Afgelopen maandag keek ik naar : “we zijn er bijna” Wat zegt u???? Jazeker, we zijn er bijna. Een programma waar ongeveer 2 miljoen mensen naar kijken.

Dat moet dan spectaculair zijn, dacht ik. En ik werd inderdaad niet teleurgesteld. Het gaat over een kleine dertig stevig bejaarden van rond de eind zeventig, die gezamenlijk met een caravan door Europa trekken: klam bevende handjes aan het stuur en hup, met z’n allen kruipend door de welvaartstaat.

Het duurt ongeveer 45 minuten, dat programma. De meeste tijd gaat op aan opnames van aardappel schillende baby boomers van de prostaatgerechtigde leeftijd. De rest van de tijd wordt gevuld met jeu de boules en kleine gesprekjes over zaken waar kijkend Nederland zich kennelijk lekker bij voelt.

Aan het eind van het programma, heb ik nauwelijks nog een aantoonbare hartslag en adem ik nog twee keer per kwartier. Totaal ingesuft heet dat. Maar er is kennelijk behoefte aan. Het is kennelijk een medicijn tegen het toenemende geweld in de wereld, het toenemende egoïsme, de toenemende ontbossing, de toenemende niets ontziendheid kortom de totale verloedering van de mensheid.

Zelf ben ik opgegroeid in de tijd van Woodstock, flower power, demonstreren voor gelijke rechten. We zouden de wereld wel effe veranderen. We stonden met vijfhonderdduizend man te protesteren tegen de kruisraketten. Die zelfde “we” zit nu voor zijn caravan (zijn eigen) boontjes te doppen. De rest van Nederland, ook jonge mensen, kijken er naar met hun kop in het zand.

De tijd van Woodstock is voorbij, leeft niet meer……..We zijn er bijna…

Categorieën: Overig

van Gellekom

Observeren, zelfspot, humor. En niet persé in die volgorde, bepalen mijn NU moment. Kortom; I love my cat, as much as I love you..

11 reacties

Mien · 20 augustus 2019 op 08:09

Als je er niet bij was kin je altijd nog naar de film c.q. documentaire kijken. Tweeëneenhalf uur Woodstock. Met bibberende Joe, Jimmy en Janis en een fenomenale Joan. Via de campingschotelantenne uiteraard. In alle filmzalen momenteel uitverkocht. Komen de oudere jongere toch nog eens de deur uit. Tip: gauw de videoband scoren. Voor de eeuwigheid.

Mien · 20 augustus 2019 op 08:16

Foutje, tis een director’s cut uit oorspronkelijke doucumentaire van 1970 die drie uur en drie kwartier duurt. In Tilburg Cinecitta doen ze het op 25 augustus nog een keer over. Mis het niet. Er is eens …
https://cinecitta.nl/filmspecial/woodstock-50th-anniversary/

Nummer 22 · 20 augustus 2019 op 08:18

Waarde van Gellekom! Precies tot de laatste zucht! Hoe babyboomers naar vrijheid snakten en nu snacken met de gezamenlijke bitterballen ontmoeting in een kring op de camping. Ik ruik de spruitjeslucht, gekookte aardappelen en zie het gesjouw met de opgevangen ontlasting in een chemisch toilet naar de centrale lozingsput. Ik ruik l’odeur du Tena. En daar gaat een cohort aan 55+ die gezamenlijk op weg zijn naar de markt van een of andere uitpuilend centrum in een warm(er) land. ‘het regent in nederland’, maar bij ons schijnt de zon. ‘ schil jij de piepers, we hebben gelukkig nog 10 kilo in de caravan, de aardappelen van hier zijn niet te (vr)eten, zeg nou zelf vader! Maar vader puzzelt zich een Sudoka stijve vinger. En daar sjokken ze naar ’t washok om de witte onderbroeken en hemden van ten Cate uit te spoelen, te wringen en aan wasknijpers op te hangen op het meegenomen wasrek of aan waslijnen voor hun caravan, camper of vouwwagen. Kip, ik heb je! Leve de Nieuwe Spruitjes, Opperdoes in jus. Jus, in een kuiltje en erom heen de sperziebonen uit blik of glas. Tevreden zijn, tenminste dat zie ik maar na 2 afleveringen heb ik het wel gezien. Het programma krijgt voor het nieuwe seizoen van mij een nieuwe naam ‘ Op weg naar het einde tot de dood erop volgt’ … zucht.

Nummer 22 · 20 augustus 2019 op 08:18

Mooi verhaal waarde van Gellekom, mooi. Leve de vrijheid, maar dat terzijde

    Nummer 22 · 20 augustus 2019 op 10:40

    Ik heb geen caravan met filmprojector en 8mm beelden wel heb ik trek in een bitterbal …soms.

van Gellekom · 20 augustus 2019 op 09:14

De film heb ik al. Twee keer zelfs. Een keer digitaal en één keer in mijn hoofd

Nummer 22 · 20 augustus 2019 op 19:15

Ouderwets. Digitaal in the cloud, zo kunt heer van Gellekom ook nog met your head in the clouds. Hoog van Gellekom kijk omhoog want daar is jouw archief.

Tim uut Kwedamme · 22 augustus 2019 op 16:03

Ik had er vrij weinig mee tot ik denk ik jaar of 20 was. Toen heb ik die beelden gezien, ik had zoiets van als ik tijdmachine had. En ja, dat roepen we vast allemaal. Maar dat spontane, hoe het was. Er was zover ik weet niet eens een vechtpartijtje. Waren die dagen er nog maar eens… En ik ben nog maar 32.
Mooi geschreven je laat echt het weer tot leven komen.

Suus · 22 augustus 2019 op 18:22

Ik kan soms niet in slaap komen. Volgens de de reguliere adviezen moet je gaan slapen als je hoofd leeg is, maar dat is zo’n gedoe. Dan moet je allerlei opdrachtjes doen en word je steeds wakkerder. Dan ga ik alsnog zappen en tada. We zijn er bijna. Helpt altijd.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder