] Cannabis sativa: ‘Dat het heelal niet ophoudt te bestaan en dus het begrip einde of ‘het niets’ relatief is’.
Dus waar al die mensen zich over verbazen, vind ik weer verbazingwekkend.

Begrijpelijk schuilt er een groot wijsgeer in mij. Waar ik mijzelf vaker afdeed als een straatfilosoof met kalenderwijsheden voorzie ik nu dat ik een geducht concurrent voor Plato word. Toch, echt veel Plato’s ken ik niet.
De drugdeal op de hoek van de straat wordt voor waar en lief aangenomen.
De haast dubbele prijs voor bier, koffie of sigaretten in de kroeg worden uit nieuwetijds-schulden betaald. Lijdzaam wordt er op de even week de groencontainer, en de oneven week de verplichte vuilniszak op het trottoir gezet.
Geen Plato die zich afvraagt waarom?

Echter er zijn nog Plato’s onder ons, wezentjes met een oprechte verbazing.
Het kind, de kinderen. Zij stellen constant de vraag waarom.
Zo goed en zo standvastig dat een maatpak met Ratelband sessies vaak het antwoord schuldig moet blijven.
‘Waarom zit er een slot op de deur?’ ‘Omdat er anders boze mensen ’s nacht binnen komen.’
‘Waarom?’ Omdat ze spulletjes van jou willen meenemen.’
‘Waarom?’ ‘Omdat ze die zelf niet hebben.’
‘Waarom?’ Een gebed zonder einde.
Maar wel een bede met een functie, want moeten we elk gegeven voor waar aannemen? Dat vraag ik mij af. Waarom?
Omdat het mij verbaast….