Miljoenen minuscule deeltjes in de lucht, langzaam neergedwarreld op een willekeurige plek in het bos. Is deze plek willekeurig? Nee, deze plek is gekozen omdat deze plek voor jou speciaal was. Soms vraag ik me af of al deze deeltjes geland zijn op de plek waar wij ze bedoeld hebben. Misschien heeft de wind een deel meegenomen op reis naar een andere rustplek, een plek die je mooier vond of een plek waar jij meer rust kon vinden.
Soms hoop ik dat de wind deeltjes heeft vervoerd naar een plek waar ik zelf vaak kom, zodat je over mij kan waken.

De plek in het bos, die voor jou zo speciaal was lijkt zijn schoonheid te hebben verloren nu jij er niet meer wandelt. Zou het komen omdat jij niet meer vecht voor dit stukje natuur of komt het doordat de lente zich zo laat aandient in dit deel van het bos en de bomen hun kale wintertakken nog laten zien en elk beetje groen nog op zich laat wachten? Het kan natuurlijk ook dat mijn verdriet mijn ogen bevochtigd en ervoor zorgt dat ik geen oog heb voor de schoonheid van dit jaargetijde. Ik zou dat juist wel zou moeten hebben omdat jij mij altijd geleerd heb te genieten van elke fase die de natuur te bieden heeft.

Het lijkt steeds moeilijker jouw beeld in mijn gedachten te krijgen; het scherpe beeld van de herinnering heeft plaats gemaakt voor een gevoel van leegte maar de gedachte aan die miljoenen deeltjes, zwervend over de wereld vrolijken mij op. Hoe heerlijk zou jij de vrijheid vinden die de gewichtloosheid die je nu hebt jou bied! Je reist rond de wereld, bezoekt al die plaatse waarvan je genoten hebt en geniet van de nieuwe ontdekkingen die je in de rest van de wereld doet.

Die gedachten geeft mij troost. Het bos is geen goede plek voor jou, jij heb je vrijheid nodig en gekregen. De miljoenen minuscule deeltjes hebben zich verspreid; een deel is op de plek waar wij jou vandaag bezoeken, een deel weggespoeld door de regen of afgevoerd voor een reis om de wereld. Mama, jij zou nooit een vaste rustplaats hebben gewild. Jou in het bos bezoeken is onzin want jouw rustplaats is in onze gedachten en in mijn hart; de rest vliegt rond op de wereldreis waar jij altijd al van droomde.

Categorieën: Liefde

Fem

"Today is a gift, that is why it is called the present"

8 reacties

Neuskleuter · 5 april 2008 op 10:22

Heel mooi beschreven Fem.

En dan heb ik nog een extra stukje troost, wat ik laatst hoorde uit een onderzoek: de kans dat wij nu de lucht inademen die Julius Ceasar inademde, zou volgens onderzoekers tegen de 100% liggen. Dat betekent dat jij ook nog steeds de moleculen, dezelfde lucht, inademt als je moeder ook gedaan heeft. Dat is toch best mooi?

Dees · 5 april 2008 op 10:33

En misschien ligt er een deel ergens in een zee een stukje mooi koraal te zijn. Mooi geschreven Fem….

Ashia · 5 april 2008 op 13:00

Heel erg mooi geschreven.

x

SIMBA · 5 april 2008 op 14:35

[quote]maar de gedachte aan die miljoenen deeltjes, zwervend over de wereld vrolijken mij op.[/quote]
Mooi! Lief, intiem stukje!

pepe · 5 april 2008 op 22:31

*jij zou nooit een vaste rustplaats hebben gewild. Jou in het bos bezoeken is onzin want jouw rustplaats is in onze gedachten en in mijn hart; de rest vliegt rond op de wereldreis waar jij altijd al van droomde. *

Prachtg mooi deze column.
Een om blij en stil van te worden.

Li · 6 april 2008 op 13:10

Wat intenst mooi geschreven Fem.
Ontroerend goed…

Li

arta · 6 april 2008 op 17:14

Als er nu zo’n heel klein deeltje op mijn toetsenbord zou landen en lezen wat jij geschreven hebt, zou het glimmen van trots!
Knap gedaan, Fem!

Fem · 7 april 2008 op 10:51

…gelukkig is de trots van een moeder onbeperkt houdbaar…

Thnxx voor alle lieve reacties!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder