Waar het mij om gaat.

God, waar moet je over schrijven als je maar aan een ding kan denken.
Best vervelend hoor van onze Sven, die asociale kou in Mongolië en de val van het kabinet, maar ik ga op avontuur. Eigenlijk ben ik al maanden geleden vertrokken alleen deze keer neem ik ook mijn lichaam en wat bagage mee. Nieuw Zeeland, daar zit ik nu. De naam sprak al jaren tot mijn verbeelding. Zoiets als Zeeland, maar dan compleet vernieuwd, dus beter. Degenen die de film “Into the Wild” hebben gezien kunnen zich mijn motivatie misschien voorstellen. De drijfveer om de wilde natuur in te gaan en daardoor iets van de essentie van het leven te proeven. Om dichter bij moeder aarde en tevens ook mijzelf te komen. Eerst op het ruige, bergachtige Zuidereiland en daarna op het heuvelachtige Noordereiland met zijn milde klimaat, paradijselijke stranden en lekkere wijven.
“Oh, is het een spirituele reis Jan?” vroeg een vriend mij laatst met een brede grijns.
“Nee, maar wel een fucking dure,” antwoordde ik.
Dat het kabinet gevallen is vind ik trouwens het toppunt van een open deur intrappen. Ze liggen toch al jaren voorover op de grond? Een beetje gorgelend met ingeslikte microfoontjes tot ver in hun achterste, eindeloos over en weer gepraat en kromme tenen opwekkende spoeddebatten over onbeduidende zaken als handdoeken tax.(waar ging dát over?)
In ieder geval was de meerderheid van het kabinet al lang gevallen en laat je die nu net nodig hebben om daadwerkelijk iets af te spreken. Het woord ‘daadwerkelijk’ is waarschijnlijk bedacht door een godvrezende Calvinist. Een hoop mensen zullen zich er niet in herkennen omdat ze juist aan die definitie voldoen. Ik zal het even uitleggen.
De DAAD. Het begint misschien leuk maar je wordt misleid waar je bij ligt.
Dan moet je zo’n beetje heel je leven WERKE. Alleen al omdat het “moet” vind ik het kut.
LIJK. Ach, dan ben je er in ieder geval vanaf.
Toen Matthijs van Nieuwkerk aan die gast die op iemand lijkt maar ik weet even niet hoe diegene heet, vroeg wat het kabinet in vier jaar tijd bereikt heeft, was hij stil en moest hij heel lang nadenken. Uiteindelijk kwam hij met een ding. Éen akkoord… Jéééééé!
Als hij sportief was geweest had hij gezegd: ‘nou Matthijs, we zijn in ieder geval daadkrachtig gevallen.”
Weet je, soms denk ik wel eens dat een democratie helemaal niet zo goed is. Al dat geneuzel. Dan vraag ik mij af hoe het zou zijn als we helemaal geen regering hadden of een soort koning Arthur figuur die wijs het land zou besturen. Soms vraag ik mij ook wel af hoe ik het weer voor elkaar krijg om zo’n onsamenhangende column te schrijven. Daar kan het kabinet nog iets van leren. Ach, wat maakt het ook uit. Tijdens de verkiezingen zit ik in zonnig Nieuw Zeeland, rodeorijdend op de rug van een forse Kiwi terwijl ik joelend en schuddend de grens van Mordor of Rivendel binnenrijd. Ik moet het kort houden want in deze prachtige bergen raak ik mijn verbinding kwijt, maar in gedachten stem ik met jullie mee hoor!