Geachte redactie van de Curvy Fashionista,

PASSION FOR FASHION, zag ik op een vormeloos wit T-shirt, gedrapeerd over de royale boezem van een dame die verder gekleed ging in een legging en sneakers met bling. Zelf was ik deze zaterdag op zoek naar een sweater, een herfstshirt, iets dat me zou verzoenen met dalende temperaturen. DIVA! schreeuwde de ene me toe. LOVE! de andere. Of erger nog: LOVE ME! Omdat ik in een maatje 50 wel zo’n zieligerd moet zijn dat alleen mijn kleding nog verraadt dat ik éigenlijk de moeite waard ben.
Ik zag verschillende mooie sweaters die ik allemaal had gekocht als er niet zo’n debiele mededeling op had gestaan. Of een groot hart. Of het gezicht van een mannequin maatje 34.
Wat bezielt de ontwerpers van grotematenkleding? Denken ze dat buikvet aan de hersenen onttrokken wordt? Denken ze dat dikkerds alleen dik worden van roze koeken? En dus van roze houden? Dat ze dus alle dessins die ‘beneden’ hangen zullen verachten en tot hun vreugde de walgelijkste, felste kleuren zien schreeuwen op de voor de zekerheid uit het gezicht gehouden verdieping voor vetlellen? Waar alle drakerige tunieken en afkledende jasjes van het gemeenste plastic zijn omdat dikke vrouwen toch al asociale zweteriken zijn?
Een nieuwe BH moest ik ook. Maatje beslagkom. Hier denken de ontwerpers opeens níet meer dat F-cupjes van roze koeken houden. Hier denken ze dat F-cupjes zich dood generen. Dat ze hun borsten het liefst zouden afhakken, en ze tot die tijd schaamtevol verbergen in een minimizing modelletje steunkouskleurig polyester.
Zouden ze werkelijk een Passion for Fashion hebben, de confectie-ontwerpers? Of zijn het vanaf het eerste korset vrouwenhaters geweest, die de magere vrouwen tot anorexia dwingen en de dikke tot zelfmoord?
Zoals altijd kwam ik thuis zonder nieuwe kleren, en met een nieuwe zak drop.

Geeft u het even door?

een curvy fashionista


Nynke

De Columnist kweekt over alles een precies even lange mening. Koot & Bie

10 reacties

Mien · 9 oktober 2014 op 17:17

Goede column, die helemaal voldoet aan de schrijfopdracht. De woede is voldoende ingehouden om te blijven boeien. Zelf stoor ik mij ook regelmatig aan schreeuwerige kleding. Geen grote maten of vrouwenkledij maar mannenkleding. Ziet de voorkant er leuk uit, wordt ie meteen verknald door een te groot logo aan de achterkant, of aan de zijkant die niet meteen opvalt. Dat zijn de ergste. De teksten op festival t-shirts, vaak zelfontwerpen, zoals bij Lowlands en de Zwarte Cross vind ik dan weer wel leuk. De titel had ik anders gekozen en met een hoofdletter geschreven.

Frans · 9 oktober 2014 op 17:47

Jaren geleden, het kunnen zelfs decennia zijn geweest, zag ik een reportage over haute couturiers en hun liefde voor graatmagere jonge modellen. Het antwoord was net zo simpel als ontluisterend. Die dure kleren kleermakers zijn bijna allemaal homo en hebben een voorliefde voor knaapjes. Dus zoeken ze mannequins die er als jongetjes uitzien. Sinds de gaygemeenschap is geëmancipeerd zijn dit soort documentaires not done. Nu wordt er eerder vanuit gegaan dat de modemakers gewoon van minderjarige meisjes houden.

Meralixe · 9 oktober 2014 op 18:40

Een nieuwe BH moest ik ook. Maatje beslagkom. :rotfl:

pally · 9 oktober 2014 op 21:26

Geestig en wrang tegelijk geschreven.
De eerste zin moest ik een paar keer overlezen voor ik hem snapte. Ik zou ‘zag ik op een T-shirt staan’, duidelijker vinden. Kan ook aan mij liggen
Goede slotzin

g.van stipdonk · 9 oktober 2014 op 22:04

Mode zegt me niets. Vroeger niet, nu niet en waarschijnlijk ook in de toekomst niet. Stukje is wel voorzien van een portie goed gedoseerde woede.

trawant · 9 oktober 2014 op 22:46

Buikvet en roze koeken … lekker fel geschreven prachtig!
De woede mooi vormgegeven. Alleen die ene zin, die lange, na roze. Ik heb hem wel 3 keer moeten lezen.
Teveel beeld in 1 zin.

Verder een van de betere uitdagingen!

evil-ine · 10 oktober 2014 op 12:42

Superstrak. Je hebt he-le-maal gelijk! En een leuk einde…. :yes:

Ferrara · 10 oktober 2014 op 13:35

Prima aanklacht tegen de opdrukindustrie.

Dees · 10 oktober 2014 op 15:33

Ik ben vaak tegen hetzelfde aangelopen de laatste tijd en dacht dat het een positiemodeverschijnsel was. Maar of het nu gewoon grote maat of kind is, er moet dus geloved en gehartjed en gediva’d worden.

Hele goede brief!

Nachtzuster · 12 oktober 2014 op 00:12

:yes: Wel eens met Mien dat de titel sterker had gekund.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder