Ik verveel me. Stierlijk vervelen is mijn nieuwe hobby. Wachtend op de leuke baan die mij te wachten staat tel ik de dagen af. Altijd wel wat te doen maar elke dag wordt het moeizamer mij te motiveren om iets uit te voeren. In het begin voelt het wel lekker -alle dagen vrij- wat een verademing! Maar nu, een paar weken verder, is het niet leuk meer. Ik ben net een klein kind dat om zichzelf heen draait en niks weet te doen met de tijd die haar is gegeven. Ik zit mijzelf in de weg. Ik heb al gevraagd aan mijzelf even aan de kant te gaan, ik sta in de weg ja? Geen antwoord helaas en zo sleept dit alter ego zich in de verveling mee. Ik hoor mensen wel zeggen tegen mij: maar meid, je hebt toch alle tijd om te gaan sporten/ vrienden bellen/ klussen af te maken en ga zo maar door? Lang leve de vrije tijd zie ik ze denken! De conclusie is: als je té veel vrije tijd hebt, is het op een gegeven moment niet meer leuk om dat soort dingen te gaan doen. Ik wil graag al mijn vriendinnen bellen, roepen dat ik me verveel en ze wil spreken maar dat doe ik niet. Alles lekker zelf oplossen en mij wenden tot de computer en mijn oh zo geliefde tekstverwerkingsprogramma. Die vertelt mij in ieder geval niet wat ik allemaal moet doen met deze vrije tijd. Hij slaat gewoon mijn woorden op.
Begrijp me niet verkeerd, het is het heerlijk dat ik nu helemaal uitgerust ben en over een paar weken vol motivatie mijn eerste werkdag tegemoet ga. Al kwispelend en hijgend zal ik dan op de afdeling staan, als een dolenthousiaste hond. Maar tot die tijd zal ik de tijd toch een beetje fatsoenlijk door moeten komen. En het is verraderlijk, op een gegeven moment ben je zo uitgerust dat je daar weer moe van wordt. Moe van de radio, computer, boeken, fietsen, wandelen. Ik spreek soms zo weinig mensen dat ik sommige dagen niet eens meer weet wie ik nu ook alweer ben. Ik voel mij gezegend met het gezelschap van mijn vriendje, anders zou ik mij in totale melancholische eenzaamheid storten.
Maar nergens zin in hebben betekent niet dat er gezwolgen mag worden. Ik doe het huishouden, de was, afwasmachine en dat soort dingen. Verder zijn de boodschappen voor mijn (gedeelde) rekening en doe ik braaf klusjes in huis. Maar ja, zelfs huisvrouwen hebben meer uitdaging nodig. Ik kan me niet voorstellen dat die niks anders doen Zouden ze misschien geheime clubjes hebben? Dan komen ze samen om al koffiedrinkend allerlei geheime informatie over de tafel heen te slingeren. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog niet tot dit selecte gezelschap wil behoren, ben ik nog niet klaar voor. Waar ik wel klaar voor ben is actie! Laat maar komen, dan doe ik op mijn echte vrije dagen het huishouden wel en wil ik met alle liefde mijn vriendinnetjes opzoeken. En dat allemaal terwijl ik zeur dat ik tijd te kort kom.
Categorieën: Diversen
4 reacties
KawaSutra · 26 november 2008 op 01:52
Rust roest, zeggen ze weleens, en zie dan maar weer eens op gang te komen. Maar volgens mij ben jij nog niet vastgeroest dus je komt vanzelf wel weer los. Succes bij je eerste werkdag!
DriekOplopers · 26 november 2008 op 13:07
Eerlijk gezegd vind ik dat je column wat lang doorkabbelt. Net effe korter, bet eefe puntiger, met net een wat hardere uitsmijter… Maar je hebt nu toch tijd zat, dus: waag nog eens een poging! Want dat is zeker geen verloren moetite.
Anne · 26 november 2008 op 15:44
Mij is het ook te kabbelend, en te veel van hetzelfde. Meer informatie over je toekomstige baan afgezet tegen dat luxeprobleem van het nu had ik misschien boeiender gevonden.
lisa-marie · 28 november 2008 op 00:24
Vervelen is goed voor een mens las ik ergens en dat werkt ook echt,bij mij. 😀
over het voort kabbelen van je column is al wat gezegd en sluit mij daar bij aan.