Zaterdagavond fietste ik van mijn kleine dorp naar het volgende, iets minder kleine dorp. Het was een prachtige avond, koud maar helder. Er stond een volle zilverblauwe maan aan de hemel. Ik fietste het dorp uit, de polder in. Na de laatste huizen was het er stil en donker. Nergens in Nederland is het ooit echt donker, altijd is er wel licht van huizen, lantaarnpalen of industrie. Toch kan het in de onverlichte polder vrij donker zijn als de maan niet schijnt. Nu was het zo licht dat ik eigenlijk mijn lamp niet nodig had om de kuilen te ontwijken. Ik was alleen op de kaarsrechte weg. Een haas schoot, opgeschrikt door mijn licht krakende ketting, over de weg. Zijn ogen lichtten even op door het schijnsel van de perfect volle maan voordat hij in het maïsveld verdween.
Bij de visvijver sloeg ik het smalle laantje in dat langs een vervallen boerderij kronkelt. Spookachtig licht scheen door de kale takken van de oude eiken.
Ik fietste verder over het fietsersbruggetje en keek in het water dat net vloeibaar zilver leek. In het riet lagen wat eenden te slapen en in dit licht kon ik de vissen onder me zien zwemmen. Even voelde ik me de enige mens op de wereld in dat kille licht. De wereld leek niet meer de wereld van economische problemen, oorlog, vogelgriep, vervuiling en ellende. De wereld leek stil te staan in een prachtige droom.

Helaas kwam er aan dat droombeeld ruw een einde toen ik onderaan de brug langs een boerderij kwam waar de boer dacht in het donker even illegaal te kunnen mesten. Walmen stank drongen mijn neus binnen. Heerlijk, die ‘landelijk frisse lucht’…Vlak daarna reed ik het viezig oranje licht van de lantaarnpalen weer in, ik was bijna op mijn bestemming. In het dorp was het zilveren schijnsel van de maan niet meer te zien. De maan was hier een doffe witte schijf aan de hemel. Voor de paar meter die ik nog moest deed ik mijn mp3-speler aan, zodat ik de ronkende motoren en piepende banden van de auto’s niet hoorde en ik met heel veel moeite nog even aan de droom kon denken waar ik net uitgereden was.


18 reacties

Ma3anne · 21 januari 2006 op 09:42

Ja, bij volle maan de bebouwing en het kunstlicht achter je laten en je in de natuur begeven, is betoverend. Ik genoot even met je mee.

WritersBlocq · 21 januari 2006 op 10:07

Leuk dat je er bent, zoembeest, welkom!

Mooi stukje heb je afgeleverd, schrijf je vaker?

Dees · 21 januari 2006 op 10:12

Mooi, zo’n stukje op de ochtend…

Chantal · 21 januari 2006 op 11:48

Mooi geschreven! Welkom! 🙂

melady · 21 januari 2006 op 12:06

Mooi debuut Mug!

Trukie · 21 januari 2006 op 12:32

Prachtig Mug.

Mosje · 21 januari 2006 op 12:40

Mooi sfeervol stukje. Schrijf nog maar eens wat vaker hier.

Raindog · 21 januari 2006 op 13:07

Laat me raden; was het vorige week zaterdagavond? Zo ja, dan denk ik dat ik ongeveer wat je bedoelt hoewel ik die referentie bij deze column eigenlijk helemaal niet nodig had. [i]”Grapefruit moon, one star shining!”[/i]
Mooi.

Edit; ik moet wel heel erg blond zijn. Of het zaterdagavond was…. Man…

wendy77 · 21 januari 2006 op 14:32

Mooi geschreven sfeerplaatje. Overgang bij de laatste alinea vond ik ook top.

Fred · 21 januari 2006 op 15:41

Mooi stukje Mug en welkom, alleen denk ik dat het nog mooier wordt als je nog meer beschrijft en minder vertelt.Ook vermoed ik enkele tegenstrijdigheden tegen te komen, vooral bij het donker licht gedeelte in de eerste alinea.
Trouwens over ik gesproken. Ik mag wat mij betreft weg uit dit stukje, ik dient weinig doel.

Troy · 21 januari 2006 op 16:40

[quote]”Een haas schoot, opgeschrikt door mijn licht krakende ketting, over de weg”. [/quote]

Prachtige, beschrijvende zinnen. Knap werk.

Welkom!

Mup · 21 januari 2006 op 17:23

Fietsen! Heerlijk! Zoals ook je stuk een mooi sfeerplaatje is,

Groet Mup.

Li · 21 januari 2006 op 21:12

Nooit gedacht dat ik ooit met plezier een mug zou verwelkomen!
Welkom met dit mooie debuut.

Li

KawaSutra · 22 januari 2006 op 03:22

Ha, eindelijk weer eens een gevoelsmens op CX. Dan weet je weer waarom je CX bezoekt.

Lynne · 22 januari 2006 op 10:58

Prachtige column.
Mooi, zacht en beeldend geschreven.
Welkom op CX Mug!

sally · 22 januari 2006 op 12:31

Erg mooi.
Dacht met m`n slaapogen eerst dat het van Mup was.
😀 😀 😀 (kan toch niet!)
Ik haat muggen, maar jij bent van harte welkom natuurlijk.Ben erg benieuwd naar je volgende.
groet
Sally

Mug · 23 januari 2006 op 10:30

Wow…iedereen bedankt voor de reacties!word er een beetje stil van…

@ raindog: zou Tom Waits ook door de polder gefietst hebben?:-)

@ Fred: bedankt voor je commentaar en tips, zal er voortaan aan denken;-)

@ Sally en Mup: Ik kwam er na het aanmelden pas achter dat mijn naam zo wel erg op die van jou, Mup, lijkt…als je wil verander ik m wel hoor, om verdere verwarring te voorkomen.

bert · 23 januari 2006 op 18:58

Nou mug, blijf jij maar gewoon mug en mup mup, en verder niet muggenziften over een naam, want je hebt je plekje nu al verdiend op cx. Hier kan ik heerlijk in wegdromen en terugdenken aan soortgelijke momenten die je maar zelden zo ervaart. 🙂 🙂 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder