Ze zijn niet anders!

Overal zie ik krijsende huilende mensen. Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat ik mensen om me heen heb, waarvan stuk voor stuk een been wordt geamputeerd. Ik had het graag voor ze gedaan. Ik kijk nog eens goed om me heen. De mensen zijn door het dolle heen en ik…ik snap het niet! Het zijn mensen die 24 uur per dag een pen in hun zak hebben en minimaal ook een papiertje, want je weet het immers nooit. Nee, het zijn geen workaholics. Dat kan ook haast niet anders. Hoe kun je een voltijd baan combineren met handtekeningen jagen? Zou het zo heten, omdat de artiesten ook echt vluchten voor hun leven, wanneer de puisterige pubers en kinderachtige volwassenen achter hen aan jagen?

Voor aanvang van een concert staan ze al op de popheld te wachten. 5 minuutjes, een kwartiertje, maar vaker nog uren! Zelfs dagen zwerven ze rond zijn hotel. Waar halen ze die tijd vandaan? Waarom halen ze ergens tijd vandaan? Dat is misschien een betere vraag.

Ze staan voor me tijdens het concert van Robbie Williams. Ze staan te zwaaien met alle merchandise-spulletjes van de artiest. T-shirts, tepelpiercings (zwaaien met iets anders dus eigenlijk), boekenleggers, een Ali B.-vlindermes (die is dus duidelijk verkeerd), sleutelhangers en spandoeken. Dat laatste zorgt ervoor dat ik helemaal niets kan zien van het concert zelf, gelukkig kan ik nog een klein beetje horen … door het geschreeuw en gejank heen!

Ik kijk om me heen en zie vrouwen (of mannen die van mannen houden) bij bosjes neervallen voor Robbie. Ik ben ook nooit zo teleurgesteld als ik niet helemaal vooraan sta, want daar sta ik op een gegeven moment toch wel als iedereen is afgevoerd. Pok! Daar gaat de dame met het spandoek. Lekkere timing, zo op het einde van het concert!

Snappen doe ik het nog steeds niet. Waarom zou ik een handtekening willen van een medemens? Kijk, Aliens daar zou ik wel een handtekening van willen, die zijn écht anders, Robbie Williams niet toch? Wanneer ik met Robbie bel, eens in de zoveel tijd, heb ik niet echt het gevoel van; “wauw….hij is anders” Helaas is Madonna ook niet anders, want ook zij laat, net als iedereen, alles maar rondslingeren en raakt van alles kwijt. Ik baal nog steeds dat zij het nummer van Michael Jackson is kwijt geraakt. Ze is altijd zo slordig!

En dat zijn dan weer dingen die mensen niet weten van die supersterren. Ze zijn allemaal gewoon net zo slordig als je echtgenoot, zo energiezuigend als je collega en achterbaks als je beste vriendin. “Ja, maar hij zingt zo mooi!” Kijk even goed om je heen, draait het leven om zingen? De artiest kan niet eens een fatsoenlijk bord met eten koken. Hij heeft losse handjes, hij presteert niets in bed en als hij thuis komt ploft hij neer op de bank voor de tv, maar hij kan zingen!

Ik leg de telefoon neer en zucht. Robbie had weer eens geen tijd voor me. Hij is altijd maar druk met anderen en heeft nooit eens tijd voor mij. Nog geen minuut later sms’t Madonna dat ze niet op mijn verjaardag kan komen en dat de handtekening van Michael Jackson onderweg is …