In het nieuwe kabinet komen weinig vrouwen. Niet geschikt genoeg. Hoe anders in Colombia. Daar zit een echte Nederlandse Kanjer-ster. Buitenlandse zaken gaat ze doen voor de Farc, onze nationale trots Tanja Nijmeijer. Buitenlandse zaken en het drugsbeleid, vaak nauw verbonden. Dapper vind ik het. Ik zou het niet meer durven. Waarom niet? Spinnen, slangen, kogels, bommen, honger, dorst vermoedt u? Nee, doet me niet zoveel. Eerlijk gezegd is er eigenlijk maar een reden waarom ik daar niet meer op scoutingkamp ga.

Stel ik loop lekker rond te banjeren in mijn hippe camouflagepak. Een waterig zonnetje stijgt aan de kim over dauwbenevelde groenschakeringen. Ik heb het naar mijn zin want de modder is nog slechts 9 cm diep en bloedzuigers halen mijn kuiten niet. Dan ineens zet mijn reeds enige dagen zeurende kiespijn, ter hoogte van heuvel 923, echt door. Ik realiseer me op hetzelfde moment dat onder de gegijzelden toevallig geen tandarts aanwezig is die we met zijn complete instrumentarium en anesthesiekit onderschept hebben. Vorige week waren dat er nog twee, maar juist die waren de week ervoor uitgeruild tegen een kist navelsinaasappelen.

Pech dus, en wel die van het soort; tik een groenbruin gevlekte maat op de schouder en laat hem je mond inspecteren. Als hij dichterbij komt en terugdeinst vanwege de lucht van de ontsteking, weet je genoeg. Dit is het moment om je vrijwillig aan te geven in de dichtstbijzijnde stad met fatsoenlijke voorzieningen. Tot zover de heilige strijd tegen corruptie en moreel verval. Je misbruikt met een smoes de satelliettelefoon en laat je oppikken door een legerhelikopter. In ruil voor een humane wortelkanaalbehandeling met maximale verdoving geef je de commandant en passent de jou laatst bekende coördinaten door van allen die je lange tijd lief waren…

Maar je weet nooit wat je echt in zo’n situatie zou doen.

Was getekend, Schorpioen. Chen Chen gevangenis, Tobogo. Smile, blingk!


4 reacties

LouisP · 15 oktober 2010 op 20:55

S.
nu weet ik ’t weer…jij zei dat over ‘één zin die een stuk kan dragen..’

“…maar juist die waren de week ervoor uitgeruild tegen een kist navelsinaasappelen.”
Zo’n zin kan ik wel waarderen. Het is echt een absurd stukje. Origineel dat wel, ‘k vind zo’n laatste zin dan weer minder

gr
L.

wamackaij · 16 oktober 2010 op 12:37

Helemaal waar: je weet niet wat je in een uitzonderlijke situatie zal doen. En er is weinig erger dan kiespijn… Kiezen of delen dus!

sylvia1 · 16 oktober 2010 op 16:18

Ik weet niet, heb gewoon het gevoel dat je het erom doet, nét niet goede columns schrijven, expres anders, destructief, zoiets… terwijl er echt goede stukjes in zitten… maar tot zover mijn amateurpsychologie 😉

Schorpioen · 17 oktober 2010 op 01:17

Bedankt voor je geduld. Ik ga het een keer belonen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder