Walvis op 12 uur (2)

Echtgenoot is voor zijn werk uitgenodigd voor het jaarlijkse congres in de VS.
Deze keer vindt de ontmoeting plaats in Monterey Bay in California. Ik reis mee op eigen kosten en zou me overdag kunnen vermaken met het zogenaamde ‘Ladies Program’.
Het liefst trek ik er in mijn eentje op uit, in deze omgeving is dat een waar feest.
Fantastisch weer, zonnig strand, een prachtig aquarium en de wollige zeeotters vermaken zich, onder mijn toeziend oog, in het zeewier. Op een ochtend, tijdens het ontbijt, wordt me gevraagd of ik mee ga whale watchen. Eigenlijk heb ik geen zin om in een schommelend notendopje de zee af te schuimen en zeeziek te worden. Maar na lang aandringen, laat ik me overhalen. We zijn amper de haven uit of het scheepje begint driftig op de golven te deinen.
Snel doe ik wat echtgenoot me heeft geadviseerd en ga wijdbeens met mijn rug tegen de kajuit staan, de  blik strak gericht op een punt aan de horizon. Mijn hoofd lijkt niet meer recht op mijn romp te staan en volgens mijn reisgenoot zie ik groen. Het ontbijt probeert zich een uitweg te vinden in omgekeerde richting, ik slik het terug, brandend maagzuur schroeit mijn keel. Ik voel me met elke beweging van het dansende bootje zieker worden. Zal je net zien dat er vandaag geen walvis valt te spotten en sta ik hier voor andermans plezier kotsmisselijk te zijn.
Iemand roept: ‘Walvis op 12.00 uur.’ Recht voor de boot spuit een waterfontein omhoog.
De weeïge geur van de snuivende kolos dringt mijn neus binnen, een zwerm meeuwen beneemt me het uitzicht op de horizon. Ik ren naar de railing en kwak de maaginhoud als voer voor de vissen overboord. Doodziek zak ik onderuit op het dek. Weken later vallen spectaculaire foto’s op de deurmat.

Walvis op 12 uur

Echtgenoot is voor zijn werk uitgenodigd voor het jaarlijkse congres in de VS.
Deze keer vindt de ontmoeting plaats in Monterey Bay in California. Ik reis mee op eigen kosten en zou me overdag kunnen vermaken met het zogenaamde ‘Ladies Program’.
Het liefst trek ik er in mijn eentje op uit, in deze omgeving is dat een waar feest.
Fantastisch weer, zonnig strand, een prachtig aquarium en de wollige zeeotters vermaken zich, onder mijn toeziend oog, in het zeewier. Op een ochtend, tijdens het ontbijt, wordt me gevraagd of ik zin heb om mee te gaan whale watchen. In de wandelgangen heb ik gehoord dat dergelijke vaarten niet altijd succesvol zijn, vandaar dat ik niet enthousiast reageer op het voorstel. Ik heb geen zin om in een schommelend notendopje voor niets de zee af te schuimen, maar omdat men blijft aandringen stap ik uiteindelijk aan boord van een klein zeewaardig scheepje. Tijdens het opstomen naar open water krijgen we onderricht in het spotten van walvissen. Hoog opspuitende waterfonteinen, donkere woelige plekken in het water en grote groepen meeuwen doen vermoeden dat een walvis in de buurt is. Waar een walvis is, is voer voor meeuwen, leer ik die dag.
Whale at 12.00 o’clock betekent recht voor de boot. Whale at 3.00 o’clock rechts van de boot, 9.00 o’clock is dan uiteraard links van de boot. Na een uurtje varen wordt duidelijk dat we het geleerde niet in praktijk hoeven brengen. Een gigantische waterfontein en een zwerm meeuwen op 12 uur zegt genoeg.
We varen richting een school walvissen waarvan een enkele langszij ons notendopje komt zwemmen. Het is van een zeldzaam ontroerende schoonheid om tijdens een duik van zo’n gigant de staart boven het wateroppervlak te zien wuiven.
Wat een geluksdag en een onvergetelijk natuurspektakel, met dank aan de congresorganistie.