vrouwelijke logica

– Raad eens wat in gedachten heb.
– Hoe moet ik dat nou weten?
– Het is een klein rond dingetje.
– Hoe klein dan?
– Nou, eh, ongeveer zo.
– Dat is wel erg klein ja. – Zei ik toch, het stelt echt niets voor.
– Iets van een centimeter?
– Klopt, een dingetje van niets.
– Het past tussen duim en wijsvinger?
– Precies.
– Is het een fluitje van een cent?
– Fout, er komt geen geluid uit.
– Een niemendalletje?
– Zijn die rond dan? Helaas fout ook.
– Moeilijk hoor, ik geef het op.
– Joh, je hebt het net nog aangeraakt.
– Ik? Een klein rond dingetje?
– Ja, een uurtje geleden.
– Ik ga blozen, is het je navel?
– Shit, noem jij mijn navel een dingetje van niets?
– Eh, nee, dat zijn jouw woorden.
– Dat zijn mijn woorden niet.
– Toch wel hoor, ik hoorde het je zeggen.
– Verdorie, jij vindt mijn navel een niemendalletje.
– Echt niet, ik vind hem mooi.
– Waarom zeg je dat dan niet?
– Goed, ik vind je navel mooi.
– Je bent een schat, maar dat vroeg ik niet.
– Wat vroeg je dan?
– Dat wat ik in gedachten heb.
– Hoe moet ik dat nou weten?
– Het is een klein rond dingetje. Het uitknopje van de tv. En als je nou dat voetbal niet uitzet, dan mag je nooit meer met mijn navel spelen, begrepen?