Ik ben geboren in een verkeerd lichaam. Aan de buitenkant zie je niets bijzonders. Misschien een beetje mollig, maar alles binnen de perken. Maar binnenin zindert de spirit van een sporter. Lenig, gespierd, een gestroomd lijf dat tot alles in staat is: de marathon van New York lopen, op olympisch niveau oefeningen doen op paard en brug, topscorer zijn in het nationale hockey team, Wimbledon winnen. U begrijpt wat ik bedoel. Niets is minder waar. Al vanaf mijn vroege jeugd lijd ik onder mijn gebrek aan motorische vaardigheden. Mijn ouders die sportiever waren dan ik, zagen dat ook en daarom mocht ik telkens een nieuwe sport uitproberen. ‘Ik moest het gebied van mijn talent gewoon nog even vinden.’ Zo ging ik van turnen, naar ballet. Van zwemmen, naar badminton en van schaatsen naar atletiek. Ik deed alles net lang genoeg om in te zien dat het nooit wat zou gaan worden, maar niet lang genoeg om te zien of ik daar ook gelijk in had.

Op de middelbare school ging ik met veel enthousiasme hockeyen. Hoger dan het tweede elftal kwam ik steeds niet. Lager ook niet, want die bleken er niet te zijn. Ik zag promotiekansen toen ik door het eerste team werd gevraagd om een keer te komen keepen. Hun eigen keepster was geblesseerd en ik was in ons eigen team wel eens ingevallen en dat bleek niet eens zo slecht te zijn gegaan. Wie weet wat voor toekomst er nog voor mij in het verschiet lag? Bij het negentiende tegendoelpunt viel mijn droom definitief in duigen en kon ik me na dit gastoptreden, zonder vermomming niet meer op de hockeyclub vertonen.

Tijdens mijn studententijd ging ik tennissen. Met een paar vriendinnen gingen we op les. Ik had al snel in de gaten dat de aanleg om te tennissen niet evenredig over het groepje was verdeeld en ik zoals gebruikelijk met de restjes zat opgescheept. Maar met veel inzet probeerde ik het verschil in te lopen. Als een gazelle rende ik over de baan. Ik sloeg ballen als kometen over het net en won ook nog menig partijtje Zelfverzekerd liep ik rond op de tennisvereniging. Ik had mijn sport gevonden!
Na twee jaar tennisles, besloot onze leraar ons te filmen. Daar konden we namelijk zoveel van leren. Reikhalzend keek ik uit naar de opnames. Nu zou ik het ultieme bewijs krijgen van mijn atletische vermogens. Bij het afspelen zag ik echter iemand met de voeten vacuüm getrokken op de grond een tennisracket naar links en rechts zwaaien om de passerende ballen op te vangen. Tot mijn verbazing had deze persoon mijn kleren aan. Op het scherm was echter geen gazelle te bekennen. Ik zag een kamer-antilope die als een – door koplampen verdoofd – stuk overstekend wild op de baan stond en hier en daar een slap balletje raakte. Weer een illusie armer.
Het tennissen heb ik sindsdien aan de rest van het groepje overgelaten.

Nog steeds niet moegestreden, volgen na het tennisdebacle nog golflessen en diverse abonnementen bij de sportschool. Het mag niet baten, want na drie jaar golfles, ontbreekt nog steeds de baanpermissie en bij de sportschool word je tijdens aerobics via de spiegels al direct met jezelf geconfronteerd, wat ook niet stimuleert.
Door schade en schande wijzer geworden, en om meer zielbeschadiging te voorkomen, besluit ik om het sporten voorlopig even te laten voor wat het is. Namelijk iets wat vooral anderen heel goed kunnen.

Categorieën: Sport

10 reacties

doemaar88 · 30 september 2008 op 11:19

Ik heb je stukje grinnikend gelezen. Erg leuk, leest prettig weg.

Herkenbaar ook, heb zelf ook alle uitersten van sporten geprobeerd. Van zwemmen tot atletiek en van wielrennen tot fitness. Wel 11 jaar paardgereden.

Uiteindelijk heb ik me er toch maar neergelegd bij het feit dat sporten ook niet mijn ding is
😀

SIMBA · 30 september 2008 op 11:32

Heb je schaken al geprobeerd? 😀

Mup · 30 september 2008 op 12:03

Samen een stukje fietsen?
Geen gebrek aan zelfspot in dit stuk, bevalt me wel, welkom op cx,

Groet Mup.

Fem · 30 september 2008 op 12:14

Ik lees hier mezelf… 😉

arta · 30 september 2008 op 13:18

Jij zit niet in een verkeerd lichaam, er zitten gewoon verkeerde gedachtes in je hoofd. 😀
Sporten is een wil en geen moet (dat zeg ik altijd tegen mezelf) en bewegen doe je toch al de hele dag (zeg ik er altijd gelijk achteraan) en als iedereen maatje 34/36 had zou het ook maar saai zijn… (die geeft altijd de doorslag voor mijzelf). Hè, wat ben ik toch weer druk, tijd voor koffie en een chocoladekoekje. Ook een bakkie? 😀

pally · 30 september 2008 op 14:55

Heerlijk om over andere niet-sporters te lezen, Marit! En het is nog verdraaid leuk geschreven ook. Mijn (hersen)sport is schrijven en daar blijft je geest erg lenig van….

groet van Pally

lisa-marie · 30 september 2008 op 16:22

Heerlijk vlot geschreven en ook ik heb zitten te grinniken. 😀

Neuskleuter · 30 september 2008 op 18:37

Erg grappig! Vooral zulke zinnen:
[quote]Op het scherm was echter geen gazelle te bekennen. Ik zag een kamer-antilope die als een – door koplampen verdoofd – stuk overstekend wild op de baan stond en hier en daar een slap balletje raakte.[/quote]

Gelukkig heb je ook nog de gezelligheidssporten: het voetbalteam dat altijd juichend laatste wordt, relaxte judoka’s die niet aan wedstrijden doen, de huppelende hardlopers die een parkwandelingetje maken.. 😀 Bewegen omdat het gezellig is, dus!

Prlwytskovsky · 30 september 2008 op 18:59

[quote]Wimbledon winnen. U begrijpt wat ik bedoel[/quote]
Nee, snap ik niet.
Dat komt omdat ik een individualist ben en niet persé hoef uit te blinken in een team; dat kunnen anderen namelijk veel beter dan ik.

Kies een sport die jij leuk vind om te beoefenen en probeer vooral niets te bewijzen anders dan alleen aan jezelf.

Hiermee sluit ik mij achter Neuskleuter aan: bewegen omdat jij het leuk vind en vooral niet omdat het moet. 😉

Hé Marit: welkom op CX.

Mien · 1 oktober 2008 op 11:22

Vlot, grappig en sportief geschreven!
Ben het helemaal eens met Neuskleuter, wat een mooie zin!

Ik kan ook nog wel een leuke sport voor je toveren Marit:
Hocus Pocus “…….” Pas!!!

Bevalt mij prima. Vergelijkbaar met warming-up bij het sporten alleen duurt het wat langer.
… en je hebt dus al de nodige ervaring!
Lijkt ook een beetje op yoga en is goed voor buik, rug en geest.

Mien Pilatus

Geef een reactie

Avatar plaatshouder