Hoe zou dat voelen?
Vlammen die langzaam bezit nemen van je vingers en zo verder kruipen over je lichaam. Voel je dat eigenlijk wel als je bedwelmd bent door de rook. Ruikt het echt als een barbecue en ruik je dat zelf dan ook? Ga je dan watertandend dood?
Tja, feit is wel dat er gisteren elf mensen zijn verbrand. Sorry, elf illegalen want het woord mensen heb ik nog niet gehoord in welke pers dan ook door welke politicus dan ook. Maar dood zijn ze. Mensen die al naamloos in ons land waren en mensen die nu naamloos zijn verdwenen. Opgelost. Hè, weer fout. Ik moet het woord illegalen gebruiken, of anders uitschot. Maar ik blijf me vergissen. Waarom denk ik dan dat het mensen zijn? Mannen met een gezicht, met verdriet maar ook mannen met plezier en humor. Mannen die neukten maar ook liefhadden, die in ieder geval een vader en moeder hebben of hadden. Die geliefkoosd zijn en zelf liefkozen. Misschien hadden ze wel kinderen en een vrouw. Zeer waarschijnlijk hadden ze dromen anders waren ze niet op illegale wijze naar ons land gekomen op zoek naar iets beters in het leven.
Ik denk dat het gewoon mensen zijn.
Maar ze zijn dood. En dan stopt alles. Daar kan geen droom tegenop. Nederland reageert geschokt. Hoe heeft dit kunnen gebeuren, wie is de schuldige en de galg wordt klaargemaakt. Donnertje moet hangen en het liefst meteen. Het gaat helemaal niet om elf doden, ze waren illegaal en vooral anoniem. Ze hebben geen gezicht en officieel geen leven. Ze bestaan domweg niet. Het gaat er in Nederland om wie er schuld heeft aan de brand. Het gaat niet om elf mensen die waarschijnlijk een vreselijke dood stierven. Nee, Nederland gaat zwartepieten, het favoriete spel van de Nederlander. En een spel waar we langzaamaan steeds beter in worden.
Velen waren hier onder valse naam en we zullen nooit weten wie er echt dood is. Moeders zullen nooit meer iets van hun zonen horen en vertwijfeld achterblijven. Kinderen zoeken tot in lengte van dagen hun vaders. En die zijn spoorloos. Maar waarom praten we over deze elf doden alsof het geen mensen zijn, geen individuen. Zijn dat onze nieuwe normen en waarden? Langzaamaan wel ja. Of je pist hier in de pot of je dondert maar op. En heel veel mensen hebben een andere pot om in te piesen en missen dus de boot in ons sociale landje waar het ieder voor zich is en het wijgevoel verloren is gegaan. Alleen nog ikke, en ikke wil vooral geen fouten maken. En als er iets fout gaat, laten we iemand hangen. Nee, niet jezelf natuurlijk. We zoeken wel een slachtoffer.
18 reacties
Ma3anne · 2 november 2005 op 07:37
Hemelschreiend sterke column.
pepe · 2 november 2005 op 08:12
Bij het lezen van de titel had ik zo iets van: Nee he, nu nog niet, de boot ligt nog in spanje en hoe die pepernoten hier zijn gekomen in alle winkels ik weet het niet.
Maar als fan moest ik wel verder lezen en kan niet anders zeggen dan: geweldige ware column. Ook ik heb schuld, want ik heb een stem.
Outsider · 2 november 2005 op 10:03
Afgeven op het eigen land doet het altijd goed in een column. Hoe erg het allemaal ook is en wat voor fouten er ook zijn gemaakt, men mag dit niet als aanleiding gebruiken om aan te tonen hoe onmenselijk het hier wel niet is. In de landen waar de illegalen vandaan komen, gaat het er in de regel heel wat onmenselijker aan toe dan hier.
Men moet dus ook niet gaan zwartepieten naar Nederland, want zo slecht is het hier uiteindelijk niet en minstens twee miljard mensen zouden een gat in de lucht springen als ze onze welvaart konden genieten.
Li · 2 november 2005 op 10:11
[quote]Maar waarom praten we over deze elf doden alsof het geen mensen zijn, geen individuen[/quote]
Dit heb je ijzersterk verwoord Fred.
Ook ik heb me vreselijk aan de term ‘dode illegalen’ gestoord.
En dat het bericht op pagina 116 van teletekst stond i.p.v op 104, zegt al meer dan genoeg. Schandalig en hemelschreiend.
Li
Dees · 2 november 2005 op 10:21
[quote]Ruikt het echt als een barbecue en ruik je dat zelf dan ook? Ga je dan watertandend dood? [/quote]
Ja, shockeffect gelukt.
————————-
En wat ik me ineens realiseer is dat ik het mechanisme van het ontmenselijken in deze context schokkend vind, maar blijkbaar wel gewend ben aan het bestempelen van mensen tot illegalen, als het om hun ‘gewone’ omstandigheden gaat. Persoonlijke eye-opener dus.
Outsider · 2 november 2005 op 10:23
[quote]Ook ik heb me vreselijk aan de term ‘dode illegalen’ gestoord. [/quote]
Ja, dat kan wel wezen, maar het is gewoon informatie die gegeven moet worden. Als men steeds maar angstvallig het woord ‘illegalen’ vermijdt en ‘mensen’ zegt, dan weet de lezer of luisteraar van het nieuws niet om welke mensen het gaat. Het betreft een gevangenis, dus dan had men ook wel kunnen denken dat het misdadigers zijn.
WritersBlocq · 2 november 2005 op 10:56
Mensen die illegaal in Nederland verbleven, is het nou zó moeilijk om het zo te benoemen? Kunnen die paar lettertjes meer, die een wereld van verschil uitmaken, niet uitgesproken of getypt worden? Typisch.
En weet je, nog typischer is, dat ‘wij’ eraan wennen. Ik althans wel, en mijn omgeving ook, want tot het lezen van deze column was er niemand die zich had gebogen over de uitspraken in woord en geschrift.
Fred, dit heb je sterk neergezet. Zwarptepieten, dat gebeurt het jaar rond.
Louise · 2 november 2005 op 12:57
Punt voor jou, Fred! Supersterke intro!
Trukie · 2 november 2005 op 14:31
Scherp opgemerkt.
Siert de Neerlandse normen en waarden.
Maar v.w.b. onze Nederlanders in buitenlandse unheimlische gevangenverblijven, laten een we pater en een enkele hulpverlener alleen ploeteren.
bert · 2 november 2005 op 14:34
[quote]Mannen met een gezicht, met verdriet maar ook mannen met plezier en humor.[/quote]
Misschien ook wel vrouwen en kinderen.
Sterk geschreven.
KingArthur · 2 november 2005 op 17:03
Vanwege de titel heb ik even gewacht met het lezen van deze tekst (was daardoor toch echt op het verkeerde been gezet).
Het is triest en waar. Bestaan mensen uberhaupt wel in dit land?
Mosje · 2 november 2005 op 17:11
We schreven over hetzelfde onderwerp Fred, en boeiend om te zien hoe dat tot twee heel verschillende stukjes kan leiden. Een van de aardige dingen van CX.
Indringend geschreven!
Raindog · 2 november 2005 op 18:26
Inderdaad, punt voor Fred.
Ik benader het wellicht vanuit een andere invalshoek maar ik erger me aan precies hetzelfde als jij geloof ik. En dat heb je verdomd strak beschreven.
KawaSutra · 2 november 2005 op 19:59
Je hebt weer gelijk Fred. Dit mag ook wel eens in de krant.
Geertje · 2 november 2005 op 21:27
[quote]En heel veel mensen hebben een andere pot om in te piesen en missen dus de boot in ons sociale landje waar het ieder voor zich is en het wijgevoel verloren is gegaan. [/quote]
Wat is dat het wijgevoel? ‘Er was eens…lang geleden…’ 😀
melady · 2 november 2005 op 23:12
Een vlammend betoog met een heel doordachte titel, die de lading van je column hemelschreiend dekt.
[quote] in ons sociale landje waar het ieder voor zich is en het wijgevoel verloren is gegaan. Alleen nog ikke, en ikke[/quote]
Ben het niet helemaal eens met deze zin, want er gebeuren ook heel veel goede dingen in ons land.
Mensen die vrijwilligerswerk doen, mensen die zich inzetten voor goede doelen…etc.etc. Ik ondervind en merk, naast al het egoïsme, ook veel betrokkenheid en positivisme onder mensen in ons landje en in ‘mijn wereldje’.
Outsider · 3 november 2005 op 07:13
[quote]Ben het niet helemaal eens met deze zin, want er gebeuren ook heel veel goede dingen in ons land.[/quote]
Juist Melady. De teneur van dit stuk is, dat het hier in Nederland er zo onmenselijk aan toe gaat en dat is gewoon niet waar.
Wat er ook allemaal aan mankeert hier, het is in veel landen nog duizend maal erger.
Mup · 4 november 2005 op 02:27
Weer een column om over na te denken. Het heeft zelfs hier het nieuws gehaald. Op de les in Papiamentu die ik nu volg is het onderwerp ook besproken, samen met meerdere aspecten over mensen die illegaal in een ander land dan hun thuisland verblijven. (bedankt WB)
Zo wordt er in het rijke Nederland ‘hopi’geklaagd over Antilliaanse jeugd, soms terecht, maar we zijn vergeten, of men wil ons laten vergeten, dat er veel Antilliaanse mensen naar Nederland gehaald zijn, met een financiele vergoeding, en hoe ze ooit naar hun eiland terugkomen moeten ze zelf maar uitzoeken, om over een pensioen maar te zwijgen,
Groet Mup.