Waar is Wytske als je haar nodig hebt

Ik vind dat pornoactrices geen aandacht meer mogen krijgen in de media. Feitelijk zijn films natuurlijk ook media, maar daarbuiten mogen ze niet bestaan. Actrice is ook een slechte naam. Kijkend naar een klein filmpje op het internet wordt verdacht weinig geacteerd wanneer ik het één en ander zie verdwijnen, verschijnen, verdwijnen. Alleen de orgasmen zijn onderhevig aan amateurtoneel, maar aangezien deze voorstellingen in de slaapkamer niet onder de noemer acteren wordt geschaard, is het dat ook niet. Porno is vies. Seks is vies. Ik begin het taboe te missen. Van de vrijheid voel ik niets. Misschien komt het omdat ik de strijd niet gevoerd heb. Mijn ouders hebben zich moeten ontworstelen aan een christelijke moraal, maar ik weet niet beter. Toen de eerste boeken van Jan Wolkers verschenen, werden grenzen overschreden, maar in de loop van de tijd zijn ze veranderd in een horizon. Hoe lang of snel je ook loopt, dichterbij komt hij niet. Laat staan dat je eroverheen kunt stappen. In een ronde wereld is niets te gek.

Nadat Columbus Amerika ontdekte, werd alles steeds ingewikkelder. Wolkers voerde nog een redelijk duidelijke strijd. Eén vijand, de god van zijn ouders. Ik moet zoeken naar paragnosten, buitenaardse wezens, Allah, Budha en ook God is nog even blijven hangen, al is het tegenwoordig de god van Marjolein. Daarnaast komt het atheïstische alternatief ook om de hoek kijken. Ineens mist een Nederlandse cultuur, maar ook een Marokkaanse, Turkse, Surinaamse of Antilliaanse identiteit is niet voor mij weggelegd. De wereld is te groot geworden, met te veel mogelijkheden. Dus kan men het nooit goed doen, maar eigenlijk ook niet echt verkeerd, zolang je je eigen overtuiging creëert.
Het lijkt de multiculturele samenleving te zijn die het individualisme voedt. Met het internet als grootste multiculti-omgeving. En net als de wereld is ook het wijde web rond, grenzeloos, en dus oneindig. Of sterker nog, eeuwig. Het maakt internet onze nieuwe God.

Geen wonder dat in de nieuwe moraal niet wordt gesproken over onthouding tot het huwelijk, want Youporn en Redtube zijn de leidende filosofieën. Maar toch , wanneer ik over seks begin in een sociale omgeving van een willekeurig samenstelling, lijkt de schaamte de boventoon te voeren.
Bij de mannelijkheid kom ik er nog steeds mee weg, maar alleen omdat nooit over de werkelijk gesproken wordt. Het is ongeschreven maar wetmatig. Veel vrouwen lijken het weten, toch slikken ze het moeilijk. Het zijn dan vooral meisjes die het mij niet in dank afnemen wanneer ik spreek over beffen van hun eigen vagina’s. Het taboe is niet volledig verdwenen. Maar goed ook, want ook ik heb er moeite mee als het meisje wil neuken.

Ik kon het dan ook niet goed hebben toen ik afgelopen vrijdag in de Studentenkrant (.org, jaargang 24, mei 2008, pagina 4) het van verhaal van Wytske las. Ze schreef dat zij wilde neuken, maar het ex-vriendje nadien uitsprak meer te willen van de relatie. Sowieso een onwerkelijk scenario, maar dit terzijde. Wytske studeert orthopedagogiek en nu wil het toeval dat die opleiding onder mijn faculteit valt. In de kantine waar ook zij haar rooiboshoningthee drinkt, veranderde elk meisje in Wytske waardoor de ergernis veranderde in een soort interesse. Wie zou ze zijn? Het werd een obsessie. Hoe mooi kon ze zijn? Een einde vond het in niets meer dan geilheid. Welke mooie verhalen zou ik kunnen schrijven over onze liefde? Ik moest haar vinden.

De drukke kantine ontvluchtte ik, om een toevlucht te vinden in het Nieuwenhuisgebouw, pedagogische faculteit, aan de overkant van de straat. Echter zijn op vrijdagmiddag de gangen leeg, de collegezalen groot en dus nog leger, het trappenhuis werd hoger en de hoogleraren bleven stil. Slecht één oude man zag wat ik kwam doen. “Zoek je iets?”
En hoe leg je zoiets dan uit.
Ja, ik zoek Wytske. Ze schrijft over seks. Ik zoek haar omdat haar verhaal me geil maakte. Ik hoopte dat ze met me wilde neuken op het toilet. Of misschien als ik veel geluk heb, dat we samen erotische verhalen schrijven zonder elkaar ooit aangeraakt te hebben. Weet u misschien waar ik haar zou kunnen vinden?
“Nee”, antwoordde ik, draaide mij om en vertrok. De trappen af, de gang door, de deur uit. Naar huis om me te schamen.

De vrouw is mooi en lief. Ze hoort niet te vragen om hards seks of voorzichtige penetratie terwijl ik haar hard op de billen sla. Ik weet werkelijk niet waarom ik er toch steeds over begin.

[i]Cor Jan van Zwol[/i]