Zoals de pot thuis zit,

Misschien herkent u het, maar het is aannemelijker dat u denkt; ‘Waar heeft dat mens het over?’ Over het kleinste kamertje, en dan vooral de pot erin dus. Voordat u terecht valt over de titel, ik weet dat het gezegde met een klok te maken heeft. Maar ik heb niks met een tikkende klok, wordt er alleen maar gek van. Laat staan dat ik er een thuis-gevoel van krijg. Zo heb ik ook niks met Zo geil als een pakje boter, komt door de boter. Vandaar dat ik tegen manlief eerder zeg; ‘Ik ben zo geil als een bosje uien’ dan weet hij ook waar hij me wakker voor kan maken.

In de loop der jaren, ja, dat zijn er al veel, heb ik gemerkt dat een pot voor mij erg belangrijk is, om een gevoel van thuiskomen te krijgen. Dat begon eigenlijk op te vallen tijdens vakanties. Dan duurde het altijd wel even voordat ik ontspannen tijdelijk mijn ruggenmerg kon gaan verlengen. Gemiddeld kon ik het zo’n drie dagen uitstellen, onbewust in eerste instantie. Kon ik dan nog geen verlenging verwezenlijken, ging ik naar huis. Er is een persoon in mijn omgeving die roept, ‘Je laat je toch niet dwingen door stront.’ Ik wel dus, met alle gevolgen vandien.

Het gaat me ook niet om het uiterlijk van een pot, of het nou een designerpot of een gat in de grond met beugels aan de muur is, dat maakt niets uit. Ook een boek, tijdschrift of fotolijsten, helpen niet. Gemakkelijker ga ik er niet van zitten, en langer dan noodzakelijk al helemaal niet.

Er was dan ook sprake van een lichte vorm van paniek toen de kleine kamer in onze woning verbouwd ging worden. Het is uiteindelijk goed gekomen, dat dat misschien te maken heeft gehad met de maaltijd die manlief met veel gebakken uien liefdevol heeft klaargemaakt een aantal uren voor heropening, is een detail. De paniek brak pas echt los, toen we gingen verhuizen. Met schrik en beven zat ik in het vliegveld naar Curaçao, met een leeg frisdrankbekertje als alternatief kotszakje als reisgenoot. Uit betrouwbare bron had ik ook nog begrepen dat het warme klimaat voor een versnelde stofwisseling kan zorgen. Dat heb ik ook mogen ondervinden. Letterlijk en figuurlijk. Mijn figuur is er van opgeknapt. Met de kinderen houden we er een telling op na, de ‘ongelukjespoule’ ik zal u de details besparen, maar ik sta aan kop. Ik moest er aan geloven, een andere pot, twee zelfs. Wat een luxe. Tel daarbij op dat ik ook nog een winderig type ben, die geen onnodige risico’s meer durft te nemen. U vindt me nu dus redelijk vaak op de pot.

Zoals de pot hier zit, zit-ie nergens. Ik ben thuis!

Ayo!