Vriendschap….het blijft een onuitgesproken onderwerp…Ook al zou je erom heen willen het blijft een onderwerp waar je nooit over kan ophouden. Je hebt er elke dag wel mee te maken aangezien je elke dag wel iemand spreek die tot je vrienden behoort. Of dit nou je beste vrienden zijn of gewoon vrienden die je af en toe spreekt het blijven vrienden, en daar hebben we toch altijd een bepaald verwachtingspatroon van….Logisch toch!!! ik bedoel, hoe jij zelf bent zo zoek je ook je vrienden uit, die vrienden die op eenzelfde lijn liggen met heel veel dingen en vrienden die je begrijpen.
Je hebt zoveel verschillende vrienden eigenlijk, en dat betekend niet dat de een beter is dan de ander. Je hebt vrienden bv die je 1 keer inde 3 maanden spreekt, zo heb ik er een paar, maar dat maakt ze echt niet minder vrienden dan de vrienden die ik 1 à 2 keer per week spreek. Ik heb bv vriendinnen die ik 1 keer in de zoveel tijd spreek en dat maakt het eigenlijk alleen maar leuk. Een hapje eten samen of wat drinken en elkaar de oren van het lijf praten…zo hoort het ook en ik zal je wat zeggen….Deze vrienden heb je juist nodig! Waarom?? omdat dit vrienden zijn waar je af en toe naar kunt vluchten, vrienden die jou niet elke week spreken en aan wie je niet je allerdiepste gevoelens verteld.. en daarom is het af en toe een uitvlucht..aangezien je lekker met die vriend of vriendin uren kan ouwehoeren over waar jet allemaal mee bezig bent, hoe het gaat op school, hoe het gaat in de liefde, noem maar op…allemaal leuke onderwerpen en je kunt met deze persoon ook lekker al die irritaties vergeten die je had over andere vrienden, want deze persoon heeft niks met die irritaties te maken en dat is fijn om zo een vriend of vriendin te hebben. Ik vergeet bij die mensen hoe geirriteerd ik wel eens word van mensen en herinner mezelf er dan weer aan dat ik die vriendin echt moet behouden. Deze vriendinnen spreek ik dan niet veel maar als we elkaar spreken is het heel gezellig en merk je weer ik heb toch eigenlijk leuke vrienden. En die downmomenten om ze zo maar te noemen die ik wel eens heb die stellen op dat moment niks voor…
Wat bedoel ik precies?? nou, ik bedoel dat als ik me rot voel om bepaalde mensen, vrienden, dan realiseer ik me weer dat ik toch wel een paar hele goeie vrienden heb en dat ik dat echt niet moet vergeten, ook al zie ik deze niet vaak. Je verwachtingspatroon van deze vrienden is dan ook op een veel lager pitje dan bij mensen die ik wekelijks spreek. Ik hoop altijd maar dat mensen alleen maar goede bedoelingen hebben, maar helaas is dat in deze wereld niet meer zo. Mensen zitten steeds ingewikkelder en toch ook weer zooo simpel in elkaar…Komt het je bekend voor… Mensen die zo makkelijk doen en denken over het leven..
Veel vriendschappen stellen tegenwoordig ook weinig meer voor…Je kunt ze vaak op je vingers tellen diegene die echt jouw vrienden zijn…
En denk je..nou ik heb zoveel vrienden,…dan kan ik je alvast zeggen..de helft van die mensen kijkt niet eens naar je om als het er opneer komt..het zijn allemaal van die oppervlakkige vrienden..lekker stappen etc. leuk allemaal maar dat zijn niet je echte vrienden onthoud dat maar is..
JE ECHTE VRIENDEN zijn er maar een paar echt…!!!!!!!!!!!!!!!!! Denk maar is na en tel ze maar…wie belt je nou echt en is echt geinteresseerd in wat jou bezig houdt……wie laat je voelen dat je echt belangrijk bent….ja precies dat dacht ik al…dat zijn er maar heel weinig geloof me…dat realiseer ik me elke dag weer…
1 ding weet ik…ik heb een paar hele goeie vrienden en daarvan kan ik zeker zeggen dat ik dat ook voor hun ben…..t zijn de kleine dingen die het hem doen…!!!!!!!!!!!!!!!
8 reacties
Bakema_NL · 25 juni 2004 op 17:57
Ik heb maar een paar vrienden en dat is genoeg. Die kan ik altijd bellen als ik ze nodig heb. Met mijn problemen ga ik ze niet lastig vallen, ten eerste omdat ik eigenlijk geen problemen heb en ten tweede omdat ik ze er ook niet mee wil lastigvallen. Ga ik bv. verhuizen of zo, kan ik altijd op ze rekenen en andersom ook. Verder lopen we de deur niet plat bij elkaar, daar zit ik ook zeker niet op te wachten zelf en zo blijft het leuk en gezellig wanneer we elkaar zien. Zelfs nu eentje praktisch een buurman van me is lopen we niet elke week bij elkaar over de vloer, dat zou me gaan irriteren.
Het is heerlijk als je je niet druk hoeft te maken over zoveel “vrienden”………ik heb het zelf al druk genoeg.
Dees · 25 juni 2004 op 18:07
Gekke vraag misschien, maar schreef je hier eerder onder de naam Branka? Ik vroeg het me eerder ook al af, maar nu dan ook nog hardop.
Verder: vrienden. Inderdaad een onderwerp om eindeloos over te kunnen schrijven.
En een gratis tip: kalm aan met de leestekens. Ik heb ook altijd de neiging tot het zetten van meerdere puntjes achter zinnen, maar 1 is vrijwel altijd voldoende. Met uitroeptekens is 1 al helemaal zat!!!!
😉
Farfalla · 25 juni 2004 op 19:23
Tsjah… gevoelig onderwerp. Ik heb maar een paar mensen waarbij ik het gevoel heb dat ze echte vrienden zijn, en dat vind ik ook meer dan genoeg.
Louise · 25 juni 2004 op 19:26
Goed onderwerp en ik begrijp je punt, maar ik vind het zonde dat je steeds blijft herhalen wat je wil zeggen. De eerste paar alinea’s bouw je op, en in de laatste 4 á 5 alinea’s haal je de vaart en de kracht uit je stukje doordat je eigenlijk weer opnieuw begint.
Het maakt de zaak wel duidelijk natuurlijk 😉
pepe · 25 juni 2004 op 19:32
Pas in echte nood of bij groot verlies leer je je echte vrienden kennen.
mooie column
sally · 27 juni 2004 op 00:55
Ik denk dat ieder mens maar 1 of twee vrienden heeft waar hij altijd, overal en in elke omstandigheid van op aan kan.
De rest is mooi meegenomen.
Je hebt het wel driedubbel duidelijk gemaakt.
veel liefs
Sally
viking · 27 juni 2004 op 09:15
[quote]Veel vriendschappen stellen tegenwoordig ook weinig meer voor…[/quote]
Tegenwoordig? Ik denk niet dat het ooit anders is geweest. Ook nooit zal worden. En gelukkig komen de meesten onder ons daar al redelijk vroeg achter. Dan blijkt tenminste niet je héle leven een illusie.
Irma · 28 juni 2004 op 11:56
Duidelijk! Inderdaad val je telkens in herhaling wat de kracht van de column onderuit trekt.
Bovendien laat ik je ‘statement’ in de eerste zin al los, want vriendschap ik (in mijn leven en omgeving althans) een regelmatig besproken onderwerp; ook met vrienden die wellicht geen ‘echte’ vrienden zijn volgens bepaalde normen, maar doordat je er openlijk met ze over kunt praten, misschien juist wel weer ‘echte vrienden’ zijn wanneer ze daarna niet afhaken 😉