Vergrieptheid

Er zijn een aantal opmerkelijke overeenkomsten tussen griep en verliefdheid. Verliefdheid als ziekte, die vergelijking is niet nieuw. Maar hoe werkt het eigenlijk als je mogelijkerwijs beide tegelijkertijd ervaart? Net als verliefdheid komt griep ook altijd op een moment dat je er niet op zat te wachten. Waar het precies vandaan komt weet je evenmin. Te slecht gekleed, te weinig beschermd, te lang in de kou of juist te warm ingepakt gezeten; wie zal het zeggen? En wat doet het er ook toe trouwens. Als het er is, dan is het er. Het begint met concentratieproblemen, zoveel te doen maar zo weinig dat je nog door de handen komt. Het hoofd dat aldoor in beslag genomen lijkt te zijn maar niet wetend waardoor, dagdromend of hallucinerend. Tot het fysiek wordt en er niets anders meer rest dan je er maar aan over te geven.

Ik weet nooit zo goed wanneer ik ziek ben. Ik omschrijf het dan in eerste instantie als dat ik me niet helemaal lekker voel. Het ziek zijn erken ik meestal pas als iemand me er naar vraagt omdat woorden met één lettergreep dan vaak het gemakkelijkst zijn. “Ja.” Ik weet ook nooit goed wanneer ik verliefd ben. Het is alweer zo lang geleden, te lang om te herinneren, te lang om nog te herkennen zo lijkt het. En nu zit ik diep in de nacht een stukje te tikken, de exacte reden voor het feit dat ik niet kon slapen niet kennend. Heb ik vandaag overdag teveel geslapen of kan de gedachte aan T. me niet loslaten, woelend in mijn bed.

T. en ik leerden elkaar een paar weken geleden kennen. Ons contact raakte even verbroken maar heeft zich gelukkig weer hersteld. Twee mensen hebben zo hun eigen redenen waarom het moment van hun kennismaking er eentje kan zijn dat ze er even niet op zaten te wachten. En waar het precies vandaan komt weten we ook niet. Te lang in de kou of juist te warm ingepakt gezeten; wat doet het er toe. We bellen vaak iedere avond even. Even wordt al gauw een uur of langer plus nog een smsje voor het slapen gaan. Nu ik met griep thuis zit is ze extra lief voor me. En daarom belde ze vanavond ook. Hoewel ze anderzijds ook weer eerlijk toegaf dat ze gewoon mijn stem even wilde horen. Ze zegt dat ik om de vier uur een paracetamol moet nemen. Ik volg haar advies op maar heb zo mijn bedenkingen. Immers, als ik al niet weet wat mij mankeert, hoe zou zij dat dan kunnen weten?