www.futureme.org

Hey lieverd,

Hoe gaat het nu met je?
Wat een raar idee zeg, als je dit leest ben ik misschien wel je ex!
Ik kwam deze site in de tv-gids tegen, je kunt hiermee een mailtje typen en dat wordt dan op een door jou gekozen datum afgeleverd. Ik heb gekozen voor over precies een jaar. De gedachte erachter is volgens mij dat je jezelf kunt mailen. (’t heet tenslotte future me en niet future you..) Maar ik heb mezelf niet zoveel te vertellen eigenlijk en jou wel, dus vandaar! Ik schrijf dit niet lang na koninginnedag 2007. Je kunt dus al raden waar het over gaat. Je hebt dit alles misschien al honderd keer gehoord of sommige dingen misschien nog nooit. Dat is dan niet omdat ik ’t je niet wilde vertellen, maar omdat ik ’t niet kon.

Ik weet dat je het niet wil weten, maar ik wil je graag vertellen hoe het precies ging.

Het was prachtig weer en na een paar drankjes had ik samen met Anne een plekje voor het podium verovert op onze gebruikelijke manier: niks vroeg komen, gewoon iedereen aan de kant duwen. Niemand vind dat ooit erg, de jongens vinden het schattig en iedereen kon met gemak over ons heenkijken. Nou ja, over mij in ieder geval!
Het probleem was dat een groepje jongens niet over ons heen keek, maar ons interessanter vond dan wat er op het podium gebeurde. Het waren best leuke jongens, dat moet ik eerlijk toegeven, maar echt geintresseerd was ik niet. Anne kreeg meteen flink veel aandacht van ene Aernout en ik mocht zijn vriendje Atze opzich wel. Ik had er dus geen problemen mee dat Anne niet meer kon praten aangezien binnen enkele minuten de tond van Aernout haar mond al inspecteerde.
Atze was zo’n jongen die zich niet liet afschrikken door m’n gespeelde arrogantie en afstandelijkheid. Hoewel de afstandelijkheid niet gespeeld was, want ik had daar liever met jou voor het podium gestaan en hij kwam al veel te snel veel te dichtbij!

Toen die twee naast me elkaar even los konden laten zouden we wat gaan eten, maar eerst moest er gepind worden… je raad ’t al, door mij en m’n grote fout.

We hebben gegeten bij de KFC. Je had het eten vast ook helemaal oké gevonden, want ’t zag er goor uit, ’t stonk, maar ’t smaakte prima!
Het was gezellig. Te gezellig eigenlijk.

Na een tijdje gingen we terug naar het podium en we liepen een btje aan elkaar te duwen en te trekken. Toen hij deed alsof hij me de gracht in duwde riep iemand vanuit een auto dat hij lief moest zijn voor zijn ‘vriendinnetje’. Ik zei nog iets als ‘vergeet het maar’, maar de boodschap kwam blijkbaar niet echt over.

Op het moment dat zijn gezicht voor de zoveelste keer te dicht bij het mijne kwam en ik hem dit keer niet wegduwde wist ik dat het fout zat. Ik wist dat ik het niet moest doen, maar deed het toch. Niet omdat je niks voor me betekent, ook niet omdat ik vond dat het niet goed ging tussen ons en zelfs niet omdat ik hem zo geweldig aantrekkelijk vond. Waarom dan wel weet ik niet precies. Misschien wou ik gewoon weten hoe het was en vooral hoe jij zou reageren. Ik had ergens niet verwacht dat je het zo erg zou vinden, want het stelde zo weinig voor en jij hebt altijd zo’n houding alsof je veertig andere meisjes kunt krijgen…
Maar dat kun je denk ik ook wel.
Iemand met jouw innerlijk mag namelijk lelijk en verlamd zijn. En dan nog zou ik van je houden. Maar iemand met jouw uiterlijk hoeft eigenlijk geen innerlijk te hebben. Kunnen praten is natuurlijk een pre, maar alleen naar je kijken is ook leuk. (Hoewel als ik dan zou moeten kiezen tussen de lelijke persoon die zich niet kan bewegen met jouw innerlijk en een lege macho met jouw looks zou ik toch voor je binnenkant gaan!)

Nu pas heb ik door dat die andere meisjes je niet zoveel doen. Maar dat je zo iemand bent die beter kan krijgen en toch bij z’n onzekere vriendinnetje blijft, ondanks dat ze je heel veel pijn heeft gedaan.

Nou ja, bij haar blijft… dat moeten we nog afwachten. In de auto voor de mac heb je het precies goed gezegd: je wou het nog een keer proberen met me. Proberen. En ik ben niet bang dat ik nog een keer zo’n fout maak, maar wel dat het proberen niet lukt. Vooral omdat ik het zo moeilijk vind om erover te praten met je. En jij blijkbaar ook, want je hebt er niet veel meer over gezegd en als ik erover begin wil je dat ik dat niet doe.
Maar je weet toch dat ik dat niet doe om je pijn te doen? Ik wil er alleen maar voor zorgen dat je op het moment dat je dit leest nog steeds bij me bent, want ik ben er ook achter gekomen wat je voor me betekent.

Als je op het moment dat je dit leest een hekel aan me hebt en dit eigenlijk niet had willen lezen, zou je me dan toch willen laten weten of je het hebt gelezen of niet? En als er dingen zijn die jij nog had willen zeggen, laat het me alsjeblieft weten. (Je kunt natuurlijk ook een mail de toekomst insturen…)

Een heleboel kusjes van mij