Te zeggen dat geld je niet interesseert kun je je alleen permitteren als je er genoeg van hebt. Ik roep het vrijwel altijd, dat geld me niet veel interesseert. Dat wil heus niet zeggen dat ik er zo ontzettend veel van heb. Ik verdien goed genoeg maar mijn bestedingspatroon is soms ruiger dan mijn inkomsten kunnen dekken. Sparen is me nog nooit gelukt, ik krijg boetes voor te snel rijden of te laat betalen en soms zijn mijn aankopen door een impuls ingegeven zelfs want: geld interesseert me niet zoals ik al zei. Neem vorige week nog. Niet dat het zo vaak gebeurt maar als het gebeurt is het meestal op vrijdagmiddag tegen sluitingstijd na een week lang hard gewerkt te hebben. Zachte argumenten zoals ‘dat ik er ook wel eens een beetje van mag genieten’ maken het gehoor geven aan je impulsen een stuk gemakkelijker. Er is altijd wel iets dat je wilt. Zo kon het dan ook gebeuren dat ik met een complete set van dvd-recorder, receiver-versterker en surroundsysteem van Yamaha thuiskwam na geïnteresseerd de platte tv’s en de espressoapparaten geïnspecteerd te hebben.
Afgelopen woensdag reed ik langs mijn garage voor een kleinigheidje. Wiebe verkocht me deze auto dik twee jaar geleden. Hij gaat me mijn volgende auto ook verkopen weet ik nu al, hij weet dat vermoedelijk zelf ook wel maar hij wil vlugger dan ik wil. Logisch natuurlijk. “Ik heb nu een leuke wagen voor je Raindog. Echt iets voor jou.” Hoe vaak heb ik dat al niet van hem gehoord? Soms is het een Passat, een andere keer is het een Golf en deze keer is het een Seat Toledo wat in feite ook gewoon een Volkswagen is. Maar hij heeft gelijk, die wagen is wel iets voor mij. Het uiterlijk en de kleur spreken me aan en de extra luxe is op zijn zachtst gezegd aantrekkelijk te noemen vergeleken bij wat ik nu rijd. Het aanbod dat hij me bij een plastic bekertje koffie doet is alleszins redelijk te noemen. Drie zinnen later heb ik er ook al een trekhaak bij, bouwt hij mijn autoradio en een carkit in; dit alles ingewisseld tegen een portier die hij aanvankelijk wilde vervangen omdat er een deuk in zit maar die nu uitgedeukt wordt. “Want Raindog, een deukje kan jou immers niet zoveel schelen.” En van het ene op het andere moment staat daar een hele mooie auto voor me klaar en ligt er een geschikte deal op tafel. Maar dat idee zat helemaal niet in mijn hoofd want ik was juist van plan om mijn huidige wagen af te rijden. Een andere auto? Daarvoor kwam ik hier niet en het was al helemaal niet de bedoeling om zò in de verleiding te komen. “Ik had hier vandaag niet moeten komen” zeg ik tegen hem. “Ik ga vanavond rekenen en bel je morgen.”
Vroeger had ik een krantenwijkje en werkte ik hele voorjaars-, zomer- en herfstvakanties lang voor een fiets, een stereo-installatie, een brommer, een rijbewijs, studiegeld of schoolboeken. Nu lijkt het allemaal zo vreselijk veel gemakkelijker te zijn. Er is bijna geen nee meer te koop. En in de gevallen dat de afstand tussen wens en realisatie daarvan eens wat minder gemakkelijk overbrugbaar lijkt te zijn is er altijd nog de vrijheids- en gelukscriminaliteit van de kredietmaffia. ‘Nee’ aan onszelf te moeten verkopen is misschien nog wel het allermoeilijkst en wat Frits Bom betreft hoeft dat ook helemaal niet. [i]‘Instant satisfaction’;[/i] waarom wachten op waar je vandaag al over kunt beschikken? Wie wil nog die sukkel zijn zoals meewarig geportretteerd in de commercials? Mensen zoals mijn ouders die hun best gedaan hebben om dat ethos op mij over te brengen misschien?
Het is ons wel heel gemakkelijk gemaakt om te vergeten dat nee tegen onszelf zeggen bij uitstek een keuzemogelijkheid is die bevrijdend kan werken en dat geluk niet per se in meer of beter zit maar vooral in genoeg of goed genoeg. Willen we slaaf van of meester over onze impulsen zijn? Want in een ordinaire ouderwetse slavernij, hoe modern die zich misschien ook laat aanzien, is degene die de zweep laat knallen nog altijd degene die vrij is. En laat Frits Bom en al die andere maffiosi dat gerust als onnodige zelfkastijding betitelen, ik weet dat de zelfbeschikking om hun ondermaatse producten [i]jaloezie[/i] en [i]ontevredenheid[/i] af te wijzen, hen het hardst raakt. Niemand anders dan ik zelf zegt me wat ik behoef en hoe ik op mijn impulsen wil gaan reageren.
Oh, die auto? Inmiddels heb ik Wiebe gebeld dat het niet doorgaat. Nu maar even niet, nee. Mijn huidige auto is goed genoeg en bovendien heb ik er op dit moment niet genoeg geld voor en dat interesseert me werkelijk niets zoals ik al zei.
11 reacties
Bakema_NL · 14 februari 2005 op 17:25
Geld is zeker belangrijk, maar andere zaken ook. Je moet je afvragen of je sommige dingen wel nodig hebt en of je die dingen aanschaft of financiert voor jezelf of dat je je eigenlijk laat meeslepen door wat anderen doen. Zo hoef ik op zich geen koophuis, in ieder geval niet voor die kunstmatige prijzen die er voor gevraagd worden. En een auto interesseert me al helemaal niks, ik geef mijn geld veel liever uit aan andere zaken. En dan word je altijd raar aangekeken als je dat zegt. Als je een huis koopt komt dat geld naar je toe. Ja, mijn grootje, er word dik verdiend aan je. En ja, mocht je ooit eens verkopen krijg je er wat geld voor hopelijk. Dan iets terugkopen komt er op neer dat je eigenlijk geen reet rijker bent geworden. En als het een investering is voor je oude dag dan hoop ik maar dat je ook echt oud word, je zal er maar het loodje bij leggen zo rond je 40e, dan had je toch beter van je geld kunnen genieten toen het nog kon. En een auto is ook een zwaar overdreven stuk eigendom, voor velen een verlengstuk van de penis of dikke opvulling van de vagina…….ik heb er nooit meer in gezien dan je kunnen verplaatsen van a naar b. En daar rijden ook bussen voor etc. Kost je een stuk minder en files heb je meestal ook geen last van. Veel mensen zien een auto als een stuk vrijheid, ik zie het juist als vrijheid dat ik niet voor zo’n stuk blik hoef te betalen.
Dees · 14 februari 2005 op 20:29
Mooie column.
Toen ik werkeloos werd smeet ik zonder pardon alle extra kosten de deur uit. En ik werd er ‘geen cent’ minder om. Nu ik weer werk heb, komt het achteloze geldgedrag weer kijken. Instant satisfaction indeed. Geld kan me niet schelen. En tot op zekere hoogte is dat gezond! Daarna is het puur verwend gedrag.
Nu nog een balans zien te vinden 😀
Ma3anne · 14 februari 2005 op 21:03
Hier moet er altijd hard gespaard worden voor de meest noodzakelijke dingen. Je hebt geen idee hoe blij ik vorige week was met een grote bus witkalk uit de uitverkoop. Op de prioriteitenlijst zakte de verf steeds weer naar omlaag, omdat er weer dringender zaken waren.
Als klap op de vuurpijl kreeg ik zomaar een schitterende ‘oude’ tv van ouders van een bevriend CX-er. De koning te rijk ben ik ermee, want eindelijk zie ik weer details en andere kleuren dan rood-bruin. heb genoten van Mrs. Bouquet en haar dresses, bijvoorbeeld. En Fran en haar outfits.
Ik voel me een rijk mens. Nog niet eens vanwege de spullen, maar vanwege het feit dat ik nog zo intens blij kan zijn met iets wat andere mensen maar gewoon vinden.
Ik schrik er soms van als ik zie dat mensen zonder nadenken iets aanschaffen en er niet eens echt blij mee kunnen zijn, maar het doodgewoon vinden. Dat vind ik pas armoede!
KingArthur · 15 februari 2005 op 09:29
Verstandige keus Raindog. Zolang je auto je nog van A naar B brengt gewoon doorrijden met dat ding. En tja geld, het kan niet met maar ook niet zonder.
WritersBlocq · 15 februari 2005 op 09:35
[quote]Soms is het een Passat, een andere keer is het een Golf en deze keer is het een Seat Toledo[/quote]
Soms ben je de Golf al lang zat, soms Passat en als ze ijs-naampjes aan blik op wielen gaan geven, vliegt mijn geld ook niet als een raket mijn portemonNEE uit! Groetje, Pauline.
Kees Schilder · 15 februari 2005 op 11:02
Ja,ik geef ook niks om geld maar het is wel makkelijk met boodschappen doen
Raindog · 15 februari 2005 op 11:41
En toen ging de koelkast ook nog stuk! Als ik zeg dat ik net maar een nieuwe gehaald heb, is dat dan wat bij jou ‘verwend gedrag’ heet Dees of valt het nog mee denkje?
Dit moet zijn wat mijn moeder steeds bedoelde met “want als de koelkast stuk gaat….” m.b.t. sparen.
Beestje had er 15 jaar trouwe dienst op zitten trouwens. Die is dan nu ook vrij, als ik hem was zou ik de zon eens opzoeken denk ik.
tontheunis · 15 februari 2005 op 17:11
Persoonlijk gesproken vind ik geld wel redelijk handig om te hebben en veel geld hebben ook niet onprettig. Dat kan natuurlijk zijn omdat ik er vroeger nog minder van had dan nu…
TT
pepe · 16 februari 2005 op 15:56
Geld en tijd, daar lijkt het om te draaien in deze wereld.
Lastig veel geld en weinig tijd, maar veel tijd en weinig geld is ook erg vervelend.
Van beide net genoeg lijkt me een mooie balans.
Mosje · 16 februari 2005 op 20:05
Als je in de eerst alinea van dit stukje het woord geld vervangt door vrouwen, onstaat er ook een leuk verhaaltje.
“Te zeggen dat vrouwen je niet interesseren kun je je alleen permitteren als je er genoeg van hebt. Ik roep het vrijwel altijd, dat vrouwen me niet veel interesseren. Dat wil heus niet zeggen dat ik er zo ontzettend veel van heb. Ik verdien een goede vrouw maar mijn houding jegens vrouwen is soms ruiger dan zij kunnen incasseren. Een vrouw behouden is me nog nooit gelukt, ik krijg boetes voor bigamie of vreemdgaan en soms zijn mijn handelingen met vrouwen door een impuls ingegeven zelfs want: vrouwen interesseren me niet zoals ik al zei.”
Heb jij sjablonen klaarliggen voor columns, Raindog?
😛
Raindog · 16 februari 2005 op 20:45
hahahah Mosje; high five!
Weetje? Tijdens het schrijven was me zelf ook al opgevallen dat je dit thema eigenlijk naadloos van toepassing kunt verklaren op tal van andere onderwerpen. Dat jij dat tegenovergesteld ziet verbaast me in het geheel niet.
Erg, erg humorvol weer.
Over mijn door jou veronderstelde reputatie zal ik me gemakshalve maar even niet druk maken. Ik heb nog een paar verhalen op de plank liggen ;-).