Het zijn uren, maar het lijken dagen, maanden.
Urenlang lijkt het na elke ademteug de laatste te zijn, maar telkens weer komt er weer één. Elke keer een klein dansje in mijn hart, dat je er nog bent.
Zoveel moeite kost het je, zoveel kracht. Kracht vanuit het diepste van je ziel.
Terwijl je op je ademhaling na, doodstil ligt, lijkt het of je hele lichaam beweegt.
De energie die vrij komt, terwijl er in je gedachten waarschijnlijk niets meer gebeurt. Of wel? Hoor je me wel? Ik houd je hand vast en wrijf zachtjes over je tere maar fluweelzachte huid.
‘Schat, ik hou van je’ fluister ik zacht, bang dat je van me schrikt.
Ik wil dat je wakker wordt, je ogen opent en naar me lacht.
Ik wil dat je zegt ‘lieverd, ik kan jou nooit verlaten’.
Ondanks dat ik weet wat me te wachten sta, geniet ik van dit moment en voel ik me zo dichtbij jou.
Tot de teugen naar het leven langzamer worden, onregelmatiger, minder krachtig.
Bang word ik, bang om je voorgoed te verliezen.
Bang om zonder jou verder te moeten in deze harde wereld, waarin wij vijftig jaar samen doorbrachten.
En dan is het zover, ik besef dat je al minstens tien minuten geen adem hebt gehaald.
De hoop dat je nog een teug neemt, blijft voor nog eens tien minuten.
Maar ik zie aan je dat je er niet meer bent, alleen het omhulsel ligt er nog.
Jij hebt me verlaten, zonder jou moet ik de laatste jaren doorbrengen, net zoals de eerste jaren van mijn leven.
Categorieën: Liefde
8 reacties
LouisP · 14 april 2009 op 18:00
MJ
hoe zeggen ze dat bij CX, ‘het pakte mij niet.’
Maar de laatste zin, en vooral daar het einde van maakt veel goed.
groet,
L.
Mosje · 14 april 2009 op 22:00
Dappere poging een heel mooi stukje te schrijven. Helaas blijf je steken in clichématige woorden:
“Ik wil dat je wakker wordt, je ogen opent en naar me lacht.
Ik wil dat je zegt ‘lieverd, ik kan jou nooit verlaten’.”
Er zijn echt wel 100 manieren om hetzelfde op een creatieve wijze weer te geven.
KawaSutra · 15 april 2009 op 01:10
Er zit weinig originaliteit in, dat moet gezegd. Ook een beetje onwerkelijk. ‘Oud en der dagen zat’ wat mij realistischer klinkt, lees ik hier niet terug. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
jessy · 16 april 2009 op 19:51
Hey Mosje,
Hoe zou jij de clichématige woorden creatiever verwoorden?
u-queen · 16 april 2009 op 21:29
Alhoewel de inhoud mij erg aanspreekt kan ik dat van de manier waarop het beschreven is helaas niet zeggen.
Het is niet vervelend om te lezen, het leest best lekker weg maar toch is het niet pakkend.
De laatste zin vind ik overigens erg mooi 😀
Mien · 23 april 2009 op 16:21
Helaas,
Deze column werkt voor mij als een rode smartlap op een stier.
Mien
phoebe · 17 februari 2011 op 14:16
Ik vind het mooi… het raakt mij wel.. ik relateer gelijk naar mijn eigen leven en als een stuk dat met mij doet vind ik het goed.
(late reactie, I know)
Marley_jane · 22 februari 2011 op 17:10
Zeker een late reactie hahaha.
Maar een zeer welkome reactie, dank je.