Ongeveer tien jaar geleden was ik voor het eerst in Engeland. Op bezoek in Manchester bezocht ik Old Trafford. Voor een kleine tien pond een rondleiding door ‘The theatre of dreams’. Erg indrukwekkend. Maar wat me nog meer opviel: de voetbalbeleving bij de Engelse jeugd. Jochies van zes jaar die hun moeder corrigeerde wanneer die klaagden over de hoge toegangsprijzen. ‘Wat is duur als je Beckham en al die sterren kan zien spelen?’. Hiermee had moeder meteen niks meer te vertellen. Jaren later trof ik diezelfde beleving bij de Schotten. Op bezoek bij Celtic in Glasgow trof ik diezelfde twinkeling in de ogen bij de kinderen. Pure passie voor het voetbal. Heerlijk.
Voordat het Nederlands elftal aftrapte tegen Bulgarije, was er op de BBC Engeland tegen Israël te zien. Eigenlijk speelde Engeland, net als het Nederlands elftal, best armoedig. Engeland moest het met name hebben van John Terry, Gerrard en Shaun Wright Phillips. En eigenlijk is dat gek, want voetballend gezien geldt: in Engeland gebeurt het. Ligt dat aan die overvolle agenda’s van de duurbetaalde profs? De spelers van het Nederlands Elftal werden aan het eind van een druk seizoen (competitie, play-offs, Europees voetbal) nog getrakteerd op twee nutteloze interlandjes in Azië.
Oké, ik geef toe. Ik ben een romanticus. Maar het internationale voetbal en diezelfde passie wordt de afgrond ingeduwd door het geld. Heel simpel. Commercie, reclame en geld. Het vervelende is meteen: deze geldstromen zijn ook broodnodig voor het voetbal. Maar ik gruwel bij het zien van dat hoofd van Blatter. Deze narcistische dictator regeert het internationale voetbal met ijzeren hand. En zijn hulpmiddel, het grote geld, doet ieder voetballand knielen voor hem. Het echte voetbal is bijzaak geworden.
Eigenlijk bezorgt deze gedachte mij hoofdpijn. Maar de feiten zijn klip en klaar. David Yallop, een Britse journalist/onderzoeker, schreef in 1999 al’How they stole the game’. Ook de verkiezing van Blatter, in 1998, was uitermate dubieus. De Somalische voetbalbond bevestigde $100.000 te hebben gekregen om op Blatter te stemmen.
Hoe Blatter zich ook bemoeit met binnenlandse competities, spelers en vernieuwingen is zorgwekkend. Eerder wilde meneer al Manchester United uit alle competities gooien bij de dopingkwestie van Rio Ferdinand. Ook verbood FIFA een oefenwedstrijd tussen Veendam en Emmen (!) waarbij met doelcamera’s zou worden gewerkt. En nu heeft meneer commentaar op de ‘geldwolf’ Van der Vaart. Ik kan me nog beelden herinneren van Guus Hiddink als bondscoach van Australië die met zijn team een bepaald trainingsterrein niet opmocht…ze reden in een autobus van een verkeerd merk….! Mijn hemel, deze pinguïn moet echt zijn mond eens gaan houden.
Helaas is deze kerel net herkozen tot 2011. Echt opmerkelijk was dit niet. Er waren geen tegenkandidaten. Met de FIFA als organisatie gaat het financieel gezien wel aardig. In de periode 2003-2007 werd er een omzet behaald van 2 miljard euro. Volgens Blatter vloeit 70% van de inkomsten weer terug naar het voetbal. Ik vraag me dan altijd hardop af waar de overige 30% blijft…
[b]Ferry van Leyen
Voetbalcolumnist.nl[/b]
2 reacties
dj_Eddy · 14 september 2007 op 18:41
Ik mis een beetje een opvallende, tegendraadse mening in je columns. Iedereen vindt Blatter een naar mannetje. Daarmee trek je mijn aandacht niet. Je verhaal zou pas interessant worden als je een lans brak voor die man. Dan had ik met gespitste oren je column gelezen. Nu blijft je verhaal niet hangen. Bovendien vind ik de overgang van voetbalbeleving naar Blatter een beetje vergezocht.
JLP · 15 september 2007 op 16:14
Ik deel jouw interesse in voetbal als onderwerp voor columns. Hier Engeland staan de kranten er dagelijks vol mee, heerlijk. Ik mis in je column wel een link tussen die jeugd die zo geniet en het tweede gedeelte over Blatter etc.