Wetenswaardigheden van zolder

Als een vogeltje met zijn snaveltje in een stroomdraadje prikt waar 230 volt op staat, dan sterft hij met zijn vleugeltjes wijd. Dat wist u niet he. Ik wel, want ik ben de electriciteit aan het vernieuwen en ik kom op zolder drie stuks van deze tafereeltjes tegen. Er zijn namelijk dozen waar de lasdoppen in zitten, waarvan het deksel ontbrak en de onfortuinlijke vogeltjes hebben daarin natuurlijk een of ander spinnetje waargenomen dat zij wilden oppikken. Met recht kun je hier spreken van een galgenmaal. Het vogeltje fungeerde daarna als dekseltje.
Een steenmarter vangt geen dieren die vlak bij zijn nest huizen. Wist u ook niet he. Ik wel, want de hele middag zit hij mij vanuit zijn nest te bespieden en hij laat mij begaan.
U zult denken: “ Een steen marter bij jou op zolder? En vind jij dat goed?”
Welja, zolang hij zich maar een beetje aan de regels houdt.
Tussen kerst en nieuwjaar druipt er bij ons een olieachtige substantie uit het plafond in de keuken. De geur is neutraal. Ik weet zeker dat u dat ook niet wist. Ik wel, maar ik heb nooit een oorzaak kunnen vinden. Nu ik op allerlei zolders kom en de nieuwe electriciteitspijpen door de geboorde gaten naar beneden schuif kan ik mij beter oriënteren en ik vind uit dat het precies ter hoogte van het steenmarternest is. O, ik weet het al, die wringt tussen kerst en oud en nieuw natuurlijk een olifant uit. Zou ik ook doen.
Hoe groot is een steenmarternest? Het heeft een volume van ongeveer een kubieke meter en bestaat uit in elkaar gevlochten takken.
Als men een zeer grote spin doodslaat, dan wordt deze binnen een kwartier gevolgd door zijn of haar levenspartner. Nee, dat wist u niet. Ik wel, want ik heb het die middag drie keer uitgeprobeerd. Nu laat ik overigens die beesten meestal wel leven, maar ze moeten niet in mijn territorium komen, vooral niet als ik kniel en zij willen mijn broekspijpen ingaan. Dan gaat het mis. Ik mag ook niet aan het nest van de steenmarter komen. Dat heb ik maar één keer hoeven proberen.
Over territorium gesproken. Als je een steenmarter vangt en je zet hem vijftien kilometer verder uit de auto, dan is hij sneller terug dan u bent. Een steenmarter heeft namelijk een territorium van 35 kilometer, dus die weet de weg wel naar huis.
Wat betekent een smalle gleuf in een rieten dak? Die weet haast niemand. Dat is een opening die de steenmarter heeft gemaakt om op zolder te komen. Steenmarter en ik hebben afgesproken dat ik de gleuf laat bijstoppen door een rietdekker en daarvoor in de plaats heb ik een plank onder de rieten kap op een kier gezet. Deze laatste opening is de voordeur voor ons kraaloogje. Nou zeg maar rustig stuiteroogje, want hij is groter dan een kat.
Waarom vind je nooit een volgroeide boktor in aangetast hout? Da’s wel een moeilijke.
Even een verhandeling over de boktor:
Een boktor is ongeveer anderhalve centimeter groot en komt op een keer bij je huis aanvliegen. Zij zoekt een sompig stuk hout uit waar de eitjes kunnen worden gelegd. Een stuk of vierhonderd, want de boktor is niet benauwd. Een boktor is nooit zo stom om haar eitjes op een goed stuk hout achter te laten, want dan waaien ze al gauw weg en kunnen de larven niet lekker wegkruipen. Als de eitjes uitkomen kruipen de larven in het zachte veelal natte hout en beginnen te knagen. De beestjes knagen altijd met de nerf van het hout mee en laten de buitenkant staan. Ze gaan dus heen en weer in balk of plank. Het ziet er dan ook meestal niet erg uit, maar het tegendeel is waar. Ze blijven vier tot tien jaar, al naar gelang het weer goed of slecht is. Ik heb het idee dat goeie zomers de verblijftijd bekorten, omdat ik ze echt van drie meter afstand hoor knagen, als de temperatuur boven de vijfentwintig graden uitkomt en veel eten betekent voor mij snel groeien. Als ze volgroeid zijn maken ze een uitvlieggat met een diameter van een ouderwets dubbeltje. Ze gaan dan weg om te paren. Bijna niemand beseft het maar ‘szomers zie je vaak boktorren vliegen. Ze hebben dan hun harde schilden open staan en hun vleugels zijn een beetje oranje van kleur.
Een boktor kan geen hardhout vreten. Ik heb het gezien, omdat een boktor bij mij onderin een achterdeur een uitvlieggat had gemaakt, net ter hoogte van een opgelijmde hardhouten lekdorpel. Hij is in zijn uitvlieggat gestrorven.
Je kunt de larven van een boktor alleen goed te lijf gaan, als je het aangetaste hout verwijdert en verbrandt.
Het overgebleven schijnbaar niet aangetaste hout moet behandeld worden met houtwurmdood. Het is een beetje vergelijkbaar met kwaadardige kanker dat weggesneden moet worden en daarna met een chemokuur afgerond wordt.
Nog een laatste wetenswaardigheid: Wat gebeurt er als je op zolder over een plank loopt waar vriend boktor ook al een aantal keren overheen (lees doorheen) geweest is? Dat moet iedereen nu weten. Juist, dan kom je je vrouw weer tegen, die beneden aan het schilderen is. Oke, ik had toch trek in koffie.