De School met den Bijbel heette de school indertijd. Ik moet nu wennen aan de nieuwe naam De Fontein.
Het schoolhoofd zag ik een jaar terug toevallig, bij een kerstdienst in de kloosterkerk.
“Hee meester Bakker!”,
Hij zei niets en duwde de collectezak naar me toe. Gereformeerden houden niet van ongelovigen.
De schoolgang lijkt onveranderd. Kinderzweet, minikapstokjes, galmende stemmen, mij terugvoerend naar toen.
“Vlooienbaal!”
“Ieeuw, ze heeft mij aangeraakt, waar is de zeep?”
Dit alles in de stem van Alies, het alfavrouwtje.
Zij was begonnen met het pesten van Martine, die hiermee vlooienbaal werd. Vooral het spel tikkertje kreeg hiermee een nieuwe dimensie, van gevaar. Meester Bakker deed niets. Ik hoorde hem eens schreeuwen tegen een huilende Martine.
“Stel je niet aan!”
Martine ging ook nooit naar de kerk.
De moeder van Martine hield me een keer staande in het dorp.
“Ik dacht dat jij áárdig was”, huilde ze, met een draadje speeksel in haar mondhoek.
“S-s-sorry”, stamelde ik. En vluchtte.
1985 lees ik, hier moet ik zijn. Ik open de deur naar gedaanteherinneringen, wangkussen en hoe-gaat-het’s en kom tot stilstand bij de koffie. En bij Martine. Ik herken haar aan haar schuwe lichaamstaal, die ‘buitenstaander’ schreeuwde. En schreeuwt.
“Hohooi”, zegt ze, “wat leuk om jou te zien!”
Ik durf haar nauwelijks aan te kijken, maar in staccato benoemen we toch de afgelopen dertig jaar. Daarna valt het stil.
“Weet je het van Alies?”, doorbreekt zij de stilte.
Onwillekeurig zoek ik de aanvoerster van weleer tussen de mensen.
“Nee”, zeg ik met een licht vraagteken in mijn stem.
“Ze heeft twee maanden geleden zelfmoord gepleegd.”
Martine kijkt me aan, een glimlachje rond haar mond. Dan draait ze zich om naar een vrouw die ik herken als mijn beste vriendin van toen.
“Hohooi”, zegt ze tegen haar, “wat leuk om jou te zien!”
13 reacties
champagne · 10 september 2014 op 18:45
Mooie, indringende column!
Meralixe · 10 september 2014 op 19:30
Inderdaad indringend.
Tja, die schooltijd is echt wel belangrijk voor de rest van het leven.(en de dood)
Ik heb, zoals je wel kon verwachten, een beetje last met ‘Bijbels’ in de titel. Tuurlijk mag je van mij de ouderwetse conservatieve tijd van toen aan de kaak stellen en zelfs veroordelen. Ik ga zelfs uitgaande van aan de lijve ondervonden zware oneerlijkheden graag met u mee maar geloof me maar hoor, zowel de originele Bijbel als de originele Islamitische Koran is een totaal ander verhaal dan dat wat de mensen er van maken.
O… en he… met 300 woorden kan er aardig wat verteld worden he! Hier zie, een :yes: , een :rose: en een bank vooruit!
Dees · 11 september 2014 op 16:23
Tja, ik wil je natuurlijk niet voor het hoofd stoten. Maar ik ben atheïst, opgegroeid in een voornamelijk gereformeerde omgeving. En daar zijn behoorlijk wat ervaringen mee opgedaan.
Ik denk overigens helemaal niet dat de Bijbel, of de Koran, of de Torah iets intrinsiek slechts in zich hebben.
Als kind was ik er wel van overtuigd dat Christenen betere mensen moesten zijn dan niet gelovigen, er waren immers regels die zij zich eigen hadden gemaakt die daarvoor garant zouden moeten staan. Zo dacht ik toen.
Nu denk ik dat het gehalte goed en slecht evenredig verdeeld is over diverse overtuigingen. Ik zou ook maar een matige atheïst zijn als ik ‘beter’ zou verwachten van een religieuze groepering dan van de groep waar ik onderdeel van uitmaak.
Hoe dan ook, mogelijk zal het nog wel eens gebeuren, een verwijzing naar het geloof of een Boek. Ik wil daarmee alleen delen wat ik zie of denk, ben er niet op uit om tegen zere benen te schoppen. Ik hoop dat dat scheelt..
Meralixe · 11 september 2014 op 16:40
Beste Dees…
Ik voelde me nergens ‘aangevallen’ hoor.
En, de reeks columns onder de noemer ‘Uitdaging van de maand’ loopt nu zo lekker. Eén of andere twist binnen dit kader zou totaal ongepast zijn . 🙂
Mien · 10 september 2014 op 20:02
Verkeren en pesten, het kan helaas nog altijd en lijkt van alle tijden. Actuele invulling van het thema, dat nog even schokt en na schuurt. Knap geschreven.
pally · 10 september 2014 op 20:03
Mooi, Dees, die wraakgevoelens beschreven, over wat diep moet hebben ingegrepen. En nog.
trawant · 10 september 2014 op 20:51
Beklemmend met een horrorachtig glimlachje op het eind.
Knap geschetst op de korte baan.
Meisjes onder elkaar..en de gevolgen op lange termijn..
Tijd heelt niets.
troubadour · 11 september 2014 op 07:24
Heftig, verteltrant goed aangepast.
Ferrara · 11 september 2014 op 10:17
Je column blijft hangen en maakt herinneringen los bij mij.
In mijn geboortedorp waren er voor elk geloof aparte scholen. Ik heb altijd het gevoel gehad dat wij van de Openbaren toch ietsje ‘minder’ waren.
Spencer · 11 september 2014 op 11:03
:yes:
Frans · 11 september 2014 op 11:50
Mooi verhaal. Mijn lagere schooltijd is al weer tussen de 48 en 53 jaar geleden. Ik kan me er slechts flarden van herinneren. Ook als ik al die verhalen over pesten, liefde, strenge leraren en seksspelletjes lees, borrelen er geen anekdotes op.
evil-ine · 12 september 2014 op 12:17
Scherp! De korte tekst, korte intervallen, maakt het heel direct dat meteen ook goed past bij je boodschap. Leuk geschreven. En een troost dat jij, en ook anderen die de uitdaging van de maand geschreven hebben, uiteindelijk spijt hebben of dingen relativeren uit hun jeugd :-))
arta · 13 september 2014 op 12:25
Dat pesten zo’n impact heeft, dat slachtoffers jaren later de zelfmoord van een pester met mierzoete smaak in de mond kan brengen. Beetje eng ook…
Die pen van jou schrijft beter dan ooit.