Verwante harten

Die avond klaagde zij over pijn op de borst met ook nog wat uitstraling naar haar hoofd en soms ook naar de armen. Beter wist ze niet. Slapen kon zij die nacht niet, ze was erg onrustig. Een paar keer uit bed gegaan om te googlen naar opbrekend maagzuur. Haar vriend bleef slapen en die wilde ze ook niet wekken. Het zou wel overgaan als zij wat melk had gedronken. Maar zo zou het niet gaan. ’s Morgens nog steeds die nare pijn. Zachtjes verliet zij wederom het bed om naar het toilet te gaan. Daar gooide zij haar hele maaginhoud in een net gepakte emmer. Zou het dan toch een griepje zijn? zo rot had zij zich wel eens eerder gevoeld maar niet dat zij er zo misselijk bij was. Haar vriend een vrij rationele man, kon het niet aanzien en gebood haar zich aan te gaan kleden om even naar het ziekenhuis te gaan. Hoewel zij dit maar onzin vond, deed zij uiteindelijk wat hij haar vroeg. En op pad gingen zij; op pad naar het dichtstbijzijnde hospitaal. via de schuine oprit van de ambulancepost liepen zij op zoek naar de spoedeisende hulp .Al snel werd zij met voorrang door de openslaande deur gelaten naar de al klaar staande bedden. Na het maken van een röntgenfoto bleek er toch iets meer aan de hand te zijn. Ook de vele te vullen bloedbuisjes wezen op een wat ernstigere aandoening. Langzaam maar zeker werd het haar duidelijk, heet zat immers in de familie: een hartkwaal. terwijl haar vriend naar huis reed om nog even wat goed voor haar op te halen werd hij onderweg al gebeld. De boodschap was luid en duidelijk; zij gingen op pad met de ambulance naar een hospitaal in Amsterdam. Een hartinfarct, zij zou gedotterd worden. Hij begreep onmiddellijk wat er aan de hand was, maar ook dat dit ernstig was.

Rustig pakte hij thuis alles wat hij dacht dat zij nodig zou gaan hebben voor de komende dagen; dit zou een opname worden voor iets langere tijd. Hard kwam de boodschap aan, voor hen beiden.
De tube werd ingebracht met de ballon en de stand. Gelukkig liep alles voorspoedig. En die zelfde middag lag zij op de hartbewaking in haar woonplaats. Teruggebracht per ambulance.

Nu wisten beide het zeker. Het leven zou gaan veranderen. Geen overdreven drankgebruik meer, geen sigaretten meer. Maar op naar een gezonde toekomst. Een hele opgave voor hen alle twee. Het heeft hun band versterkt. vanaf nu zullen zij er altijd zijn voor elkaar. Dankbaar kijken zij nu de toekomst tegemoet. Dankbaar ook omdat blijkt dat de beschadigingen beperkt zijn gebleven; dit door het adequate handelen. met het bellen van een ambulance waren zij waarschijnlijk te laat geweest.

Dit zal hen altijd bijblijven. Deze dag van de omkering in hun leven. Deze dag van “knopen” doorhakken. Deze dag ook van inzicht en bovenal de nu bewuste keuze voor het leven. Dit na de lange moeilijke tijd die beiden achter zich hebben gelaten. Geloof komt terug en de positieve keuzes. Pluk iedere dag, want het kan zomaar de laatste zijn. In een split second. Het hele leven hangt maar aan een zijde draad. Ga er dus wijs mee om.