Helaas, we liggen eruit. Gisteren gingen mijn vrienden en ik nog vol goede moed naar de kroeg. Het begon pas om 9 uur ’s avonds dus uiteraard hadden we van tevoren flink wat bier op, je moet toch wat. Onderweg naar de kroeg besloten we een paar ruiten van bushokjes in te slaan. Wat een lol. In de kroeg aangekomen besloot Johan dat het grote scherm veel te ver weg stond. Hij en nog wat anderen besloten het te slopen. Best lollig. Toen moesten we het doen met de kleinere televisieschermen, wat voor flink wat irritatie zorgde. Schelden over en weer natuurlijk. Je kent het wel.

Voetbal is toch ook geweldig. Het brengt mensen bij elkaar. Wij besloten met bier te gaan gooien om dat gevoel van eenheid te versterken. De glazen gooiden we er voor de zekerheid achteraan.

Scheidsrechter Piet van de dorpse voetbalclub was ook aanwezig. Aangezien hij flink wat gele en rode kaarten heeft getrokken tijdens de laatste wedstrijd, besloten we dat de versieringen van het dak best gebruikt konden worden om hem mee vast te binden. Piet schrok en probeerde er nog onderuit te komen. “Die kaarten van afgelopen wedstrijd waren terecht! Jullie schopten alles aan elkaar, inclusief de borden langs de kant en de benen van de tegenstanders!” maar gelukkig was daar Remco, die zijn rode sokken van VV het Dorp uittrok en in Piet zijn mond stopte. Was hij ook een keertje stil. Wat hebben we gelachen.

“Hé,” gilde Menno. “Zo met die rode sokken, lijkt het net of hij bloedt!”
“Goed idee!” riep Johan en hij begon op Piet in te slaan. Heerlijk, voetbal. Men zegt wel dat het maar een spelletje is, maar wat is het toch leuk. Vooral toen de politie binnenkwam met knuppels. Blijken mensen uit de buurt ze te hebben gebeld. Watjes. Sommige mensen kunnen ook nergens meer tegen. De wedstrijd was gelukkig bijna afgelopen, anders hadden ze dat ook nog verpest. We wilden nog flink doorhalen in de kroeg, maar dat zat er niet meer in. Uit verveling besloten we maar bakstenen door ruiten te gaan gooien. Niet dat ik dat graag doe hoor. Nee, geef mij voetbal maar. Dat is pas echt genieten.


9 reacties

Kees Schilder · 27 juni 2006 op 13:54

Het lijkt wel een verslag van een voetbalwedstrijd.gaaf geschreven met flink wat cynisme 😀

wendy77 · 27 juni 2006 op 14:36

Whahahahaha Chantal, je bent een topper!!!!!

Mup · 27 juni 2006 op 15:27

Toch een stuk over voetbal gelezen, waar ik wel van ‘genoten’ heb, lekker cynisch,

Groet Mup.

Eddy Kielema · 27 juni 2006 op 16:54

Met jou wil ik wel een keer een avondje stappen, Chantal, en dan het liefst voor of na een voetbalwedstrijd. Dan hoef ik niet bang te zijn dat het saai zal worden! 🙂

Prlwytskovsky · 27 juni 2006 op 18:42

Wanneer begint dat eigenlijk? 😕

WritersBlocq · 27 juni 2006 op 21:48

Lekker cynisch is niet vies 😀

KawaSutra · 27 juni 2006 op 22:45

Cynisch? Dit is toch precies zoals het meestal gaat? 😀
Leuke column!

DriekOplopers · 27 juni 2006 op 23:13

Voetbal is leuk
Hooligans zijn nóg leuker
Chantal is met vlag en wimpel de top

Super! Hulde dus!

DreamOn · 28 juni 2006 op 18:12

Tjonge, ik moest deze column wel twee keer lezen hoor! Maar inderdaad: het saamhorige zit em misschien in het dragen van oranje kleding en het adoreren van dezelfde club, maar verder….goed verhaal!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder