Dit jaar ging ik ook vol goede moed weer op wintersport. Ik denk dat ik vergeten was hoe het vorig jaar is gegaan, want ik was optimistisch en zag de donkere wolken die zich boven mijn vakantie verzamelden niet. De busreis was een regelrecht drama, we zijn ongeveer 5 keer bijna een ravijn ingereden omdat de buschauffeur bezig was grapjes te maken. In de tijd dat hij geen idiote woordspelingen met ons deelde was hij bezig mijn vriendin te versieren. Dat hij haar eigenlijk beledigde had hij niet door helaas. Want buschauffeurs, even een wijze les, een vrouw valt niet gelijk voor je als je haar zegt dat ze dik is. Dat je er dan achteraan zegt dat dat mooi is en dat je daar van houdt komt bij ons niet meer binnen dus. Resultaat, een gruwelijk enge busreis met een bloed chagrijnige vriendin die ik minstens 40 keer heb moeten geruststellen door te zeggen dat ze toch echt een heel mooi figuur heeft. Eenmaal aangekomen op de bestemming, ergens in Frankrijk, kregen wij te horen dat wij onszelf van 8 uur tot 5 uur moesten vermaken, omdat we pas om 5 uur ons appartement in konden. Op zich geen probleem, behalve als je een luie Franse verkoper hebt in de ski winkel die liever mensen afblaft in rapido Frans dan dat hij ski’s verhuurt. Ik geloof dat hij ook mijn vriendin uitschold voor dikzak, maar deze keer was het niet bedoeld als pick-up line.
Na veel gedoe hadden wij eindelijk de juiste ski’s bij de juiste stokken en de juiste schoenen bij de juiste voeten. We konden gaan. Maar helaas, de skiliften gingen pas om 10 uur open, en het was inmiddels al wel kwart over 9. Om wat tijd te doden en onze honger te stillen genoten wij bij een kansloos Nederlands café van een veel te duur broodje ham/kaas. Eindelijk, de pistes gingen open en we konden een hele dag genieten van te smalle, ijzige, drukke pistes, snowboarders die harder gingen dan de toegestane snelheid en zeker in Nederland al een politie agent op de motor achter zich aan hadden gehad en kinderen die precies voor je neus vallen waardoor je moet uitwijken en zelf ook rollend beneden aan de piste uitkomt.
Dan maar snel die idiote schoenen uit en wachten tot 5 uur, we hebben immers vakantie en hoeven niet elke dag 30 keer van die piste af te rollen. Damn, was ik even vergeten dat mijn vriendin opeens uber fanatiek was geworden omdat ze dacht dat ze die kilo’s die de buschauffeur zag eraf moest sporten. Mij niet gezien, ik drink wel een vin chaud en laat me seksueel intimideren door dronken Franse kerels die al net wat te veel vin rouge op hadden.
Om 5 uur schoten wij naar de ruimte waar onze koffers stonden om onze sleutel op te halen. Helaas, de chauffeurs sliepen in onze kamer en daarom was hij nog niet klaar. Kom om 8 uur nog maar eens terug zei de reisleiding. Na nog veel meer vin chaud en warme chocomel stonden wij om 8 uur stuiterend bij de reisleiding. We kregen een sleutel en konden met onze koffers, ski’s schoenen en handbagage over de piste heen om 3 kilometer berg op te lopen naar ons appartement. Klein, vies, stinkend en ver van de piste. Wat wil je nog meer? Snel douchen, opwarmen en eten. Het zat niet mee, geen warm water, handdoeken vergeten en dus konden we op zoek naar een wasserette om handdoeken te huren á 10 euro per dag.
Waren de pistes op dag 1 bijna niet te doen, sneeuwde het op dag 2 en 3 zo hard dat je geen hand voor ogen zag en wij ons weer genoodzaakt voelden vin chaud te drinken en ons te vermaken met een potje patience of 40.
De laatste dag, dag 4, scheen de zon. Eindelijk weer skiën, dus vol goede moed begaven wij ons naar de pistes. Dat dachten meer mensen. Wij stonden een uur in de rij voor een piste van 5 minuten, en ik was het daardoor alweer snel beu. We waren die ochtend om 9 uur ons appartement uitgezet dus we konden niet bij onze spullen. Strompelend van de blaren en blauwe plekken op onze voeten en schenen zijn wij de dag door gekomen. We konden om 8 uur de bus weer in en waren blij toe weer richting huis te gaan. Wederom hadden wij een buschauffeur met zelfmoord neigingen, en na 3 bochten hadden we al 3 ongelukken gemaakt. Trillend als een rietje werden we in Amsterdam afgezet de volgende middag, waar we werden opgehaald door de vriend van mijn vriendin. Zij was nog steeds beledigd door de opmerkingen van de chauffeur op de heenreis, barstte van de honger omdat ze niet mocht eten van zichzelf, en had spierpijn van hier tot aan de Franse Alpen en terug van het vele skiën. Je kunt je voorstellen dat ik na 5 dagen blij was van d’r af te zijn, want hoeveel ik ook van haar hou, ik wil niet het risico lopen het einde van de vakantie niet te halen doordat ik wel wat chips nuttig. Als blikken konden doden was ik nu al zeker in een vergevorderde staat van ontbinding geweest. Wat een heerlijke vakantie was dit weer.
Volgend jaar ga ik zeker weer skiën, maar dan in de zomervakantie in Zoetermeer of Landgraaf. Ik wil zon, zee en met mijn luie reet op het strand!!


6 reacties

Mosje · 17 januari 2009 op 21:26

een mislukte vakantie, mooi onderwerp voor een leuk stukje. Helaas doet hetgeen je schrijft denken aan het verslag van een schoolreisje in de schoolkrant, vooral door zinnetjes als:
“Dit jaar ging ik ook vol goede moed weer op wintersport”
“dus vol goede moed begaven wij ons naar de pistes”
“Na veel gedoe hadden wij eindelijk de juiste ski’s”
Probeer zinnetjes te bedenken die minde asl cliché overkomen.

Callar · 17 januari 2009 op 22:24

Buiten de cliche schrijven kan alleen worden voorkomen door zoveel mogelijk cliches te gebruiken en herbruiken Phoebe! Ga zo door!

SIMBA · 18 januari 2009 op 11:58

Het lijkt wel een rekenopgave, wat een berg cijfers!
Enne….als je na een jaar zo’n erge vakantie alweer vergeten bent zou ik toch eens naar de dokter gaan als ik jou was!

phoebe · 19 januari 2009 op 15:07

Deze column gaat over mijn wintersport van dit jaar… niet over die van vorig jaar.. :stom:

Mien · 20 januari 2009 op 10:34

Leuke titel.
Ik had alleen voor Winterspot gekozen.
Dat werkt sterker.
‘Vin chaud’ was ook een leuke cynische titel geweest overigens.

Ik kreeg het koud nog warm van de inhoud van je column. Maar gezien je onderwerp was dat misschien ook juist de bedoeling.

Jouw getalsmatige bespiegeling op de wintersport vind ik goed gevonden.
Alleen zou ik wat meer witregels gebruiken.
En daarmee bedoel ik geen sneeuw. 😆

Mien

Avalon · 26 januari 2009 op 12:50

Dus je had een dikke vriendin die aangekomen was op de bestemming…

Kwam van door die leuke buschauffeur…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder