Zielpoot

Greet werkt al jaren in het café en ik bestel twee koffie bij haar.
‘Jij komt toch altijd met Nel koffiedrinken hier?,’ vraagt ze met opgetrokken wenkbrauwen..
‘Ja, klopt. Op de even dagen. Op de oneven dagen met Del hier.’
‘Del?’ ‘Ja Del. Zo heet deze mevrouw die hier naast mij zit.’
‘Neem mij effe in de zeik! Denk je dat ik getikt ben of zo?’
‘Dat idee speelt wel eens door mijn hoofd,ja,’
‘En wat doet eh…Del voor werk,’ vraagt ze nu met één wenkbrauw opgetrokken.

‘Del is lerares Nederlands,’ antwoord ik zuchtend. Kun je daar iets mee?’
‘Niet echt nee. Kun je dat tuig een beetje aan?,’ vraagt ze nu rechtstreeks aan Del.
‘Met moeite,’ zegt Del. ’Je maakt van alles mee in het onderwijs. Van kinderen waar je in de gang overheen moet stappen omdat ze volledig stoned op de grond liggen, tot leerlingen die bereid zijn een mes in je donder te steken als je ze voorzichtig voorstelt een voltooid deelwoord met een ‘d’ te schrijven.’

‘Ja, nou, ik heb ook Nederlands gestudeerd,’ zegt Greet. ‘Maar daar ben ik maar mee gestopt. Ik bedoel, er klopt toch niets van onze taal?’
‘Hoezo niet?,’ vraagt Del.
‘Nou, die onzinnige tegenstrijdigheden. Vroeger bijvoorbeeld, was het ‘pannekoeken.’ Nu moet het ineens ‘pannenkoeken’ zijn. Dat is in geen enkel andere taal zo. En het is in beide gevallen nog fout ook. Zeg dan gewoon pankoek. Ik bedoel, we zeggen toch ook niet grassensprietjes of wassenmand? Of kinderenfietsje?’
Del kijkt haar sprakeloos aan.
‘Ja, daar heeft u niet van terug hè, mevrouw de lerares Nederlands?’
‘Ik voel mij een behoorlijke zielpoot na jouw duidelijke uitleg,’ antwoord Del.
‘Blij dat je het toegeeft,’ zegt Greet tevreden.’

‘Willen jullie nog wat drinken?’
‘Ja, doe mij maar een bord vissensoep,’ zeg ik vriendelijk lachend.
Even is Greet stil. Dan: ‘wil jij me effe niet in de zeik nemen,ja!’
Sorry, Greet. Ik zal het niet meer doen. Ik zou niet willen dat je hartleed van mij zou krijgen..’