Zal ik weer eens een kort verhaal schrijven?

Het is alweer even geleden een kort verhaal of een column. Maar wat is kort nu precies? Hoeveel woorden moet het minimaal en maximaal bezitten? Zo bestaat er een website genaamd 120 woorden. Is dat kort genoeg? En wat te denken van een senryu of beter bekend een haiku? Vijf lettergrepen en zeven lettergrepen gevolgd door nog eens vijf. Een echte ministory dus. En onder ons gesproken, je kunt er best nog veel in kwijt. Want ondanks de beperkte kwantiteit in woorden, kunnen de gebruikte woorden weldegelijk een omvattend en kwalitatief hoogstaand verhaal vertellen. Zeker als de lezer in het diepe wordt gegooid. Kom dan nog maar eens uit die haiku.

Ik zal een klein voorbeeld geven. Gewoon omdat het kan. Haiku’s en senryu’s hoeven niet te rijmen. Liever niet zelfs. Ongerijmd beperkt met taal omspringen, daar draait het om.

Hier zit ik op de bank.
Lekker in het zonnetje.
Mezelf te wezen.

Een prachtig miniverhaal toch? Het zegt alles. Nu de analyse voor degene die het niet door heeft na twee keer lezen. Je moet immers een haiku en een senryu altijd twee keer lezen. Zo intens en diep zijn ze vaak. Ongekend.
Hier zit ik op de bank. Niet op de schopstoel dus. Ik bedoel maar. En hoe ziet die bank eruit? En waar staat die? Binnen of buiten? Lekker in het zonnetje. Niet vervelend dus. Zeer belangrijk voor de sfeer en toon. De hoofdpersoon zit goed in zijn vel. Lijkt goed in zijn vel te zitten. Immers, hij zit zichzelf te wezen. Een hoedanigheid die meteen vraagtekens oproept. Het veronderstelt dat hij ook iemand anders kan zijn. Denk daar maar eens over na. Na twee keer lezen.
Omdat ik het graag kort wil houden en niet in columns wil denken laat ik het hierbij. Met uw goedvinden uiteraard. Bedankt voor het kort komen lezen. Volgende keer weer lang. Afgesproken.