Alleen woorden
eenzaam tussen onze zinnen
zinloos vol betekenis
Met stomheid geslagen
incasseer mijn verlies
het zwijgen opgelegd Slik mijn tranen,
nu niet verstikken
al benauwd genoeg
Geluk taratata
maatje, niet man alleen,
taratata
Goed bedoeld, lief ook
al die zinloze woorden
vol betekenis
Tussen mijn woorden
alles te vinden
wat je zoekt
Open kaart, ik
eenzaam tetterend
wil je mij horen
Wat te doen of zeggen
als vragen dwingend lijken
vraagteken uit den boze
Ik hou van jou!
taratata
hoor mij!
5 reacties
Troy · 2 april 2008 op 12:14
Wat mooi, dit gedicht. Ik heb vaak het idee dat mensen de moeilijkheidsgraad van het schrijven van een goed gedicht onderschatten. Deze is zeker geslaagd, al zeg ik het zelf.
Ik zie nu dat er tussen je eerste inzending en deze een enorme tijd heeft gezeten. En dat terwijl de reacties lovend waren. Meer inzenden dus. Al is het alleen maar zodat wij er weer een goede schrijver bij hebben. Op frequente basis welteverstaan 😉
Troy
Dees · 2 april 2008 op 12:28
Rapana… Mooi geschreven.
Het is een beetje flauw om weer aan je eerste stukje te refereren, maar zo vaak komt het niet voor dat stukjes zo blijven hangen… En dat eerste stukje hangt nu nog 🙂
pally · 2 april 2008 op 14:04
Mooi gedaan, dit gedicht.
Het komt aan, vooral ook door de tegenstellingen.
Het zou m.i. hier en daar nog iets meer gestyleerd kunnen worden, dat zou het ritme ook ten goed komen.
Maar het is zo al heel goed. :wave:
groet van Pally
lisa-marie · 2 april 2008 op 15:13
Prachtig, elk woord is raak :wave:
Rapana · 4 april 2008 op 09:44
Dank voor jullie lovende woorden; ik zal op mijn tellen passen, Pally. Ooit van [i]Misantropenjaren[/i] door L.H. Wiener gehoord, Troy? Blijf hangen, Dees, er komt meer, ooit… maar daarmee maak ik geen haast, als je het niet erg vindt.