Wat een stralende zomerdag is het!
Opgetogen fietst Jasmijn naar huis. Het is vrijdagmiddag, school zit er op en morgen viert ze haar veertiende verjaardag. Al haar vriendinnetjes zullen langs komen om taartjes te eten, spelletjes te spelen en ook zullen ze naar de bioscoop gaan.
Ze heeft erg veel zin in het weekend.
Na een verblijf van vier maanden op de PAAZ is Reinout sinds een week weer thuis. Deze keer leek de ziekenhuisopname heviger dan de keren hiervoor; zo waren de psychoses nog nooit zo erg geweest en ook heeft hij voor het eerst een nacht in de separeer moeten doorbrengen.
Maar de nazorg is nu wel goed en de medicijnen die hij slikt lijken een betere werking te hebben dan die hij de vorige keer kreeg. De bijverschijnselen zijn ook aanzienlijk minder.
Omdat het een mooie zomerdag is besluit Reinout een wandelingetje te maken.
Maar niet te ver, want hij moet nog op krachten komen.
“Merde du diable!”
Deze uitspraak komt uit de tenen van Pascal. De afgelopen nacht heeft hij aan één stuk door gereden om eerder dan bedoeld zijn lading Monbazillac te kunnen afleveren. Dan kan hij ook weer eerder terug naar Frankrijk (met een lading jenever) om van een welverdiende week vrij met zijn Carole te genieten. Die week vrij heeft hij hard nodig want het afgelopen jaar heeft hij veel kilometers gemaakt met zijn vrachtwagen. Dat uitgerekend op zo’n hete zomerdag als vandaag de airco het begeeft verklaart zijn gevloek.
Nieuwsgierig kijkt Anciella naar haar man die de tuin in loopt nadat ze zijn vermoeden, dat zij een verhouding heeft met de buurman, heeft bevestigd.
Dat ze het Oscar ooit moest vertellen wist ze natuurlijk.
En laat het dan maar op deze stralende zomerdag zijn.
6 reacties
BuddhaWriter · 22 mei 2013 op 17:08
Tja, wie is iedereen, hebben ze iets met elkaar te maken, waar gaat het heen? Jammer dat ik binnen enkele minuten klaar ben met lezen, ik had de overige 25 (geen idee hoeveel je er hebt natuurlijk) delen meteen al willen lezen!
Je hebt me… 🙂
Meralixe · 22 mei 2013 op 19:23
Bij uw vorige column heb je de lezers al verwittigt dat het alleen maar erger ging worden en nu dit… 🙁
Het mag dan wel een vervolgverhaal zijn maar mij heb je niet meer.
Van nu af lees ik ‘Blancefort’ en ik ben weg…. naar lezers en schrijvers die het wat serieuzer menen met column x.
Harrie · 22 mei 2013 op 22:22
Geen zes woorden column. Maar een zes personages verhaal. Ben benieuwd wie er nog meer ten tonele verschijnselt. Groetjes, Harrie
Nachtzuster · 22 mei 2013 op 22:49
@Meralixe, zijn vorige column heeft volgens mij niets te maken met dit vervolgverhaal.
@Blanchefort, erg prettige schrijfstijl en zeker nieuwsgierigmakend! Ik kijk uit naar deel twee!
Blanchefort · 24 mei 2013 op 17:26
Dank. Dit heeft inderdaad niets met voorgaande column te maken. Dit is het eerste van drie stukjes.
Libelle · 23 mei 2013 op 04:21
Nu ga ik eerst eens al die personages op een briefje schrijven, met een korte karakterisering. Een schrijver heeft er toch recht op om gevolgd te kunnen worden?