Vijf jaar geleden is het inmiddels alweer dat je tijdens het borstkanker onderzoek eruit gepikt werd. Vijf jaar geleden dat je geopereerd werd, en dat je lymfeklieren verwijderd werden. Vijf jaar geleden dat we te horen kregen dat alles onder controle was en dat er geen uitzaaïngen gevonden waren. Vijf jaar geleden inmiddels dat we je dapper door de periode van de bestralingen heen zagen gaan. Dat alles was slechts vijf jaar geleden… Vijf maanden geleden dat je voor de laatste controle naar de chirurg ging die je vijf jaar geleden opereerde. Vijf maanden geleden dat we het goede nieuws te horen kregen dat alles goed was. Vijf maanden geleden dat we reden hadden om iets te vieren en iets af konden sluiten. Vijf maanden geleden dat we die vijf jaar vol onzekerheid nog eens zaten te overdenken, en je aan de afspraak hielden dat je na deze vijf jaar een groot feest zou geven. Vijf maanden geleden, alsof het gisteren was…

Vijf dagen later was het dat je met rugpijn op bed kwam te liggen. Vijf dagen later dat de dokter zei dat het ischias was. Vijf dagen later dat je nog dacht dat dit een tijdelijk iets was. Vijf dagen later dat je met vijf pijnstillers per dag probeerde de pijn weg te slikken. Vijf dagen later dat we er nog vanuit gingen dat dit wel weer over zou gaan. Vijf dagen geleden, het lijkt wel een eeuwigheid…

Vijf weken later waarin de pijnstilling van paracetamol overging naar morfine. Vijf weken later waarin de pijn toenam, en dat we de huisarts zover kregen om toch een verwijzing naar een orthopeed uit te schrijven. Vijf weken later dat je in de mallemolen van de medische wereld verzeild raakte, en waarin je de orthopeed bezocht die je voor een botscan door verwees. Vijf weken later waarin we te horen kregen dat het feestje van vijf weken geleden ten onrechte gevierd werd. Vijf weken geleden, wat zal de tijd ons brengen…

Vijf artsen die je op dit moment begeleiden in deze moeilijke fase in je leven. Wij met ons vijven proberen je daarin te steunen zoals je ons steunde wanneer wij met ons vijven je nodig hadden. Vijf keer een scan gehad, vijf keer bestraald inmiddels, en we weten dat er nog een veelvoud van die vijf in de komende tijd bij zal komen.

De vraag die ons nu nog rest is hoeveel tijd krijgen zullen we nog samen krijgen? Vijf dagen, vijf weken, vijf maanden, vijf jaren? Ik hoop dat we deze vijf cirkel kunnen doorbreken, en dat we nog heel veel mooie momenten samen mogen beleven de komende vijftien jaren.

Ik hou van je,

Je dochter.

Categorieën: Liefde

14 reacties

SIMBA · 21 oktober 2008 op 17:06

Deze column is een goede aanvulling op de vorige van Fem; de steun van naasten,het vechten, de blijdschap en het verdriet.
Vijf lintjes verdienen jullie…nee wat zeg ik vijf duizend lintjes!
Ontzettend mooi opgeschreven!

Fem · 21 oktober 2008 op 20:11

ook voor jullie een lintje en veel respect van mij!

arta · 21 oktober 2008 op 20:23

Jeetje, Pleuro, wat een verhaal!
Vijf keer sterkte voor jullie!
Enne…ik hoop op 5×5=25!

WritersBlocq · 21 oktober 2008 op 21:07

….. 5 x stille tranen aan deze kant….. ik weet niet wat ik moet zeggen, maar je bent in m’n gedachten :kus:

Mup · 21 oktober 2008 op 21:16

Tijd die zo belangrijk kan zijn, in alle opzichten, sterkte!

Groet Mup.

KawaSutra · 21 oktober 2008 op 22:58

Knap hoor om zo’n beheerste column te schrijven terwijl je het uit zou willen schreeuwen van kwaadheid over het onrecht en het waarom.
Ik heb deze column vijf maal gelezen.

Dees · 22 oktober 2008 op 09:01

Mooi hoor, ellende en hoop in het thema vijf gevat. Ik hoop dat vijf jullie verder met rust laat…

Grtz,

Dees

pally · 22 oktober 2008 op 09:19

Erg aangrijpend geschreven, juist omdat je zo ‘feitelijk’ blijft. Verdriet en ongerustheid tussen de regels in het ritme van vijf. Sterkte, Pleuro voor jullie allemaal,

groet van Pally

lisa-marie · 22 oktober 2008 op 09:55

Het ontroert mij al die emoties van angst, blijheid en boosheid bij elkaar in een mooi ritme van vijf geschreven.
Ga voor een veelvoud van vijf en geniet van alle mooie momenten.

Ma3anne · 22 oktober 2008 op 10:11

Aangrijpend geschreven, pleur. Kan even geen woorden vinden om te reageren. Sterkte.

doemaar88 · 22 oktober 2008 op 10:21

Erg mooi en ontroerend, sterkte.

Mien · 22 oktober 2008 op 11:40

Heftig mooi ritme van feiten en verwerking.

Ik geef je de 5 en een dikke 10.

Sterkte.

Mien

p.s.

[b][url=http://nl.wikipedia.org/wiki/Vijf]In China geldt 5 als een geluksgetal! [/url][/b]

bert · 1 november 2008 op 15:58

Heel moeilijk om hier mee om te gaan binnen het gezin en binnen de samenleving. Soms helpt het opschrijven heel goed. Blijf schrijven, blijf verwerken, telkens weer. Veel sterkte gewenst.

pleuro · 14 januari 2009 op 16:46

Op 8 januari 2009 hebben wij afscheid moeten nemen van mijn lieve moeder. Het verdriet is intens.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder