Armoede!
De mens klaagt steen en been over van alles en nog wat. Ja, ook ik kan klagen en ongenuanceerd zonder feiten maar alleen als ik mijn mening en daarbij slappe argumenten gebruik en vooral……. moe ben, maar dat terzijde.
Enfin, de echte armoede op onze wereld komt keihard op ons netvlies als de tv beelden laten zien wat de armoede realiteit is : honger, dorst en buiken met oedeem, mensen jong en oud op de vlucht met bijna niets aan bezittingen, geen schoenen en de kleren dat wij als poetslap gebruiken. Op de vlucht met niets, huis en haard verlaten achtervolgd door oorlog en in hun valies; herinneringen.
Hun wanhoop en verdriet doet velen pijn maar wordt door anderen weggewuifd als ‘hun probleem, we moeten die mensen niet’‘
Armoede in ons welvarend land, mensen aan de onderkant van de samenleving, in de schuldsanering en verborgen armoede want oh wee ‘als onze buren het maar niet merken‘, of juist de armoede gedeeld met de buren in wijken waar armoede als vanzelfsprekend wordt ervaren ‘ …… wordt je nooit een kwartje‘. Als de armoede lijdzaam ondergaan en dan maar mopperen, klagen naar anderen.
Geestelijke armoede, lichamelijke armoede als een mens wordt genegeerd, hunkert naar passie, naar liefde van de partner, lijkt me nog pijnlijker.
Naschrift: Lees het eenmalige uitgegeven blad ‘Pinda’ en lees de verhalen van gerepatrieerden en lees hoe Nederland reageert vanuit een beperkte kijk op de landgenoten.
1 reactie
van Gellekom · 2 oktober 2019 op 12:43
Ja, daar kun je als Nederland best trots op zijn…maar niet heus