Volwassen worden… help!

Ik -19 jaar- word volwassen. Ik begin langzaam van een altijd vrolijke puber een “serieuze” volwassene te worden. En dit proces is een stuk ingrijpender dan dat ik me van tevoren had kunnen voorstellen. Ik geloof dat ik zelfs een beetje moeite heb met het volwassen worden, vooral in deze “Sinterklaasperiode”… Kun je je nog herinneren hoe het vroeger was? Vanaf het moment dat de Intertoys-, Bart Smit- en Blokkerboekjes op de deurmat vielen was je twee maanden lang met niets anders bezig dan het Sinterklaasfeest! Kleurplaten kleuren, verlanglijstjes maken, je schoen zetten, brieven schrijven aan Sinterklaas, cadeautjes uitzoeken voor pakjesavond, wortels schillen voor “Americo”, pepernoten eten en noem maar op! Om nog maar niet te spreken van de enorme berg cadeautjes die je op 5 december kreeg! Die sfeer, die spanning, die vrolijkheid… wat mis ik die dingen!

Tegenwoordig bestaat Sinterklaas voor mij uit niets anders dan me twee maanden lang zorgen maken over waar ik [i]in godsnaam[/i] het geld vandaan moet halen om pakjesavond te bekostigen. En dan heb ik het nog niet eens over het probleem hoe je voor iedereen een origineel cadeau moet bedenken. Tja, tijden veranderen… Tegenwoordig ben [i]jij[/i] degene die voor Sinterklaas moet spelen. Ondertussen ben je er namelijk achter gekomen dat je acht jaar lang bedrogen bent door je ouders, je bent erachter gekomen wat het Sinterklaasfeest [i]werkelijk[/i] inhoudt. Niks sfeer, niks spanning, niks vrolijkheid! Alleen maar moedeloos door het winkelcentrum dwalen en je afvragen hoe je met die laatste tien euro nog een cadeau voor je moeder, je broer [i]en[/i] je oom Kees kunt kopen.

Aan de andere kant heeft het natuurlijk ook z’n voordelen om volwassen te worden. Zelf bepalen hoe laat je naar bed gaat, zelf bepalen hoeveel zakken chips en pakken koekjes je op een dag eet, tot hoe laat je op zaterdag- [i]en[/i] op donderdagavond gaat stappen, hoe laat je op zondagmorgen uit je nest komt, zelf bepalen hoe vaak per week je Mc Donalds bezoekt, je eigen vriendjes uitzoeken (en niet meer verplicht uit hoeven gaan met die (volgens je moeder dan) o zo leuke (en zeer pukkelige) buurjongen), niet meer huilend naar vriendinnen hoeven bellen omdat je 2 gram bent aangekomen en je nu net een varken lijkt, leraren die je opeens als hun gelijke behandelen (nou ik erover nadenk, weet ik ineens niet zo zeker meer of dat wel iets positiefs is, een gelijke van een leraar zijn…), niet meer verplicht naar familiefeestjes hoeven gaan (“sorry mam, werken!”), niet meer uren voor de spiegel hoeven te staan om je af te vragen of dat truitje nog wel [i]kan[/i], school en leren [i]leuk[/i] gaan vinden en dus niet meer elke dag met tegenzin naar school hoeven gaan, erachter komen dat gezonde salades net zo lekker kunnen zijn als een vette hap, erachter komen dat je vader en moeder het zo slecht nog niet gedaan hebben met jouw opvoeding, ook die nerd aardig mogen vinden zonder dat de hele klas je uitlacht en……..

Hmm, nou ik erover nadenk is het misschien zo slecht nog niet om volwassen te worden… Nee, hoe leuk het Sinterklaasfeest ook is, voor geen goud zou ik meer de halve dag op de schooltoiletten door willen brengen om te kijken of mijn camouflagepoeder die megapukkel nog wel verbergt!

Reacties (positieve en negatieve) zijn van harte welkom, want mijn doel is om mijn columns te verbeteren! Dus heb je kritiek, tips, of zie je spelfouten, stijlfouten enz. laat het me a.j.b. weten! Ook als je iets positiefs te melden hebt, zou ik het graag weten, dan weet ik wat ik goed doe namelijk. Alvast bedankt!

B