Zwangerschapstest

Op de terugweg van Notariskantoor Aktezwendelaar & CO, waarvan, voor alle duidelijkheid, de “Co” niet voor Compagnons maar voor Companen staat, herinner ik mij nog net op tijd dat ik langs de Apotheek moet. Mijn buurvrouw vroeg mij een zwangerschapstest te halen. Durft ze zelf niet omdat zij geen partner heeft en iedereen haar bij de Apotheek kent.
Wat ik allemaal niet voor mijn buren over heb.. Even voor de volledigheid en om ranzige suggesties de kop in te drukken:Ik heb part noch deel aan de oorzaak van deze test. Kortom; ik heb nergens iets in gehangen laat staan iets achtergelaten wat tot een zwangerschaptest zou kunnen leiden. En nu druk ik mij nog beschaafd uit.
De enige reden dat ik mijn buurvrouw uit de brand help is mijn meer dan gemiddelde sociale inslag.

De Apotheek is druk bezet. Zoals gewoonlijk. 15 klanten en één apothekersassistenten. Dat kan ook bij een apotheek want de klanten komen toch wel. Service hoeft dus niet op nummer één te staan op het economisch/financiële beleidsplan van een Apotheek.

Na 20 minuten (!) ben ik aan de beurt. Daar wordt mijn gewoonlijk zo vrolijke aard, niet beter van. Zeker niet na mijn belevenissen bij Notaris Maffioso een half uur geleden.(zie: aktezwendelaar)

‘Môneer??’, vraagt de apothekersdienster met een opgetrokken wenkbrauw. Môneer!! Dan sta je de hele dag pillen in potjes te persen en poedertjes in pakjes te strooien en vervolgens verkeer je dan in de veronderstelling het recht te hebben verworven om “Môneer” uit te kramen.
Niks mis met pillen in potjes persen maar BLIJF EFFE NORMAAL DOEN,JA!
‘MEVROI!’ ,antwoord ik. ‘Ik wil graag een zwangerschapstest!’
En ja hoor.Achter mij klinkt een gesnuif en onderdrukt gegrinnik. Eindelijk heeft de rij achter mij weer eens munitie gekregen om mijn naam door het slijk te halen in de stad.
Mevroi trekt nu ook haar andere wenkbrauw op. Hoewel, wenkbrauw? Onder mijn oksels en op andere minder in het oog vallende plaatsen groeit minder haar, maar oké, laat ik niet moeilijk doen.
‘Zwangerschapstest?’, vraagt zij of ze het niet verstaan heeft.
‘Ja, zwangerschapstest!’ Mag ik ook eens een keer zwanger zijn? Ik heb er Goddomme lang genoeg over gedaan, ja! Weet jij wel hoeveel hormonen er in mijn reet zijn gespoten?
Nou, ik kan je verzekeren dat jouw golvende daagjes daar niets bij zijn hoor.’

Achter mij geen gesnuif meer. Of onderdrukt gehinnik. Doodse stilte.
Mevroi trekt bij gebrek aan een derde wenkbrauw nu haar bovenlip maar op zodat ze nu sterke gelijkenis gaat vertonen met een bergbaviaan in het laatste stadium van lepra.
Ze zegt niets omdat haar mond nu helemaal openhangt dus ga ik maar door.
‘Een jaar lang heb ik de ene na de andere “in vitro Fertilisatie behandeling gehad. Weet je wat dat is, mevroi?’
Misschien weet mevroi het wel maar op dit moment staan haar hersensappen gaar te koken dus heeft ze niet zoveel tijd.om daarover na te denken
‘Dan zal ik het je uitleggen: Dat is een vruchtbaarheidsbehandeling.Dat helpt niet altijd dus voor alle zekerheid draag ik ook een maansteen om mijn nek. Daarvoor droeg ik een Jaspis, maar die stonk naar Apenzeik .Daar worden alleen met eczeem aangetaste gordeldieren zwanger van. Eh…waar was ik ook alweer gebleven?’

Achter mij hoor ik de deur opengaan en als ik mij omdraai zie ik daar fractieafval en wethouder Dr.Prof.Mr.W.H.L.Jansen, het pand betreden. Neus (nog) in de lucht, arrogant tot hij erbij neervalt.De penetrante geur van een ,in een gierput gedompelde, aftershave walmt voor hem uit.
‘Ola, Jansen. ‘Kom je die zwangerschapstest voor je vriendin nu toch zelf halen? We hadden toch afgesproken dat ik dat zou doen……?’