Wildzeiken

Zeuren, zeuren en nog eens zeuren.
Ik noem het liever zeiken, dat verwoord het delict net wat meer.
Echt, als het pijn zou doen liepen mensen de hele dag te gillen.
Ik kan het ook hoor. Sterker nog, mijn vrouw is er heilig van overtuigd dat ik het uitgevonden hebt. Kijk, je kan de hele dag op je bankje zitten kniezen.
Een bankje dat eigenlijk 6 maanden geleden al een likje verf had moeten hebben, ja nu hoeft het niet meer, tenzij je hem eerst helemaal kaal schuurt, maar ja dat kost weer zoveel tijd en waar haal je dat vandaan.
Nee, dan kan je beter nieuw hout nemen, maar ja, dat kost weer geld en wie gaat dat betalen.
Moet er weer een boom gekapt worden en je hebt het al zo benauwd.

Nee! Ga dan wat leuks doen.
Zo ben ik lekker met een maat naar Amsterdam gegaan.
Lekker een paar biertjes kopen, op een terrasje zitten en mensen kijken.
Eigenlijk wel een hobby van ons.
Op het moment dat ik besef dat onze gesprekken wat zeikerig aan gaan doen, stel ik voor om ergens anders te gaan kijken.
Op zich niet zo’n verkeerd idee, aangezien we de vrouwelijke bediening steeds mooier beginnen te vinden en hier niet geheimzinnig over doen.
We zijn nog geen 3 minuten van onze stoel, of ik moet pissen. Ook echt nodig weet je.
Bij het openbare toilet staat een rij.
Dan maar een boom.
Ik zie naast een gebouwtje een perkje met een pracht van een boom die ongetwijfeld al meer piemels heeft gezien dan Kim Holland.
Op het moment dat ik mijn riem los haal, hoor ik mijn maat al shit zeggen en een andere stem hoor ik zijn keel schrapen.
Ik kijk om, zie daar! Een Agent met een boekje en een pen in zijn hand.
“Doe maar hoor” zegt hij met een glimlach. Wat gaan we nu krijgen denk ik, een boete daar heb ik geen zin in.
Maar wacht eens! Een boete voor het feit dat ik sta te zeiken!! Dat kan niet waar zijn, wat mooi. Die wil ik. Dat is de oplossing!
Dan houden mensen wel op, want aan hun geld mag je helemaal niet zitten.
Ik vraag aan de agent of hij een minuutje heeft.
Heerlijk wat kan zeiken toch fijn zijn.
Als ik klaar ben is de bon al bijna geschreven, alleen nog mijn persoonlijke gegevens en ik heb hem.
Ik geef de agent een knuffel en ga de kroeg in.
Wat een mooie dag!