Wie is nou de NSB’er?

Wie de grootste heeft. Daar gaat het gewoon om, in de Nederlandse politiek. En daarbuiten ook. Want zo werkt het toch altijd? Degene met de grootste wordt in de kroeg het eerst geholpen. Van degene met de grootste wordt het vaakst gepikt dat ‘ie voordringt in de rij bij de supermarkt. En de grootste haalt ook het vaakst de media met zijn provocerende uitspraken. Inderdaad, degene met de grootste bek mag het zeggen in Nederland. Principes tellen niet langer. Het gaat om opportunisme. Kijk maar: Links is opeens vóór de monarchie, puur omdat Trix Wilders uit het landsbestuur wil weren. Rechts is opeens tégen de monarchie omdat Trix Wilders uit het landsbestuur wil weren. Trouwens knap stom van Trix, want juist Geert Wilders en zijn PVV zijn fel voorstander van het op peil houden van de bejaardenzorg. Da’s best handig, met al die antieke zussen en zwagers. Hoeft Trix tenminste niet zelf te mantelzorgen. Leuk, trouwens. Op het paleis. Daar hebben ze hermelijnen mantelzorg. Maar goed, ik dwaal af.

Hoewel? Dwaal ik écht af? Neuh. Want door de verkeerde prioriteiten qua besteding van onze belastingcenten en door het CDA-credo dat mensen meer voor zichzelf en voor hun naasten moeten zorgen, zitten we nu met een ontspoord land. Wanneer je oud en behoeftig bent, kun je er niet langer op rekenen dat de overheid op een fatsoenlijke manier voor je zorgt. Je ligt dagenlang in je pyjama, je luier wordt slechts een keer per dag verschoond en als je een keer onder de douche wilt, dan moeten je kinderen daar wel een tientje voor betalen. Dus als totaal versleten opa kun je beter bij je kroost intrekken, dan heb je het in ieder geval niet zo slecht als in het verzorgingstehuis. Zo trekt de overheid zijn handen van je af, en mag je het als burger allemaal zelf oplossen.

En dat geldt echt niet alleen voor de zorg. Ook onze rechtsbescherming is zwaar onder druk komen te staan. De politie komt er niet meer aan toe om de zaak eens fijn uit te zoeken als je aangifte van iets hebt gedaan, vervolgens loop je het risico dat het Openbaar Ministerie je zaak verknoeit door administratieve of andere blunders, en áls je zaak al voor de rechtbank komt, dan is het nog maar zeer de vraag of het proces een beetje deugt, want de rechters komen ook handen tekort om de zaken goed af te wikkelen. Dus ongemerkt wordt die zelfredzaamheid van de burger blijkbaar niet alleen in de zorg van hem verlangd, maar ook in de rechtsgang. Ik ben heel erg lang tegen griezelige ontwikkelingen als buurtwachters en eigenrichting geweest, maar inmiddels ben ik daar een fel voorstander van. Als agenten de wijken niet meer in mogen/willen/kunnen/durven, dan resteren er slechts twee mogelijkheden. In die achterstandsbuurten wordt voortaan de dienst uitgemaakt door straattuig met roots die doorgaans in het Rif-gebergte of op een zonnig Caribisch eiland liggen, óf groepen burgers trekken de wijk in om te doen wat de politie nalaat. Met harde hand de orde herstellen. En dan geen gezeur over de vraag of die buurtwachters het wel helemaal volgens het boekje doen (als je wordt bespuwd vooral geen dreun verkopen maar vriendelijk verzoeken, zulk gedrag voortaan achterwege te laten; een straatrover altijd met “U” aanspreken omdat een stukje respect van belang is naar de verdachte toe; indien opgeschoten knullen van 19 met baseballpetjes op rondjes rijden door de buurt met een cabrio van twee ton, geen vragen stellen over hoe ze aan zo’n auto komen, maar bewondering tonen over het feit dat ook leden van de jongere generaties met hard werken iets moois kunnen bereiken). Want waar de politie niet mag/wil/kan/durft te komen, verliest zij ieder recht van spreken.

En dan iets over eigenrichting. Dat is een middeleeuws mechanisme. Jij flikt mij iets, en ik zet het je dubbel en dwars betaald. Maar om eigenrichting af te kunnen schaffen of te kunnen veroordelen, dient er één belangrijke zaak heel goed geregeld te zijn. Het slachtoffer van een misdaad dient er van op aan te kunnen, dat de overheid er alles aan doet om degene die daarvoor verantwoordelijk is te vinden, te straffen en de schade te laten vergoeden. En dáár gaat het mis. Want de overheid gáát er niet achteraan als je aangifte doet van iets. Meneer en mevrouw agent hebben het te druk met snelheidscontroles. Of je op de snelweg geen 130 rijdt in plaats van 120. Terwijl veruit de meeste dodelijke ongevallen gebeuren op 80-kilometerwegen. Terwijl er veel meer ongelukken gebeuren door drankmisbruik dan door hard rijden. Waarom worden er dan veel meer chauffeurs gecontroleerd op snelheid, dan er worden gecontroleerd op alcohol? Nee, onze politie is verworden tot een lachertje. Columnisten en cartoonisten worden van hun bed gelicht of op het politiebureau ontboden voor een streng verhoor, maar voor het uitzoeken van woninginbraken of straatroven is amper tijd. Te lastig. Kijk, in zo’n geval kun je in alle redelijkheid van burgers niet meer verlangen, dat zij zich onthouden van eigenrichting. Niet zo lang geleden: tramhalte. Een vieze junk stond daar te pissen. Tegen de abri, over het bankje. Ik fijn de politie bellen. “Nee meneer, daar komen we niet voor.” Tot op de dag van vandaag heb ik spijt. Veel spijt. Spijt dat ik die vuile junk niet zelf hoogstpersoonlijk het ziekenhuis heb ingetrapt. Dat had mij een beter gevoel gegeven dan het besef dat de politie het dus gewoon vindt dat tramhaltes worden ondergepist en passagiers nietsvermoedend op zo’n urinebankje moeten gaan zitten, en dat er uiteindelijk op geen enkele manier tegen meneer de junk is opgetreden. Is dit het ergste wat er in de maatschappij loos is, zo’n ondergepiste tramhalte? Nee. Maar die staat wel symbool voor hoe de overheid de burger aan zijn lot overlaat.

Het zal de overheid een rotzorg wezen. En iedereen die wil dat de rechtsbescherming weer beter wordt, wordt afgeschilderd als een rechtse hufter of erger. Ik weet nu al, hoe de reacties van de geitewollensokkenbrigade onder deze column zo ongeveer zullen luiden. Maar ja, de een mag alles zeggen, en de ander niets. Zo’n twee jaar geleden schreef ik een hardhandige column over een terroristenvriendin. In die tijd schreef ik naast mijn werk op ColumnX ook columns op de website van de PvdA. Over verkeer. In een telefoongesprek van minder dan een minuut kreeg ik te horen dat ik zo’n schandelijke column had geschreven dat de PvdA niet langer mijn werk zou publiceren. Twee jaar later: Het Amsterdamse PvdA-raadslid Geke van Velzen noemt onze aanstaande regering “Bruin-1”. Daarmee maakt ze de onderhandelaars en toekomstige bewindslieden van VVD, CDA en PVV dus uit voor NSB’ers. Een suggestie die een politicus onwaardig is. Kreeg zij ook een minutenkort telefoontje van het partijbestuur, waarin haar even werd medegedeeld dat ze uit de fractie was gezet? Welnee. Socialisten meten graag met twee maten. Schofferingen vanuit de beschermde status van de politicus zijn dus okee: wie is hier nou de NSB’er? En Mark, Maxime en Geert hoeven heus geen aangifte te doen. Die moeite kunnen ze zich besparen, want de politie heeft daar écht geen tijd voor. Nee, ik ben er erg voor, wanneer de kamerfracties van VVD, CDA en PVV gewapend met knuppels en stokken optrekken naar de Stopera. Want ik ben inmiddels een heel groot voorstander van eigenrichting. Niet de ideale rechtsvorm, maar er zit niets anders op. Met dank aan de terugtredende overheid.