Wereld op z’n kop

Er bestaat geen enkel bewijs dat er enig opperwezen bestaat. Maar wie toch wil ‘geloven’, heeft daartoe het volste recht. Zoals ook degene die wil ‘ongeloven’. Ene Mohammed denkt daar lichtelijk anders over. Ongelovigen moet je uitroeien, bedacht hij. Prompt joeg hij een collega columnist over de kling. Dat gebeurde een jaar geleden. Mohammed hoopte ook zelf het leven te zullen laten bij die moord. Zijn opperwezen, die hij Allah noemt, zou hem dan kwalificeren als martelaar. En hem voor zijn martelaarschap belonen met maar liefst tweeënzeventig zwartogige maagden, zo geloofde Mohammed. Op zich wel een aantrekkelijk geloof, dat van Mohammed. Want tweeënzeventig maagden!? Wat en luxe! Je laat er één je was doen; één je potje koken; één je interieur verzorgen; enzovoort. Inderdaad, je kunt ze ook inzetten als bijslaap. Maar dan blijven het geen maagden. En ik betwijfel of Allah dat wel goed vindt. Het heeft trouwens geen zin om daarover te speculeren. Ik leef immers nog? Laat staan dat ik volgens Allah een martelaar ben. En voor Mohammed is het al evenmin aan de orde. Onze vaderlandse politie heeft namelijk geen vaste hand van schieten. Vandaar dat die stumper zijn fel begeerde martelaarschap faliekant misliep. In plaats van te mogen vertoeven tussen zwartogige maagden, mag hij nu de rest van zijn leven doorbrengen tussen vier muren. Nou ja, dat is bijna net zo’n waardevolle beloning als tweeënzeventig zwartogige maagden. Immers, ook nu wordt voor hem zijn was gedaan; zijn potje gekookt en zijn interieur verzorgd.

Wat Allah met die tweeënzeventig zwartogige maagden heeft gedaan? Zeg het maar. Hoewel…., ik heb wel een vermoeden. Ik denk dat Allah ze aan mijn vermoorde collega heeft gegeven. Mijn collega, laten we hem Theo noemen, is namelijk zonder meer de martelaarsdood gestorven. Want hij is gesneuveld in zijn puur verbale jihad tegen wat hij als onderdrukking zag of vreesde. En onderdrukking is ook Allah een gruwel. Tenminste, als ik mildere volgelingen van dit veronderstelde opperwezen mag geloven. Afijn, weliswaar zonder tweeënzeventig zwartogige maagden is Mohammed’s kostje maar mooi gekocht.
Edoch, dat is toch de wereld op zijn kop? Want u en ik, die geen ongelovigen vermoordden, moeten nog maar zien hoe we de eindjes aan elkaar knopen. Of gelooft u dat die nieuwe levensloop- en ziektekostenregelingen ons bestaan comfortabeler maken?

Groetend,
Sjeek Spier