Omrop Fryslân heeft prachtige programma’s. Op zondag worden er op Nederland 1 met regelmaat documentaires van ‘de omrop’ zoals we die hier noemen uitgezonden. Keurig ondertiteld zodat ook niet-Friezen mee kunnen kijken en luisteren. Zo was er onlangs een documentaire over de walvisvaart zoals die in de 17e eeuw bij Spitsbergen plaats gevonden had. Een team van archeologen van de Rijksuniversiteit Groningen was naar Spitsbergen afgereisd om daar onderzoek te doen. De expeditie stond onder leiding van ene Louwrens Hacquebord. Hij verricht al 25 jaar lang onderzoek op Spitsbergen. Deze keer ging er een cameraploeg van de omrop mee. Ik was erg onder de indruk van de beelden en van Spitsbergen.

Afgelopen week keek ik naar het programma ‘Weromblik’ wat terugblik betekent. In dat programma vertoont men amateurbeelden van vroeger en voorziet die van commentaar over hoe het allemaal was in die tijd. Deze keer was het een aflevering over de winter van 1979. Aan die winter heb ik zeer speciale herinneringen en niet zozeer om de sneeuwwallen die er toen in mijn dorp net zoals overal stonden.

Totaal niet eigenlijk want aan al die sneeuwpret kon ik niet deelnemen. Het was de winter waarin buurmeisje Jannie de kastdeur hard dichtsloeg op het moment dat ik zei dat ze dat beter even niet kon doen. Ik had namelijk heel stoer mijn pink tussen de draainaad van deur en kozijn gestoken. Een vrij zinloze actie want ik bewees er niemand anders dan mijzelf iets mee. Ik stond immers in die kast en buurmeisje Jannie kon toch niet zien waar ik mee bezig was. “Wat?” zei ze, “moet ik de deur dichtdoen? Okee dan!” Met een simpele duw werd mijn pink voor de rest van het leven verminkt. Mijn buurman droeg mij over straat, ik schreeuwde en jankte als een speenvarken. Onder de kraan. Spoelen. Er was zoveel bloed. De huisarts moest uit een naastgelegen dorp vandaan komen, geholpen door een grote kraan met machinist en vier mannen met scheppen om door de sneeuw te komen. Al die moeite voor een jochie van een jaar of zes die toen al aan niemand anders dan zichzelf iets te bewijzen had. Ik zie ze nog van de soep eten die mijn moeder voor ze gemaakt had in de keuken. Met mijn pink zou later alles gelukkig weer goed komen. Weken-, misschien wel maandenlang liep ik met een wit verband erom, gehuld in zo’n gaasnetje. Het gehechte stukje pink groeide weer aan, de nagel groeide weer terug. Alles wat ik er van heb is een foto waarop ik gestoken in een grijze jas en gele laarzen tegen zo’n sneeuwwal sta. Capuchon op. Eén mouw van de jas hangt er losjes bij zo met mijn arm in de mitella. Je kunt zien dat ik poseer. Maar ja, veel anders was er voor mij toch niet te doen.

De beelden van die winter van 1979 zijn prachtig en brengen enkele herinneringen terug. Een raar bobbeltje op het topje van mijn linkerpink. Het was toen niet zo koud als op Spitsbergen. Vannacht heeft het gevroren, op straat liggen restjes sneeuw. Deze winter haalt het niet vergeleken bij die van 1979. En morgen is het weer lente.

Categorieën: Diversen

16 reacties

Mosje · 8 maart 2005 op 16:39

En als over een paar honderd jaar een archeoloog van de universiteit van Leeuwarden onderzoek gaat doen in Friesland en daar een geraamte aantreft met een verminkte pink, dan zal hij uitroepen: “Eureka, de botten van Raindog, er was intelligent leven in Friesland rond het jaar 2000.”
😛

prikkels · 8 maart 2005 op 20:02

Tjeeeeeee Mosje, staat je staart verkeerd vandaag?

Zag je reactie nl ook bij King. Ben anders van je gewend.

Trouwens lekkere column.

Mup · 8 maart 2005 op 20:03

[quote]Eén mouw van de jas hangt er losjes bij zo met mijn arm in de mitella. [/quote]

Arme jongen, wel mooi beschreven,

Groet Mup.

Mosje · 8 maart 2005 op 20:24

[quote]Tjeeeeeee Mosje, staat je staart verkeerd vandaag?[/quote]Raindog moet het hebben van de juiste prikkels.
😛

Raindog · 8 maart 2005 op 20:30

Waarde Mosje,

Wat weer een ontzettend domme reactie van je. Leeuwarden heeft helemaal geen universiteit! Franeker had die vroeger wel.

[i]Intermezzo:
De Friese stad Franeker (Fries: Frjentsjer) gold in de 16de eeuw als een bolwerk van het calvinisme. Daarmee hangt ook de stichting van een universiteit samen (1585), na de Universiteit van Leiden de oudste van Nederland. In de loop van de 17de en de 18de eeuw groeide de theologische faculteit uit tot een van de belangrijkste intellectuele centra van Nederland. Het was een brandpunt van rationalisme en tolerantie. In de Franse tijd kwam het tot een neergang. In de 19de eeuw werd de universiteit tenslotte opgeheven.
Friesland heeft op dit moment geen enkele universiteit, maar wel een academische instelling voor de studie van het Fries: de Fryske Akademy.[/i]

Tegenwoordig heeft Franeker wel een psychiatrisch ziekenhuis. In 1851 werd in het voormalige universiteitsgebouw van Franeker het eerste ‘gesticht voor krankzinnigen’ gevestigd. Tot in hoeverre dit verband tussen, van universiteit naar gesticht voor krankzinnigen nader verklaard kan worden is mij tijdens dit mini-onderzoekje helaas niet duidelijk geworden. Het doet ook niet eens zozeer terzake. De kans is reëel dat ik me bij ongeacht welk van die twee instanties, evenzeer thuis gevoeld zou hebben.

Voor wat betreft mijn beenderen is mijn enige vrees dat zij t.z.t. opgegraven zullen worden door een lastig hondje van grunninger komaf om er wederom op te kunnen bijten.

Met Vriendelijke Groet,

Nog immer uw vriend,

Raindog

😉

Massau · 8 maart 2005 op 22:04

Mooie column. En een briljante respons.

WritersBlocq · 8 maart 2005 op 22:08

Hoi Raindog, ik kan niet kiezen tussen je column en het intermezzo-bericht: beide top!
Mosje speelt voor teefje Prikkels, dat zie je toch 😀 😀 😀

Raindog · 8 maart 2005 op 22:55

Haha, oh ironie…

Edoch, ik zal het maar eerlijk toegeven: Mosje heeft daar zeker een punt. And does he know it!

Maar verder…. dank!
Persoonlijk vind ik dit wat een rare column eigenlijk. Maar bij ‘writersblocq’ ben je al snel met het minste of geringste tevreden nietwaar? En laat niemand proberen om in die opmerking de dubbelzinnigheid of ironie te ontdekken want het is er echt niet hoor! 😀

Louise · 9 maart 2005 op 08:44

Ik vind deze weromblik wel mooi gedaan 😉

KingArthur · 9 maart 2005 op 09:13

Mooi titel en een leuk verhaal. Zo hebben we allemaal wel een herinnering die ver terug gaat in onze jeugd, denk ik.

Ma3anne · 9 maart 2005 op 09:53

Ik vind het mooi zoals je die gedachtensprongen en associaties aan elkaar breit tot een herinnering uit je kindertijd. Zo gaat dat in je hoofd. Knap om daar vorm aan te geven.

sally · 9 maart 2005 op 10:28

Ik kan enorm genieten van dit soort columns.
De winter van 1979 heeft ook een heel speciaal plekje voor mij.
Net drie maanden verkering en dan vertrekken voor een half jaar naar Israel.

Prachtig beschreven.

liefs
Sylvia

Li · 9 maart 2005 op 22:33

[quote]Een raar bobbeltje op het topje van mijn linkerpink[/quote]

In gedachten reis ik terug naar 1979.
Want ook ik had een bobbeltje. Ik was namelijk een paar maanden zwanger! 😀

Li

Raindog · 9 maart 2005 op 23:06

Ik zal buurmeisje Jannie er alsnog op aanspreken Li. Of….. 😉

WritersBlocq · 9 maart 2005 op 23:16

[quote]Maar bij ‘writersblocq’ ben je al snel met het minste of geringste tevreden nietwaar?[/quote]
😀 😀 😀 zo snel gelukkig, wat wil een mens nog meer?!

Raindog · 10 maart 2005 op 20:19

Het was een associatief voortborduursel op wat hier verder gebeurde Pauline.

😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder