Boodschappen doen met mij is doorgaans niets bijzonders. Ik werk snel en efficient mijn lijstje af en zorg dat ik zo weinig mogelijk tijd in welke winkel dan ook hoef te verblijven. Soms vinden de winkelmedewerkers dat ook beter. Dat ik zo snel mogelijk weer buiten ben. Want soms is winkelen met mij wel iets bijzonders… Ik weet in de regel waar alles ligt of staat, niet alleen het bier maar ook de koffie en dames, jawel, zelfs een absorbtiepakket voor het stelpen van jullie maandelijkse bloedingen is voor mij niets vreemds. Sterker nog, ik schaam mij er zelfs niet voor om met enkel en alleen een voorraad tamponnies of inlegkruizen door de buurtsuper te moeten banjeren en aan de kassa rustig mijn beurt af te wachten. Uit dit alles kun je van alles concluderen maar vooral dat ík meestal de boodschappen doe. Niet dat ik het leuk vind maar het moet gebeuren en wat mij betreft vooral rapido. Zo snel mogelijk. En dat ‘rapido’ geldt dus ook voor de wijze waarop ik bediend wil worden. Snel. En rap een beetje.
En de definitie van snel is niet voor iedereen gelijk. Zo blijkt.
Sjoppend bij de Aldi, want daar is de zalm en de paling het goedkoopst, de chocolade en de koekjes het lekkerst en zijn de cassieres het allersnelst, kom ik bij het luikje voor de lege flessen. ‘Ahaah, een luikje voor lege flessen. Welk een toeval, ik heb enkele lege flessen. Laat ik die hier inleveren’.
Ik druk op de bel en wacht. Ik wacht en er gebeurt… niets. Ik druk nog een keer op de bel en wacht. Ik wacht nu iets minder lang en druk weer op de bel. Nu iets langer. Op de bel drukken bedoel ik. Er klinkt al een lichte ongeduldige bijklank in het belletje. Ik druk nog eens, nu nog iets langer en roep met duidelijke stem ‘hey… volluk’ en wacht. Een van de aanwezige talenten kijkt op met de bekende ‘ik-heb-nu-geen-tijd-voor-je blik van iemand die het vullen van vakken tot zijn/haar levenswerk heeft gemaakt en ik besluit dat het zinvol is om nog iets duidelijker te bellen. Poppeduifje, die voor de verandering mee sjopt, begint inmiddels wat onrustig te worden en besluit de confrontatie tussen mij en het mannetje c.q. vrouwtje achter het luik niet af te wachten. Zij geeft ons karretje de sporen en laat mij bij het luikje achter. Dan gebeurt het…
Het luikje schuift omhoog en een zichtbaar geïrriteerd mannetje grist de flessen uit mijn handen en smijt het bonnetje op de counter. Op het moment dat ik het bonnetje wil pakken, gooit dit toonbeeld van hoffelijkheid het luikje dicht waarbij mijn hand nét niet geamputeerd wordt. Nu is de bok vet zul je denken maar nee, wie Viking kent weet dat ik onder bepaalde omstandigheden de rust zelve kan zijn. Na deze poging tot doodslag heeft mijn hartslag welliswaar een kritiek punt bereikt maar ik besluit mijn gang door de winkel gewoon voort te zetten, af te rekenen en naar huis te gaan. Maar soms lopen de dingen gewoon anders. Wat er na dit flessenincident exact is gebeurd herinner ik mij niet precies.
Het was druk. Héél druk. Poppeduifje stond inmiddels in een andere rij te wachten dan ik. In mijn rij had inmiddels dezelfde persoon achter de kassa plaats genomen die eerst mijn hand probeerde te amputeren. Het mannetje had duidelijk zijn dag niet. Ik moest nog heel lang wachten voor ik aan de beurt was en toen ik er bijna was gebeurde er iets.
Ik heb dus een black out. Hij heeft iets gezegd. Zoiets als ‘Deze kassa gaat nu sluiten, wilt u in de andere rij aansluiten’. Het moet bijna zoiets geweest zijn. Zeker ben ik niet. Het klonk in mijn oren als ‘Ik heb een enorme kutdag en ik heb geen zin om vies langharig tuig van bonnetjes te voorzien om ze dan ook nog eens aan de kassa vriendelijk te woord te moeten staan dus krijg maar de kankertering met je doos vol goedkope Alditroep… zak!’ Tja, en als zo’n winkelbediende dan zó over zijn ‘eigen’ toko denkt, wie ben ik dan om dat tegen te spreken.
Het signaal dat deze oetlul naar mij afgaaf was duidelijk. Een goed gesprek zat er niet in en aansluiten in een nieuwe rij zag ik ook niet als een optie. Dan ook maar een duidelijk signaal afgeven. En zo geschiedde het, dat op zaterdagmorgen, in een gezellig drukke Aldi, een volle doos met boodschappen door de winkel zeilde en de artikelen, ongesorteerd, terug in de rekken en koeling belandden.
Poppeduifje probeerde nog de schijn op te houden niet bij mij te horen maar een eenvoudig handgebaar mijnerzijds maakte haar duidelijk dat zij direct, zonder boodschappen, naar buiten diende te gaan op straffe van alleen en te voet naar huis te moeten gaan.
Viking has just left the building!
Mocht iemand het zich afvragen: na een tijdje ben ik weer naar de Aldi gegaan. Ik werd op mijn gedrag aangesproken en ik heb tekst en uitleg gegeven. Goed articulerend en duidelijk. Het flessenmannetje heeft daarna openlijk zijn verontschuldigingen aangeboden met als reden voor zijn gedrag een enorme kutdag. Zoals ik al vermoedde. Niets menselijks is mij vreemd. Viking heeft altijd gelijk en de klant is en blijft koning. Twee belangrijke zaken die je dient te onthouden wanneer je een carriere bij de plaatselijke buurtwinkel ambiëert.
12 reacties
Dees · 25 april 2004 op 12:02
😀 😀 😀
Helemaal geweldig deze actie. Dit soort taferelen spelen zich wel in mijn hoofd af als mij dit overkomt (en soortgelijke zaken gebeuren mij wel eens…), maar ik heb de handrem erop. Dit lijkt me zalig op zo’n dag die 1 van ‘die’ dagen blijkt te zijn…
Heb genoten, thanx 🙂
Shitonya · 25 april 2004 op 12:27
Een column niet eens over seks! 😮 , dat gebeurd je vrij weinig. En eerlijk gezegd vind ik deze column ook net iets wat beter dan je paar vorige columns. Hij is top :laugh:
Ma3anne · 25 april 2004 op 12:50
Heb je alles wel weer netjes opgeruimd?
Ik ken nog zo’n driftkikkertje. De spinazie en verse worst met aardappeltjes en jus zaten hier ooit tegen de muren en het plafond. Dagenlang heeft ie staan poetsen om het weer toonbaar te maken, die kleine.
Ik zou voor de lol bij de Aldi gaan werken om jou te temmen, Viking… is me met die kleine ook gelukt. 😀
Kees Schilder · 25 april 2004 op 17:06
Viking, Viking!!! Ik ga steeds meer respect voor je krijgen.Hier houd ik nu van!
R@@F · 25 april 2004 op 17:32
Soms heel soms dan kom ik een ‘soulmate’ tegen. Een man die misschien net zo ranzig, seksistisch en horkerig is als ik zelf. Een man waar mannen in fietsbroeken nachtmerries van krijgen om het feit hoe wij ‘Neanderthalers’ met het vrouwvolk omgaan. Verguld ben ik dan ook als ik zo man tegenkom want ‘wij’ zijn tenslotte een uitstervend soort! Viking is zo een man, dacht ik….Maar de schrik sloeg mij om het hart na het lezen van deze (overigens geweldige) column. Onze, nee mijn Viking de vleesgeworden Sperminator himself doet boodschappen in een supermarkt en alsof dat niet erg genoeg is, koopt hij ook nog die kutkurken voor de maandelijkse giflozing van zijn poppeduifje! Daar uit blijkt maar weer dat niemand volmaakt is en daar is Viking het perfecte voorbeeld van.
R@@F
(hij is TOP lange dweil)
Li · 25 april 2004 op 19:25
Mijn boodschap is: geweldig genoten 😛
Li
Mosje · 25 april 2004 op 22:33
En zoiets wil jij temmmen Ma3anne? Levensmoe of zo? 😀
Bakema_NL · 25 april 2004 op 23:58
Tja, dat mannetje had duidelijk zijn dag niet.
Maar aan de andere kant heb je het hier wel over de aldi…………en dat is allesbehalve service en snel natuurlijk. En terecht, dat gaat niet voor die prijzen, daarvoor kom je niet in zo’n winkel. Daar kom je als zuinige Hollander alleen omdat je weinig geld wilt uitgeven, waar je in veel gevallen gelijk in hebt ook. En eigenlijk boeit het het personeel ook helemaal niks dat een klant niet tevreden is, want de aldi-klant komt toch wel terug, anders moet je je geld bij bv. een AH gaan uitgeven en dan willen veel mensen toch ook niet (eindelijk worden ze wakker). Vanwege de prijzen komt men toch wel weer terug bij de aldi, dat is nog de allergrootste grap.
Werken in een supermarkt………het gaat me echt nooit vervelen…en dat allemaal door “de klant”, een bron van vermaak die zijn weerga niet kent. Die heerlijk op je neerkijkende blik omdat je “maar” in een supermarkt werkt, terwijl ik zelf weet dat ik toch een salaris heb waar ik erg veel mensen mee kan uitlachen. Dat salaris is dan ook meestal hetgeen de neerkijkende blik veroorzaakt…hoe triest.
Nu ben ik leidinggevend zoals ze dat noemen, maar je kunt me niet pissiger krijgen door neer te kijken op vakkenvullers en caisierres. Niet iedereen heeft een intelligentie gelijk aan Einstein, of heeft gouden handjes. Gelukkig niet, anders moeten we weer een horde lieden van verre gaan halen om werk te verrichten waar “de Hollander” te beroerd voor is………..goh, zou het toeval zijn dat de meeste supermarkten tegenwoordig bevolkt worden qua personeel door mensen met een bepaald kleurtje/afkomst?
Gelukkig was het een aldi. Wanneer mensen met dingen gaan smijten in de toko waar ik werk hebben ze toch echt een probleem, meestal gaan er wat dingen stuk en dan geef je toch een reden om op te gaan treden. En tja, de behandeling van zo’n klant komt dan ook wel boven tafel………cadeaubonnetje en de klant is weer tevreden, zo werkt dat, de liefde van de klant gaat door de portemonnee tenslotte. Zo niet, het is een vrije wereld, er zijn nog meer supermarkten, veel plezier aldaar, ik ben niet zo moeilijk.
Ma3anne · 26 april 2004 op 08:40
Mosje: voor een klas vol met kleine Vikinkjes draai ik mijn hand niet om. Eén grote Viking is dan ook wel te temmen. Hij mag kiezen: de zweep of een video van de Mainzelmaenchen. 😀
pepe · 26 april 2004 op 09:18
😀 😀 😀
genoten…
viking · 26 april 2004 op 12:24
Zweep én Mainzelmänchen lijkt mij een uitdaging.
Maar even serieus Bakema: de tijden dat winkelpersoneel gewoon dat deed waarvoor ze betaald worden is blijkbaar voorbij. Ze hoeven niet voor me op de knieën of voor me te buigen, mijn reet vegen doe ik ook wel zelf. Maar wanneer rekkenvullers en bedienend personeel zich gaan gedragen alsof het zaterdagavond is en de klant behandelen als een in de weg lopende voetveeg dan sta je met mij op voet van oorlog. Tegenwoordig hoor ik kassageiten verhalen vertellen tijdens hun werk aan de kassa alsof ze in de kantine in alle privacy zitten. Ik hoef niet te horen wie het met wie doet en waar. Niet aan een kassa. En wanneer ik iemand erop wijs dat het hier geen kroeg is maar een winkel en dat ik geholpen wil worden, verwacht ik geen grote bek. Ik wil best geloven dat het personeel meer betaald zou moeten krijgen, maar voor welke sector geldt dat niet? Voorheen liep hier een andere bedrijfsleider rond, die had de zaken wel goed voor elkaar. Nu is het een puinhoop. Het ontbreekt nog net dat ze je vragen: ‘Wat mot je, zie je niet dat ik bezig ben’.
Ik wil in een winkel goed en vakkundig bediend worden en daar betaal ik voor. Daartoe ben ik ook bereid. Als een klant bij mij over de vloer komt krijgt hij/zij ook waar voor het geld en wordt met respect behandeld. Ik zie niet in waarom dat niet overal kan. En uiteraard geld dat ook andersom.
In het geval van deze Aldimedewerker was het niet een kwestie van een ongeduldige ik, maar echt een onbeschofte hufterige kloothommel die ik eigenlijk het liefst nog een vette stomp op zijn bek had willen geven.
M.a.w. Jij bent als bedrijfsleider verantwoordelijk voor goed personeel. Wanneer jouw personeel mij zover krijgt dat ik mijn waren door je toko smijt, ben jij degene die het verknalt heeft. Jij hebt dan verzuimd je personeel op te leiden of leiding te geven. 😡
Irma · 26 april 2004 op 20:55
Waarvan akte!
Ik lach je niet uit hoor, maar ik heb er wel om moeten lachen; zie het helemaal voor me!
De Aldi moet het hebben van goedkope arbeidskrachten zodat ze de prijs laag kunnen houden. We maken hier ook rare staaltjes mee bij die winkel. Ik heb alleen nog nooit boodschappen door de zaak zien vliegen. Maar ja, jij bent hier ook nooit geweest denk ik 😉